"Bolszewicy zajęli Wilno. Po starciach w okolicach Nowej Wilejki walki przeciw bolszewikom zaczęły przenosić się do miasta. Pskowska dywizja Armii Czerwonej rozpoczęła ostrzał artyleryjski. Pozbawione amunicji ochotnicze oddziały polskie w obawie przed zemstą bolszewików na ludności cywilnej tego dnia wieczorem opuściły miasto, po potwierdzeniu informacji, że Niemcy nie przepuszczą spieszących ze wsparciem polskich wojsk przez ponad stukilometrowej szerokości pas zajmowany przez ich jednostki. Wejście bolszewików do Wilna Polska oficjalnie uznała za napaść wojenną. Pomoc dla bolszewików przeciw tworzącemu się państwu polskiemu KPRP uznała za swój naturalny obowiązek. Zgodnie z uchwałami I Zjazdu KPRP głoszącymi, że "proletariat zwalczać będzie wszelkie próby stworzenia burżuazyjnej, kontrrewolucyjnej armii polskiej, wszelkie wojny o granice narodowe", główny wysiłek partia skupiła na ideologicznej dywersji nastawionej na rozpowszechnianie haseł bolszewickich wśród społeczeństwa i żołnierzy Wojska Polskiego. Celem było przyspieszenie zwycięstwa Armii Czerwonej oraz rozniecenie rewolucji w Polsce. Nawoływano żołnierzy do tworzenia komitetów rewolucyjnych i przechodzenia z bronią na stronę wroga. Przystąpiono także do działań szpiegowskich na rzecz bolszewików, a także do organizowania strajków i akcji sabotażowych na zapleczu frontu."

Za: Kronika komunizmu w Polsce, red. A. Górska, M. Karolczuk, Kraków 2009, s. 26- 27.

30 lipca 1920:

"W zajętym 3 dni wcześniej przez bolszewików Białymstoku ogłoszono powstanie Tymczasowego Komitetu Rewolucyjnego Polski, w składzie: Feliks Dzierżyński, Julian Marchlewski (przewodniczący), Feliks Kon, Józef Unszlicht, Edward Próchniak. Manifest TKRP zapowiadał utworzenie Polskiej Socjalistycznej Republiki Rad. Na całym opanowanym obszarze komuniści zaczęli tworzyć lokalne rewkomy i milicje ludowe oraz "komitety folwarczno- parobczańskie." Ibidem, s. 35.

Punkt e komunikatu TKRP głosił, że komitet "gwarantuje nietykalność ziemi włościan." Punkt g komunikatu: [w tym celu TKRP:] "gwarantuje obywatelom, lojalnie (sic!) wypełniającym rozkazy i polecenia władz rewolucyjnych, zupełne bezpieczeństwo."

15 sierpnia 1920:

"Na terenach zajętych przez Armię Czerwoną kontynuowano terror i masowe represje. Powołano trybunały rewolucyjne, zwalczające "kontrrewolucyjną agitację." "Komitety utrzymując na swoim terenie porządek rewolucyjny powinny aresztować wszystkich funkcjonariuszy policji jawnej i tajnej oraz szpiegów rządu burżuazyjnego." Ibidem, s. 36.

7 listopada 1920:

"Na Górnym Śląsku połączyły się  probolszewickie odłamy polskiej byłej PPS- zaboru pruskiego i niemieckiej Socjaldemokratycznej Partii Niemiec, tworząc jednolitą Komunistyczną Partię Górnego Śląska. Partia stała na gruncie zwalczania dążeń do przyłączenia Śląska do Polski." Ibidem, s. 37.

Luty 1923:

"Do KPRP przyłączył się w całości Żydowski Komunistyczny Związek Robotniczy w Polsce, czyli tzw. Kom- Bund." Ibidem, s. 44.

9 lipca 1925: "W Wilnie został aresztowany przez polską policję Aleksander Zawadzki. Oskarżono go o udział w zabójstwie umieszczonego w strukturach partii komunistycznej agenta policji oraz o działalność antypaństwową. Otrzymał wyrok 6 lat pozbawienia wolności." Ibidem, s. 54.

21 marca 1927:

"Minister spraw wewnętrznych rozwiązał Niezależną Partię Chłopską. Na czele NPCh, stworzonej w 1924 r. przez komunistów i rozłamowców z PSL "Wyzwolenie" stał zwerbowany przez Rosjan agent polskich służb wywiadowczych Sylwester Wojewódzki. Po upublicznieniu jego podwójnej gry wywiadowczej Wojewódzki w oczekiwaniu na rozprawę sądową uciekł w 1927 r. do ZSRS. Tam z kolei pojawiły się wątpliwości związane z kontaktami Wojewódzkiego z polskim wywiadem. Wojewódzki został przez służby sowieckie aresztowany, skazany na śmierć i stracony. Część działaczy NPCh przeszła do KPP." Ibidem, s. 62.

Maj 1933: "Utworzono Polski Komitet Antyfaszystowski i Antywojenny, na jego czele stanął współpracujący z KPP senator Stefan Boguszewski." Ibidem, s. 83.

Październik 1935: "KC KPP po raz kolejny zaproponował partiom opozycyjnym wspólną akcję na rzecz (fronty ludowe były w modzie-Unicorn) obalenia rządów "sanacji." Ibidem, s. 89.

13 stycznia 1936:

"Ponownie został aresztowany kierownik Centralnego Wydziału Wojskowego KPP Aleksander Zawadzki. Skazano go na 15 lat więzienia za kierowanie kilkudziesięcioosobową sowiecką siatką  wywiadowczą na terenie Polski. Karę pozbawienia wolności odbywał w Brześciu nad Bugiem. Uwolniony został we wrześniu 1939 r. po zajęciu Brześcia przez Armię Czerwoną i wcieleniu wschodniej Polski do ZSRS." Ibidem, s. 90.

20 marca 1936:

"Grupa młodych, komunizujących działaczy lewicowych ogłosiła Deklarację Praw Młodego Pokolenia, przygotowaną w KC Komunistycznego Związku Młodzieży Polskiej. Zgodnie z tezami VII Kongresu Kominternu, deklaracja postulowała utworzenie Frontu Młodego Pokolenia, jako części Frontu Ludowego. Podpisali je m.in. Wanda Wasilewska, Henryk Dembiński, Lucjan Szenwald, Bronisław Drzewiecki, Marian Kubicki, Zbigniew Zapasiewicz, Wojciech Skuza. Manifest ukazał się na łamach czasopisma Po Prostu. Pod tekstem nie umieszczono nazwisk głównych autorów deklaracji, członków KC KZMP, Aleksandra Kowalskiego i Andrzeja Stępnia." Ibidem, s. 92.

22 października 1936:

"W Hiszpanii powstał utworzony z polskich ochotników- głównie przerzuconych do Hiszpanii komunistów- Batalion im. Jarosława Dąbrowskiego (dąbrowszczacy). KPP była jedyną polską partią organizującą rekrutację do hiszpańskich brygad międzynarodowych." Ibidem, s. 93.

Tags: historia, KPP, KPRP, polityka, PRL, ZSRS, hańba, zdrada,