Wśród wielu mitów pokutujących pomiędzy historią a ludźmi najbardziej nośnym jest zagadnienie osób pochodzenia żydowskiego w aparacie władzy komunistycznej. Nawet jeśli uzna się nadreprezentację takowych w aparacie ucisku to ogranicza się skalę analizy do służb cywilnych i jedynie do "osób na stanowiskach kierowniczych" (i też nie wszystkich). Oczywiście, dużą rolę w zakłamywaniu historii odgrywają rozmaitej maści idioci, pożyteczni bądź pociotki i krewni owych "zaplątanych w mechanizmy dziejów." Nieoceniony, antypolski, skrajnie lewacki szmatławiec za wszelką cenę zwalczający "polski nacjonalizm i faszyzm" a mający korzenie w przedwojennych zdrajcach z KPP, również stara się jak może, chociaż ostatnio idzie mu kiepsko (na szczęście). Oprócz służb cywilnych istnieje "wojskówka." A zagadnienie samych kierowników jest złudne skoro zastępcami nominalnych POPów (pełniących obowiązki Polaków) byli inni POPi (tym razem narodowości żydowskiej). Kolejną bajką opowiadaną ku pokrzepieniu lewackich serc jest odejście Żydów od komunizmu. Innymi słowy- Żydzi nie mogą być komunistami a komuniści to na pewno nie Żydzi. Coś jak anonimowi naziści- podobna metoda dezinformacji. "Dziwnym" trafem zdarzały się sytuacje, gdy nominalnie oficer polskich służb pod kuratelą sowiecką, pochodzenia żydowskiego budował siatkę wywiadowczą złożoną z krewnych, działającą głównie na niego i na krewnych a jednocześnie wspierał budowę państwa Izrael...

"Początki „biznesowej" działalności wywiadowców sięgają 1946 r. Po konsultacji z Wydziałem Organizacyjnym KC PPR komunistyczny wywiad powołał wówczas instytucję zajmującą się „nielegalnym handlem" i „legalnym handlem w kraju i za granicą". Handlowano walutą, chemikaliami, żyletkami, alkoholem, artykułami spożywczymi i farmaceutycznymi. Nadzór nad Samodzielną Sekcją Finansową sprawował początkowo osobiście gen. Komar, a później wicedyrektor Departamentu VII MBP ppłk Jan Kamiński (właśc. Jankiel Unglik). Szefami sekcji byli kolejno: mjr Ludwik Zagórski, vel Leon Winter (1946-1947), Samuel Majzels [1947-1948] i Dawid Guterman (1948-1949). W 1948 r. kierownictwo PPR ustaliło, że 80% zysków trafiać będzie do kasy partyjnej (od grudnia 1948 r. PZPR), zaś 20% na potrzeby wywiadowców gen. Komara. W całej operacji główną rolę odgrywała Centrala wywiadu oraz związany z nią Dom Eksportowo-Importowy „Dimex" z Warszawy, inne „przykryciowe" agendy wywiadu (we Frankfurcie, w Berlinie, Wiedniu oraz na terenie Belgii i Stanów Zjednoczonych), a także powiązana z Moskwą konspiracja komunistyczna na Zachodzie. Łącznie, w „Dimeksie" i innych firmach wywiadowczego przykrycia zatrudnionych było 137 osób, w tym 40 delegowanych przez PPR/PZPR. Wielu z nich zaczynało służbę w „wojskówce" KPP, walczyło w Hiszpanii w brygadach międzynarodowych, a później w GL/AL bądź w wojsku Berlinga, skąd trafili potem do MBP i LWP (m.in. Abram Forgasz, Bernard Grosfeld vel Wielopolski, Ryszard Kurzydła, Michał Mazur, Izrael Zalcman, Jan Meisel, Benjamin Leibl). Według Komara działalność ta (w latach 1947-1949) przyniosła zyski w wysokości 2,707 min dolarów i 7,590 mld zł. Jednak w styczniu 1950 r. zlikwidowano Samodzielną Sekcję Finansową, bo dopatrzono się w niej wielu nadużyć finansowych, korupcji i działań niezgodnych z linią partii (niektórzy z zatrudnionych w firmach przykrycia przywłaszczyli sobie część majątku, a później odmówili powrotu do kraju)."

