Od kilku czy nawet kilkunastu lat Polska się zmienia. Firmy, fabryki, instytucje, w końcu różne koncepcje odnowy (rewitalizacje) starych rynków i centrów miast. Wszystkie wymienione nawiązują do prozy S. Żeromskiego. Tak, właśnie o to chodzi. O szklane domy. Szklane domy symbolizują przejrzystość, czystość, nowoczesność i zaspokojenie potrzeb większej części mieszkańców. Są namiastką idealnego społeczeństwa. Utopią. Jednocześnie kruche niczym patyczek. W prozie Żeromskiego szklane domy były rozliczeniem z rzeczywistością. Próbą pokazania wielkiej pustki pomiędzy grupami ludzkimi.

Obecnie, szklane domy pełnią jeszcze gorszą funkcję. Są symbolem upadku państwa polskiego. W szklanych domach nie widać ludzi. Ci z wewnątrz nie chcą widzieć tych na zewnątrz. To inni ludzie. Niepotrzebni. Dla tych z zewnątrz szklane domy są nienawistnym przypominaniem ich sytuacji życiowej. Skutkiem zgniłego okrągłostołowego kompromisu. Ci z zewnątrz to my. Tamci, stosunkowo nieliczna, choć dobrze zorganizowana armia "pierwszego sortu" tego kraju stanowią zupełnie inny gatunek Polaków. To grillarze i postępaki. Rechotliwa banda pouczająca resztę. Szklane domy są ich wytworem, esencją cywilizacji, w której banki nie należą do Polaków a firm nie ma bo upadły i zostały skradzione, tzn. sprywatyzowane aby zrobić miejsce dla koncernów z zagranicy.  Wystarczy podmuch wiatru historii aby szklane domy prysły. Niczym zły sen.

Tags: szklane, domy, pustka, dwa, narody, trzy, klany, polityka, społeczeństwo