Z nabyciem drugiego numeru również miałem pewne problemy, mniejsze jednak niż w przypadku numeru pierwszego. Cena pozostała promocyjna- 6,90 zł, nakład zwiększony do 120 tys. egzemplarzy. Końcowy komiks znowu jest wart uwagi i na miejscu redakcji rozważyłbym zwiększenie jego objętości albo umieszczenie bliżej początku. Jest więcej wart niż niektóre felietony Rozpocznę od okładki. Znowu jest do bani. Powiecie, czepia się. Tak, czepiam się. Skoro dali Piłsudskiego, Kwiatkowskiego i Grabskiego dlaczego nie dodali Dmowskiego, Paderewskiego, Korfantego albo Witosa? Bali się oskarżeń o "faszyzm" w przypadku Dmowskiego? Duży minus. Wstępniak Lisickiego nudny, zdjęcie niżej frapujące. Artykuł Zychowicza II RP : Nasza duma jest niezły, dobrze się czyta. Pewnie, ktoś może powiedzieć, same plusy i wybielanie. Owszem ale kłamliwego odbrązawiania przez tzw. poprawiaczy rodem z komunistycznej jaczejki mieliśmy zbyt dużo- czas urosnąć w dumę i zastanowić się nad prostym porównaniem III RP a II. I moim zdaniem powinniśmy to robić ciągle. Prosty instrument a skuteczny i szkodliwy dla rządzących. Dobre sformułowanie (s. 9): "(...) naród polski jest obecnie tylko cieniem narodu, zamieszkującego w latach 20. i 30. mniej więcej to samo terytorium." I dalej przywołanie hasła o przebudowie przez Stalina społeczeństwa, że na wierzch wypłynęły męty. Pomysł z przytoczeniem książek uzupełniających artykuł uważam za doskonały. Szkoda, że nie ma tak dalej.

Dalej jest wywiad z prof. Chojnowskim, momentami przyciężki ale warto doczytać. Sprzyja zadumie. I kolejny cytat (s. 13): "W 1920 r. nie wygralibyśmy z bolszewizmem, gdyby nie odwołanie się do narodu. Po 1989 r. elity okazały pychę i straciły kontakt ze znaczną częścią społeczeństwa. Stąd wzięły się pomysły przeprowadzenia czegoś w rodzaju zamachu stanu, wulgarnie mówiąc "wzięcia ludzi za mordę", żeby wymusić na nich przejście do gospodarki wolnorynkowej."

Ciekawostka Dziesięć powodów do dumy (technologicznych) jak najbardziej OK. Podobnie rozmowa z "pokoleniem II RP" na następnych stronach. Artykuł o Radziwiłłach osobiście mnie nudził ale może komuś się spodoba. Podobnie jak w numerze pierwszym wchodzimy w strefę spadkową. Artykuł Pierwsza i ostatnia miłość Ziuka...do mnie takie teksty po prostu nie trafiają. Całe modne "życie osobiste" dobrze się sprzedaje- kobitki kupują ale jest to prześlizgiwanie się po dziejach pod kątem popierdółek. Często fajnych a często nudnych albo banalnych. B. Musiał o "wyzwoleniu" i demontażu fabryk jak zwykle dobry. Inne spojrzenie na Targowicę Zamoyskiego (Dziejowa zagadka Targowicy) jest po prostu słabe. Nie przekonuje mnie takie ujęcie sprawy. S. Koper o wyspie Bute względny chociaż nie odkrywczy dla czytających książki z epoki. Cytaty powinny być lepiej opisane. I mamy kolejny tekst T. Snydera. Wydaje się niezły i również średnio odkrywczy chociaż stwierdzenie o antysemityźmie trafne (s. 40): "Dobrym przykładem jest tu antysemityzm. Gdyby w Europie Wschodniej przekładał się on bezpośrednio na śmierć Żydów, zniknęliby oni z tych terenów na długo przed wybuchem wojny albo- co bardziej prawdopodobne- nigdy by się tam tak licznie nie osiedlili." Na stronie 41 Snyder kontynuuje: "(...)Dla Sowietów najważniejsza rewolucja, czyli rewolucja październikowa, była już przeszłością (czyżby? Unicorn). Z punktu widzenia Stalina najważniejsze było więc umacnianie socjalizmu w jednym kraju (A co dalej? Unicorn). W praktyce sprowadzało się to do uprzemysłowiania Związku Sowieckiego, kolektywizacji wsi i terroryzowania ludności (ot tak, dla sportu? Unicorn)." Ze Snyderem mam problem, niepotrzebnie wchodzi w dywagacje o antysemityźmie- widoczne w książce i często za ciekawą myślą podąża jakiś bełkot czy wzięte od czapy stwierdzenie niczym z sowieckiej propagandy. Gdy wspomniał o 22 tys. Polaków zabitych w ramach zbrodni katyńskiej, zaczynam się zastanawiać czy nie wiedział czy zapomniał o eliminacji elementu polskiego w Sowietach wcześniej. 

