"Regularnie od lat jesteśmy alarmowani, straszeni przez niektóre media, niektóre organizacje, niektórych polityków, że w Polsce jawnie, otwarcie, spokojnie działają faszyści. Zazwyczaj okazuje się, że tymi „faszystami" są działacze bądź sympatycy ruchu narodowego; faszystą nazywa się czasem choćby Giertycha. Tropicieli faszyzmu nie niepokoi natomiast, że w Polsce legalnie działa twór o nazwie Komunistyczna Partia Polski (KPP) która na łamach swojej gazety sławi zbrodnie Stalina.

Zarejestrowana przez Sąd Okręgowy w Warszawie 9 października 2002 roku KPP tak określa w statucie swoje zadania, swoje cele: „Komunistyczna Partia Polski jest partią marksistowsko-leninowską nawiązującą do najlepszych patriotycznych i internacjonalistycznych tradycji polskiego ruchu robotniczego. Źródło swej działalności ideowo-programowej upatruje w idei komunistycznej, w niej bowiem widzi przyszłość świata. Dopiero komunizm uwolni ludzkość od niepewności jutra, od strachu przed wojnami, od nędzy i poniżenia". Dla przypomnienia warto zaznaczyć, że zgodnie z art. 13. obowiązującej konstytucji „zakazane jest istnienie partii politycznych i innych organizacji odwołujących się w swoich programach do totalitarnych metod i praktyk działania nazizmu, faszyzmu i komunizmu".

Poprzedniczką KPP była partia o nazwie Związek Komunistów Polskich .Proletariat". Stronnictwo takie powołali w połowie 1990 roku towarzysze nie godzący się z rozwiązaniem PZPR. „Proletariat" w roku 1993 był jednym z podmiotów współtworzących zwycięski w ówczesnych wyborach parlamentarnych SLD (wtedy Sojusz nie był partią, jak obecnie, lecz koalicją kilkudziesięciu - różnej wielkości i znaczenia - podmiotów).

W roku uchwalenia konstytucji (1997) pojawiły się słabo słyszalne głosy, że w związku z brzmieniem artykułu  13. ustawy zasadniczej „Proletariat" należy wyrejestrować z rejestru partii politycznych, ale nie doszło do tego. Towarzysze działali dalej i dopiero niedopatrzenia regulaminowo-statutowe spowodowały w roku 1999 (uprawomocnienie w roku 2001) wykreślenie partii z prowadzonego przez sąd rejestru.

To, że partia ta jasno i otwarcie propagowała komunizm, nie miało znaczenia! Ciekawostką jest fakt, że przy okazji tych perturbacji w partii doszło do rozłamu. Część towarzyszy powołała do życia Polską Socjalistyczną Partię Robotniczą (PSPR), część natomiast - oburzona pominięciem przymiotnika „komunistyczny" przez tych pierwszych - założyła KPP.

Nazwa nie była przypadkowa, zbieżność z partią o takiej samej nazwie działającą przed wojną jest jak najbardziej celowa. Towarzysze z KPP w swoich publikacjach, na swoich internetowych stronach nie raz nawiązują, do „wielkich tradycji" swojej poprzedniczki. Czytelnikom „Najwyższego CZASU!" nie trzeba przypominać, czym w istocie była przedwojenna, zrzeszona w Międzynarodówce Komunistycznej KPP...

Nie jest to bynajmniej jedyny fragment, jedyny tekst gdzie chwalony jest Stalin i jego „dokonania". W innym miejscu, w innym tekście znaleźć można takie zdanie: „w 1936 roku uchwalona została nowa konstytucja ZSRR, która znacznie rozszerzyła katalog praw obywatelskich oraz zwiększyła demokratyczność systemu radzieckiego". Jeden z publicystów „Brzasku" przyznał: ,jako komunista czerpię wiedzę z Dzieł [sic! - z dużej litery - TK] Lenina, Marksa, Engelsa, Plechanowa, tez Stalina". Poza Stalinem cześć towarzysze oddają rzecz jasna Leninowi, Kim Ir Senowi, Fidelowi Castro... Piszą, że „ludzkość nie wymyśliła bardziej sensownej ideologii niż marksizm". W jednym z numerów znalazłem wybite grubą czcionką hasło: „sława żołnierzy spod czerwonego sztandaru jest wieczna" [sic!!!! Unicorn]

Ciekawa jest publicystyka dotycząca przełomu jaki miał miejsce w 1989 roku. Język, jakim przy opisywaniu tamtych wydarzeń towarzysze się posługują, prawie niczym się różni od języka, jakim uzasadniano kolejne interwencje zbrojne Układu Warszawskiego - słowem kluczowym do opisu ówczesnych wydarzeń jest bowiem słowo „kontrrewolucja". Z „Brzasku" dowiedzieć się zatem można, że wydarzenia owego 1989 roku były zwyczajną „kontrrewolucją": „wyrok na Polskę Ludową formalnie został wydany w trakcie obrad okrągłego stołu na początku 1989 r. w wyniku porozumienia się dwóch stron kontrrewolucyjnych w celu ostatecznego obalenia ustroju socjalistycznego w Polsce". A jak oceniają wydarzenia o kilka lat wcześniejsze i powstanie „Solidarności"? W 25. rocznicę strajków roku 1980 r. napisali: „nie można mieć wątpliwości, że powstały w sierpniu 1980 r. związek zawodowy Solidarność był w rzeczywistości organizacją sabotażowo-terrorystyczną, której działania firmowały zagraniczne ośrodki dywersji politycznej i szpiegostwa".

-  Polska jest krajem panoszącej się burżuazji, nadmiernych wpływów kleru. O obecnie rządzącej Polską koalicji i swoich zadaniach piszą tak: „władza państwowa w RP znajduje się w rękach ugrupowań reakcyjnych, które będą dążyły do dalszego ograniczenia praw ekonomicznych, socjalnych i politycznych świata pracy, w szczególności klasy robotniczej. (...) Przed KPP pojawiają się nowe zadania. Podstawowym z nich jest wzmocnienie struktur partyjnych oraz wzmożenie oporu w walce przeciwko siłom neofaszystowskim. Należy demaskować reakcyjny i antyrobotniczy charakter działań koalicji rządzącej".

KPP jest słabiutka. Działa głównie na Śląsku. W wyborach parlamentarnych przed dwoma laty jej kandydaci startowali z list Polskiej Partii Pracy, uzyskując w skali całego kraju raptem... 2200 głosów. Partia nikomu nie zagraża, rewolucji nie zrobi.