"O, cześć wam, panowie z Lublina,
za nasze kajdany, niewolę,
o, cześć wam, najemne pachołki Stalina,                       

ze zmazą haniebną na czole.
Gdy wyście w Lublinie stanowili prawa,
nie myśląc o braciach zza Buga,
na czołgi niemieckie szła wolna Warszawa                  

z rękami od młota i pługa.
O, cześć wam, panowie z Lublina...
Wyście Moskwie Polski oddali połowę, wyrzekli się żywych i grobów,

i płacąc za rządy swe Wilnem i Lwowem zdobyliście miejsce u żłobu.

O, cześć wam, panowie z Lublina...
Wierzymy, że jutra nadejdzie godzina, dzień klęski zaborcy ze wschodu.

O, wstyd wam i hańba, panowie z Lublina, od synów wolnego narodu.
O, wstyd wam, panowie z Lublina, za nasze kajdany, niewolę,

o, wstyd wam, najemne pachołki Stalina, ze zmazą haniebną na czole."

Za: B. Urbankowski, Czerwona msza czyli uśmiech Stalina, t. 2, Warszawa 1998, s. 477- 479.