Tekst o niemieckich oprawcach profesorach momentami zalatuje naiwnością. Dobrze jednak, że ktoś przypomina o zachowaniu "kulturalnych Niemców." Segev o ludzkim "mydle" może być niestrawny dla niektórych "polskich przyjaciół Izraela" chociaż w zasadzie tekst jest uśredniony. Końcówka z odwołaniem do czasów dzisiejszych i Iranu wiadoma chociaż z pewnością może wywołać różne refleksje. Niekoniecznie pozytywne (s. 51): "(...)Jak pan wie, że ambasady państw europejskich w Tel Awiwie przeżywają prawdziwe oblężenie. Na czele z ambasadą Polski. Izraelczycy, którzy mają jakiekolwiek europejskie korzenie, na gwałt występują o obywatelstwo tych państw i wyrabiają sobie ich paszporty. Oficjalnie po to, żeby studiować i podróżować swobodnie po świecie. Ale każdy wie, że ma to być polisa ubezpieczeniowa. Jakby Izrael zaczął się walić, będzie dokąd uciekać." Niemożliwe, a ponoć tacy u nas antysemici mieszkają...

Kolejny tekst teoretycznie powinien mnie zainteresować- o Algierii i OAS. Prawie zasnąłem. Z. Wawer o aferze Sosnowskiego na dwóch stronach pod tytułem "Rękopis znaleziony w Londynie" o tajemniczym dokumencie, z którego ponoć wynika, że Sosnowski był agentem niemieckim. Przyznam szczerze, że z tekstu absolutnie nie da się stwierdzić, czy ów dokument był przez autora czytany, przeglądany, kopiowany, zestawiany z innymi. Aby przekonać do tego typu tezy należy podawać cytaty. Mnie tekst nie przekonał. Dość kuriozalny, choć nie przeczę- nie wiemy jeszcze wielu rzeczy o Sosnowskim i siatce. Tutaj chwila dygresji. W numerze drugim URzH kilka razy odniosłem wrażenie, że czytam Focusa Historia. Nie jest to dobrym prognostykiem.

Kisielewski nic nowego nie podaje co zawarł w swoich książkach. Swoją drogą, też chciałbym pobuszować  w pewnych archiwach P. Skwieciński zastanawia się, co byłoby gdyby powstało polsko- rosyjskie mocarstwo i już wiemy, że cofnęliśmy się do XVII wieku. Temat potraktowany "na łatwiznę." Szkoda. Wywiad z G. Paulssonem- da się czytać. Ale szacunki wzięte od czapy. Po przeczytaniu doszedłem do wniosku, że znowu pojawia się niedopowiedziane hasło- Polacy mogli uratować więcej Żydów ale byli bierni. Pan Paulsson woli uniknąć zaszufladkowania "obrońca" vs. "krytyk" polskiego narodu a jednocześnie pada zdanie: "Za ukrywanie Żydów groziła też kara śmierci. [odp.] Tak, to też mialo znaczenie, choć dla tych, którzy zarabiali na chowaniu Żydów, było to równie niebezpieczne co wiele innych okupacyjnych sposobów zarobkowania." Tekst jest jednym z najbardziej kuriozalnych w numerze i osobiście nie zgadzam się z wieloma tezami tam sformułowanymi (krótka recenzja skręciłaby w stronę polemiki). Trochę dziwi obecność w URzH ale może to zaczyn "nowego"? Podejrzewam, że wywoła reakcje czytelników. Nie wiem o co chodziło Goćkowi z Towiańskim, Cenckiewicz wart kupienia numeru- o pogromie polskich cywilów przez oddziały litewskie, dalej przeleciałem po łebkach. Zatrzymałem sie przy Masłoniu o publicystyce Cata- Mackiewicza. Znowu, nic specjalnego. Krótki opis książki W. Cehaka, parę polecanych książek i felietony. Suworow i Zychowicz OK. Ziemkiewicza już nie trawię. Wildsteina również. I tyle. Krótkie podsumowanie. Jak można odnieść wrażenie, tym razem bardziej się męczyłem z lekturą. Moim zdaniem numer jest słabszy od pierwszego, teksty niestety jak będą układane w podobny sposób to zmęczą "materiał ludzki." I nie pomoże odkładanie lektury na później. Nie wiem też, czy nie zaczną być przemycane "opowieści dziwnej treści." Prawdopodobnie nie kupię trzeciego numeru, niech mnie redakcja przekona, że warto...Więcej polskich historyków a nie publicystów!  Dajcie sobie spokój z niektórymi nazwiskami. Przydałaby się sonda, co wyrzucić z numeru :>