Za: S. Cenckiewicz, Długie ramię Moskwy. Wywiad wojskowy Polski Ludowej 1943- 1991. Wprowadzenie do syntezy, Poznań 2011, s. 81.

O tym, że mit "narodowość vs. komunizm" to wielka lipa świadczy inny- przytoczony fragment ze strony 85- z raportu ambasadora sowieckiego w Warszawie, Wiktora Lebiediewa z lipca 1949 r., gdzie pada takie zdanie:

"(...)W takiej sytuacji Bierut nie ma na kim się oprzeć, oprócz Bermana, Minca i Zambrowskiego. Dlatego nie czas jeszcze na podjęcie radykalnej decyzji w sprawie walki z żydowskim nacjonalizmem w polskiej partii", ibidem, s. 85.

Logiczne, że żydowski nacjonalista, nawet przybrany w maskę komunizmu zwalczał za wszelką cenę "polski faszyzm."

Tags: Cenckiewicz, długie, ramię, Moskwy, wywiad, wojskowy, PRL, PPR, bezpieka, wojskówka, agentura, Żydzi,  

F. A. Ossendowski, człowiek instytucja, badacz, pisarz, podróżnik, działacz, pewnie i wywiadowca, moim czytelnikom będzie znany głównie z książki o Leninie. W ubeckim PRLu skazany na zapis i zapomnienie, odżył tak jak i Mackiewicz w drugim obiegu a później oficjalnie. Jego książki podróżnicze nadal cieszą się popularnością, śmiem twierdzić, że nawet bardziej niż gnioty wydawane przez pseudodziennikarzy.

Nie wiem czy kojarzycie książeczki (w zasadzie komiksy) Makuszyńskiego z Koziołkiem Matołkiem i małpką Fiki- Miki. Autor wraz z M. Walentynowiczem zadrwili sobie z cenzury niejako do przodu.  Książeczki pierwotnie wydawane w latach 30.tych XX wieku były wznawiane i wydawane kilkakrotnie- moja wersja- wydanie VI, pochodzi z 1988 roku (w przygodach Koziołka Matołka dopisywano np. wydanie VI po 1944). W notkach podaje się rok 1964 jako łączne wznowienie przygód małpki choć "copyright" w moich egzemplarzach wydania z 1988 pokazuje 1958 rok... Co to ma wspólnego z polityką? W drugim tomie zatytułowanym: 'Fiki-Miki dalsze dzieje, kto to czyta, ten się śmieje', na stronie 6 mamy taki pasek:

Cenzor mocno zaspał Ciekawe ile osób dzięki takiej reklamie poznało książki Ossendowskiego? 

Ponoć trauma wynikająca z wydarzeń XX wieku przesądza o wyniku ostatnich wyborów na korzyść PO. Polacy boją się zamieszek, wojen, grabieży, ruchawek, puczów, a zatem wolą głosować na swojski i znany syf Logiczne, że w wyniku wojny oddaliby wszystko aby wojnę szybko zakończyć. Wszystko czyli? To realiści czy zdrajcy? Polactwo czy obywatele? W końcu, kto dał im prawo decydowania o kraju, który trwa na przekór sąsiadom przez tyle wieków...Warto znać wrogów, w tym wewnętrznych bo nie wiadomo obywatelu III RP kto strzeli ci w plecy.

Jesteśmy w UE i NATO, mamy samych przyjaciół. Wszyscy nas kochają a sojusznicy nic nie robią tylko dymają. Tak wygląda sytuacja Polski pod koniec 2011 roku. W międzyczasie miłująca pokój Szwecja zbroi się i analizuje scenariusze zajęcia państw nadbałtyckich przez Rosję. Tzw. realiści zaraz pewnie mnie zakrzyczą, że po co Rosji "Pribałtyka", a po co Hitlerowi były potrzebne biedne i brudne ziemie? Tutaj też kłania się ideologia i zbliżanie "do Europy", na dość swoiście pojętych zasadach. Załóżmy, że w Niemczech Rosja dokonuje aktu terrorystycznego. Uwaga zwrócona jest na nich, a Rosja zajmuje trzy małe państwa. Wycofujące się siły litewskie naruszają granicę Polski, jednocześnie Litwini apelują do Białorusi o zajęcie stanowiska. Armia rosyjska zajmuje część Białorusi i Ukrainy, Ukraina grozi Rosji wojną. Czas ruszyć element w melonikach, dyplomaci wkraczają na salony. Polska zwraca się do Niemiec o pomoc w zabezpieczeniu granic. Niemcy przysyłają korpus pomocniczy, jednocześnie na mocy porozumienia z Rosją wkraczają do Królewca. Rząd niemiecki "prosi" spolegliwy i przyjazny rząd polski o cesję terytorium północno-wschodniej Polski, argumentując to lepszym dostępem do granicy. Powstaje korytarz. Brzmi znajomo, co?

