Motto: "Musimy zwalczać wpływ kleru na dzieci (...) Chcemy uchronić dzieci od lilijek i biegania na procesje, chcemy dać czerwone krawaty i wyprowadzić na słońce..."
Ż. Kormanowa
Historia funkcjonująca w społeczeństwie to zlepek kilku dat, faktów z wielką ilością mitów. Mitów pożytecznych umożliwiających przetrwanie Narodu w trudnych czasach ale i mitów negatywnych, wykorzystywanych przez władze do zasiewania uprzedzeń, skłócania ze sobą poszczególnych jednostek czy grup społecznych.
Ironią historii jest fakt, że pomimo procesów odbrązowiania pomników historycznych i wydarzeń, zgodnie z klasową demagogią marksizmu, mity romantyczne czy znienawidzona przez komunistów "bohaterszczyzna" nadal trwają w świadomości społecznej. Przetrwały PRL, przetrwają kolejne okresy społeczno- polityczne.
"Naukawość" historii przegrała z białymi plamami i rodzinną legendą, które wbrew pisaninom różnych domorosłych historyków okazały się bardziej prawdziwe niż analizy z piekła rodem. Pokolenia odchodzące nadal jeszcze zatruwają świadomość społeczną wykwitami intelektu (?) rodem z zamierzchłych czasów; głównie z uwagi na powiązania rodzinne i etniczne (sprawa Nowickiego i LBC).
Wyłowiłem kolejne fragmenty z podręczników, zasługujące na chwilę refleksji:
"Walka z kościołem (rozdział nazwany Wielka Rewolucja Burżuazyjna we Francji- Unicorn). Prowadzono również walkę z kościołem i religią katolicką. Oddzielono całkowicie kościół od państwa. Wprowadzono nowy, republikański kalendarz; miesiące, które odtąd miały nowe nazwy, podzielono na dekady. Zniesiono niedziele. Lata zaczynano liczyć od likwidacji monarchii we Francji, tj. od 22 września 1792 r. (I rok republiki)."
Za: J. Gierowski, J. Leszczyński, Historia dla klasy 2 liceum ogólnokształcącego, Warszawa 1987, s. 349.
Czasami z kart podręczników przebijała szczerość:
"Historyczne znaczenie Rewolucji Październikowej. Obalenie przez masy ludowe Rządu Tymczasowego w Rosji, przejęcie władzy przez rząd robotniczo-chłopski oraz ogłoszenie leninowskiego dekretu o pokoju wywarło głęboki wpływ nie tylko na wewnętrzną sytuację Rosji. Dla krwawiących na polach bitew mas żołnierskich oraz dla proletariatu państw walczących wysunięte przez rewolucję hasła zawarcia natychmiastowego pokoju bez aneksji i kontrybucji były szczególnie atrakcyjne. Z żywym odzewem spotkały się one również wśród narodów znajdujących się pod okupacją niemiecką i austro-węgierską, wpływając na wzrost aktywności politycznej mas ludowych.
Bardzo doniosłe znaczenie miało zwycięstwo rewolucji proletariackiej w Rosji dla rozwoju tendencji lewicowych i rewolucyjnych w międzynarodowym ruchu robotniczym. Wynikające z niej doświadczenia ułatwiały bowiem lewicy socjalistycznej przezwyciężenie cechujących ją dotąd słabości, pozwalając jej na poważne zwiększenie swoich wpływów wśród klasy robotniczej. Doświadczenia te wpłynęły również na zmianę poglądów reprezentowanych przez lewicę, dotyczących roli partii w zwycięstwie rewolucji. Wzorem w tym wypadku stała się kierowana przez Lenina partia bolszewicka.
Leninowskie zasady polityki narodowościowej i realizacja ich przez władzę radziecką odegrały także poważną rolę w rozwoju walki wyzwoleńczej krajów zależnych i kolonialnych. Szczególnie wyraźnie wpływ ten uwidocznił się w Chinach i Indiach, stając się tam podnietą do nasilenia walki narodowej oraz wzrostu roli sił społecznie postępowych."
Za: R. Wapiński, Historia dla klasy 3 liceum ogólnokształcącego oraz dla klasy 3 technikum, Warszawa 1981, s. 121.
"W takiej atmosferze, 16 grudnia 1918 r. doszło do zjednoczenia SDKPiL i PPS Lewicy i powstania Komunistycznej Partii Robotniczej Polski. Do wybranego wówczas Komitetu Centralnego KPRP weszli między innymi Franciszek Fiedler, Maksymilian Horwitz-Walecki, Maria Koszutska i Stefan Królikowski. W przyjętych na I Zjeździe KPRP dokumentach programowych naczelne miejsce zajmował problem perspektyw rewolucji w Polsce.
W dokumentach tych dokonano trafnej analizy położenia ekonomicznego proletariatu, wskazując, że rodząca się państwowość polska z racji swego społecznego charakteru nie jest w stanie zmienić gruntownie tego położenia. Dlatego też, zdaniem KPRP, proletariat powinien prowadzić walkę o zwycięstwo rewolucji socjalistycznej, gdyż dopiero ona przyniesie jego pełne wyzwolenie społeczne i polityczne. Ogarnięta rewolucyjnym romantyzmem KPRP wierzyła w szybkie zwycięstwo rewolucji na terenie całej Europy Środkowej, znajdując potwierdzenie tej tezy w wypadkach rewolucyjnych mających miejsce w Niemczech, na Węgrzech i w Austrii oraz w umacnianiu się władzy radzieckiej w Rosji.
Wyobrażano sobie, że pod naporem proletariatu, zorganizowanego w Radach Delegatów Robotniczych, runie władza klas posiadających i zniknie wówczas potrzeba wytyczania granic państwowych. Wiara w szybki rozwój rewolucji socjalistycznej i jej zwycięstwo w Polsce była między innymi podstawą przekonania o zbędności dróg pośrednich, takich jak republika burżuazyjno- demokratyczna oraz parlament burżuazyjny. (bardzo ładny eufemizm agentury i zdrady- Unicorn). KPRP, skupiając wokół siebie tylko najbardziej świadome siły polskiej klasy robotniczej, nie dostrzegała haseł narodowych, i ogólnodemokratycznych, popularnych wśród większości proletariatu. Nie widziała też ona różnic zachodzących w sytuacji politycznej poszczególnych dzielnic Polski."
Ibidem, s. 157.
29 Jun.08
Print
Antyhistoria podręcznikowa cz. 2
Category: 
Posted by: 
Viewed: 2861 times.
Rating: 
Vote: [