Tags: Uważam, Rze, Historia, polityka, historia, opis, II RP, numer,  

Na stronie ABW można pobrać i poczytać raport z działalności ABW za 2011 rok. W zeszłym roku również się ukazał i było kilka ciekawostek. Czy w tym roku również "skrajna prawica" i środowiska patriotyczne stanowią zagrożenie dla państwa wg ABW, zobaczcie sami a ja podrzucam parę tropów. Już na stronie 7 publikacji elektronicznej znajduje się zapis o nowych obowiązkach ABW w związku z rozwojem energetyki jądrowej w Polsce. Obyśmy doczekali się niedługo własnego "force de frappe." Wiem, czytam między wierszami ale...Idźmy dalej, strona 8: "Podstawową metodą zdobywania informacji przez służby specjalne, w tym przez ABW, jest korzystanie z pomocy obywateli." Hm. Pytanie czy obywatele wiedzą o tym, że pomagają i czy tego chcą W dobie elektronicznych gadżetów, które w sumie łatwo oszukać bazowanie na czynniku ludzkim wydaje się byc chwalebne ale nie do końca jestem przekonany gdy dalej czytam: "W wyjątkowych sytuacjach (...) Agencja może skorzystać z takich środków specjalnych, jak [i wymienione dalej]." Agencja przygotowała również sporo raportów, najlepsze wydaje się być 15 raportów (dalej na stronie 20 dowiemy się, że jest to nowa inicjatywa- od sierpnia 2011-Unicorn) z Monitoringu Portali Propagujących Postawy Ekstremistyczne (tak w oryginale- Unicorn). Szkoda, że nie podano linków, można byłoby ocenić owe "ekstrema." Niestety, po raz kolejny nie ufam ABW w tym zakresie Strona 9: "Postępowań sprawdzających (dopuszczenie do informacji niejawnych o różnym charakterze-Unicorn) nie przeprowadza się wobec prezydenta RP, premiera oraz marszałków sejmu i senatu. Osoby te z mocy prawa posiadają pełny dostęp do informacji niejawnych (krajowych i międzynarodowych)." Błąd. I dalej: "W przypadku konieczności dostępu do krajowych informacji niejawnych, postępowań sprawdzających nie przeprowadza się także wobec członków Rady Ministrów oraz sędziów i prokuratorów."

Strona 12 Współpraca międzynarodowa. Z oczywistych względów nie podano nazw 84 instytucji zagranicznych z 53 krajów. Wymienione porozumienia z pewnością są przydatne ale pojawia się pytanie, czemu tak późno (rok 2011)? Na stronie 16 znaleźć można wzmiankę, która pewnie umknie: "W ramach grupy roboczej UE ds Terroryzmu (WPT) pod przewodnictwem ABW zrelizowano pięć priorytetów; tj. odniesiono się do: (...) przeciwdziałania ekstremizmowi lewicowemu prowadzącemu do terroryzmu." Miło, że ktoś zauważył. Od strony 19 Bezpieczeństwo wewnętrzne. I jest "perełka" na stronie 21, wiadomo, że nie może braknąć "ruchu skrajnie prawicowego": "Zjawiskiem charakterystycznym dla działaczy i sympatyków ruchu skrajnie prawicowego jest przenoszenie haseł i idei do tzw. "rzeczywistości stadionowej."  Dalej podano przykłady- np. propagowanie ustroju faszystowskiego podczas "koncertu zespołów sceny neonazistowskiej", rozpowszechnianie za pomocą serwisu Allegro materiałów pochwalających nazizm i sprowadzanie do Polski przedmiotów będących nośnikami symboliki faszystowskiej- repliki noży Waffen SS...O lewicy coś cicho. A stanowi bezpośrednie zagrożenie dla państwa. Jeśli tak wygląda poziom pozostałego rozpoznania ABW- Boże, chroń Polskę!

Strona 24 Kontrwywiad. Informacja o wydaleniu z Polski T. Juchniewicza, informacja o działalności białoruskich służb specjalnych w Polsce, informacja o wzmacnianiu kadry w placówkach dyplomatycznych- wniosek, że w związku z monitorowaniem polskiej prezydencji. "Działaniom tym niekiedy towarzyszyło plasowanie oficerów wywiadu wśród dyplomatów." Nic nowego, mogli dopisać jakich państw :> Strona 26 Oszustwa przy reaktywacji przedwojennych spółek. Takich spraw będzie coraz więcej. Kończąc krótki przegląd raportu po raz kolejny zastanawiam się nad działaniem ABW w tak wielu obszarach, które powinny być domeną innej służby.

Tags: raport, ABW, 2011, rok, służby, specjalne, opis,  

Opowiadanie M. Bułhakowa pod tym tytułem z 1925 roku jest historią uczonego, który wynalazł tajemnicze promienie przyśpieszające wzrost stworzeń i nie tylko. Profesor Persikow był zoologiem i badaczem arcypoważnym zatem prasa szybko nagłośniła odkrycie. Jaja rozpoczynają się umiejscowieniem w czasie- 16 kwietnia 1928 r. Tego dnia bowiem rozpoczęła się katastrofa. Aby nie psuć zabawy przyszłym czytelnikom dodam jedynie, że wg opisów Fatalne jaja są satyrą na sowiecki system i rzeczywistość. A katastrofa dotyczy zamiany wspomnianych jaj z których wykluły się rozmaite paskudztwa. Wykluły, szybko dorosły, złożyły kolejne jaja i poszły dalej. Prawdziwa inwazja Owszem, satyra jest ale nie taka jak w Mistrzu i Małgorzacie. I nie tylko na system sowiecki. Wykpiono np. sensacyjność tytułów prasowych (s. 47 wydania z 1988 roku): "Koszmarne odkrycie w podziemiu! Polska przygotowuje się do koszmarnej wojny!! Koszmarne doświadczenia profesora Persikowa!!!"

Dzielna Armia Czerwona śpiewała, że "od gadów się wyzwolim sami." Profesor śledził doniesienia prasowe i niestety, był coraz bardziej smutny: cały Smoleńsk się palił, artyleria ostrzeliwała lasy możajskie (niszczyła złoża jaj krokodylich), eskadra samolotów nad Wiaźmą z poświęceniem zagazowała niemal cały powiat przy wielkich stratach ludzkich. Mieszkańcy nie zorganizowali dobrze ewakuacji, stąd problem. Kawaleria wybiła strusie ale panika robiła swoje. Był jednak fuks. Moskwę ocalił mróz w sierpniu. Opowiadanie niby ma happy end ale profesora niet.

Można potraktować opowiadanie jak przepowiednię. W końcu w 1941 też m.in. mróz uratował sowiecki system. Druga sprawa, czytanie między wierszami. Otóż, gazowanie powiatu ma odniesienie do rzeczywistości, gdy władze pacyfikowały bunty chłopskie używając właśnie tak drastycznych środków. W zadumę wprawiła mnie myśl, że gdyby Stalin uprzedził Hitlera i zaatakował Zachód, nie cofnięto by się przed wybijaniem opornych na "dzieło Lenina" gazem...

Tags: fatalne, jaja, Bułhakow, opowiadanie, Sowiety, system, komunizm, gady, satyra 

Passent. Bożyszcze "oświeconych." Guru "wykształconych." Bywalec świata alternatywnego i nierzeczywistego. Profesjonalista pełną gębą. Dyplomata. Bloger. Jedna z twarzy Polityki. Ocalony aby siać ferment. Towarzysz drogi. Obywatel "Polski ludowej."

W Kalendarzu robotniczym na rok 1971, red. J. Szulc- Łyskowa, G. Poterańska, W. Szwed, Warszawa 1970 od strony 180 do 185 znajduje się tekst Passenta pod tytułem Gospodarka kapitalistyczna w obliczu nowych problemów. Można się z niego dowiedzieć, że rewolucja naukowo- techniczna była jednym z czynników ożywiającym gospodarkę kapitalistyczną a jednocześnie uniezależniła metropolie od surowców z kolonii (w domyśle: rewolucja naukowo- techniczna niekorzystnie wpłynęła na rozwój niektórych państw: najbiedniejszych kapitalistycznych, kolonialnych i w ogóle Trzeciego Świata), a koncentracja kapitału i EWG dyskryminują inne rynki, w tym rzecz jasna socjalistyczne. EWG stwarza dogodne warunki do wymiany ale niestety powstają "niebezpieczne związki" pomiędzy krajami zachodnimi i scysje (EWG- UK, USA- Japonia). Napięta, groźna sytuacja nastąpiła w górnictwie, zamknięto wiele kopalń, wzrosło bezrobocie, upadły różne gałęzie przemysłu. O napiętej sytuacji świadczą np. "stosunki w amerykańskim związku zawodowym górników" (s. 183). Innym problemem jest rabunkowa gospodarka zasobami natury. I "gwałtowne wyczerpywanie się zasobów przyrody" (s. 184), za co winę ponoszą oczywiście firmy prywatne w pogoni za zyskiem.

Drogi socjalisto, nie daj się jednak zwieść odprężeniu w stosunkach pomiędzy państwami o różnych ustrojach społeczno- gospodarczych, wróg nie śpi!

"Nie wynika z tego jednak wcale (z przytoczonych w artykule liczb- Unicorn), że mamy do czynienia z nowym kapitalizmem, do którego nie przystaje analiza wypracowana przez marksistów, jak utrzymują niektórzy teoretycy z Zachodu. "Błędem byłoby sądzić- pisał Lenin- że ta tendencja do gnicia wyklucza szybki wzrost kapitalizmu; nie- poszczególne gałęzie przemysłu, poszczególne warstwy burżuazji, poszczególne kraje ujawniają w epoce imperializmu bardziej lub mniej silnie to jedną , to drugą z tych tendencji" (s. 184).

Przestępczość i narkomania, tak widoczne przecież w USA, morderstwa, sprzyjają tworzeniu gett. Zaostrzają się sprzeczności. Rewolucja u bram a w ogóle to przegonimy was i pogrzebiemy!

Tags: Passent, Lenin, kalendarz, robotniczy, propaganda, socjalizm, PRL, 1971 

Jak na rok wydania treść mocno nieprawomyślna. Książka arcyciekawa chociaż język chropowaty. Cofnijmy się w czasie do roku 1939:

"(...)Ruszyliśmy na Włodawę, Parczew, Radzyń Podlaski, do Warszawy. Duży, drabiniasty wóz, zaprzężony parą dobrze odżywionych, mocnych koni, był wypełniony niezbędnym dobytkiem, potrzebnym matce z dziećmi i koniom. My dwaj mieliśmy tylko plecaki z podręcznymi rzeczami. Kierowałem zaprzęgiem do czasu przekroczenia Bugu we Włodawie gdzie już zamieszkiwała ludność polska. Pasażerów wozu rozlokowałem tak, aby stworzyć wrażenie, że jesteśmy uzbrojeni, i zabezpieczyć dzieci przed skutkami ewentualnej napaści. Siedząc obok mnie matka rozglądała się dookoła, informując o wszystkich spostrzeżeniach. Dzieci umieściliśmy w środku wozu, z tyłu usadowił się Żyd, trzymając nakryty derką długi kij, pozorujący karabin. Przewidywania moje sprawdziły się. Mieszkańcy wiosek, wystrojeni w odświętne ubrania, spacerowali po drodze, śpiewając pieśni ukraińskie i szykowali się do przywitania wojsk radzieckich. Tu i ówdzie, w poprzek ulicy rozwieszono naprędce sporządzone i zaopatrzone w powitalne napisy czerwone transparenty.

Młodzi ludzie, grupujący się na środku ulicy, próbowali nas zatrzymać w każdej wsi. Wówczas strzelałem z bata, ściągałem cugle i przyspieszając, wpadałem prosto w zgromadzoną kupę mężczyzn. Ci, klnąc tylko Ukraińcom znanym słownictwem, rozpryskiwali się na obie strony ulicy. Nasz żydowski „strzelec" poruszał groźnie, to w lewo, to w prawo nakrytym kijem, co robiło należyte wrażenie na wrzeszczących i wymyślających nam od proklatych Lachiw chłopach. Dopiero na otwartej przestrzeni, poza wsiami zwalnialiśmy, dając koniom trochę wytchnienia. Jakże inaczej ci sami chłopi ukraińscy z naszych kresów wschodnich rozmawiali ze mną w zimie 1945 roku walcząc w formacjach radzieckich z Niemcami. Spotkałem się z nimi w Wejherowie w marcu 1945 roku, po zajęciu razem z polską brygadą pancerną tego miasta. Opowiadali mi wówczas, że służyli przed wojną w wojsku polskim, że gospodarowali na swoich gospodarstwach, stanowiących ich własność. [...]"

Za: B. Nietyksza, Nadzieje. Złudzenia. Rzeczywistość. Wspomnienia z lat 1912- 1945, t. 1, Warszawa 1985, s. 277.

Tags: Kresy, Ukraińcy, witanie, Sowiety, 1939, wojna, Polska, Nietyksza, wspomnienia