Oczywiście, takie zabawy myślowe powinny pokazać nam jedną zasadniczą prawdę. Nie ma nic stałego.

Tags: wojna, polityka, społeczeństwo, Polska, Niemcy, Rosja, scenariusze 

Za nami kolejne wybory. Niestety, przegrane. Poczynię kilka uwag. Niektórym mogą wydać się kontrowersyjne. Przede wszystkim, trudno mi uwierzyć w 39% dla PO pomimo braku złudzeń co do kondycji części nominalnie polskiego społeczeństwa. Tym bardziej, że naprawdę prymitywnymi sztuczkami:

"Przewodniczący jest podejrzewany o to, że podczas liczenia głosów po zamknięciu lokalu wyborczego, zakreślił dodatkowe krzyżyki na pięciu kartach do głosowania do sejmu i sześciu - kartach do głosowania do senatu, przez co głosy te stały się nieważne." [Wp.pl] można nabić dodatkowe 3-5% poparcia, a kto zaświadczy, że nie było grubszego przekrętu?

Niemniej znowu połowa Polaków pokazała, że ma w dupie wybory. Z pozostałej części głosujących prawie 40% poparło partię obłudy. Dlaczego? To proste, platforma wyzwala najgorsze instynkty, uwypukla najbardziej negatywne cechy polskiego społeczeństwa, pod płaszczykiem nowoczesności jest twórczym rozwinięciem komuny. Przez 4 lata PO dokonała olbrzymiego spustoszenia moralnego w społeczeństwie. Dwoma słowami kluczami, które imponują ich wyborcom są: bogactwo i chamstwo. Platforma sprzedaje iluzję dobrobytu i bogactwa, które jest w zasięgu ręki- dla mnie, dla ciebie, dla pana Zenka. Oczywiście, bogacenie się jest OK ale w przypadku PO to karykatura, która okazuje się być cwaniactwem, złodziejstwem i dymaniem otoczenia. To imponuje młodym, podobnie jak walka z zastanymi kategoriami prawdy, dobra a z czeluści wyciąga się zło opakowane w kolorowy papierek. Na chwilę obecną PO może zmieść jedynie kryzys i mocna opozycja. Obawiam się jednak, że będzie to opozycja skrajnie lewacka, czyli Palikot. PiS było mierną opozycją i taką pozostanie.

Będąc przy Palikocie powyżej odpowiedziałem na pytanie o przyczyny jego sukcesu. Zaimponował młodym bogactwem i bezpardonowanym atakiem na "czarnych." Jak widać, radykalizm się opłaca, o czym zapomniało PiS próbując się co raz przymilać do obcego elektoratu, który i tak ich nienawidził. Realnie, PiS ma ok. 35% elektorat, łącznie z kanapami. Co dalej z partią J. Kaczyńskiego? Istnieje kilka możliwości: pierwsza, że znudzeni i zniechęceni zaczną przepływać do PO, partia samoistnie dokona żywota rozmywając się niczym AWS. Druga opcja to zmiana prezesa lub usunięcie się jego na tylne siedzenie i zaostrzenie przekazu aby konkurować z nową lewicą Palikota (Ziobro). Wręcz wskazane jest zbudowanie nowej partii i zmiana nazwy. Niestety, szyld został już zametkowany, zdeprecjonowany i okazał się nieskuteczny. PiS zapomniało o swoich radykalnych korzeniach i zapłacił za to kolejną porażką.

Co do SLD i PSL, są to partie schodzące, co mnie cieszy. Ale w tle czai się Palikot i on pozbiera resztki po SLD, tak jak i PO oraz PiS. Czytam na portalach, że SLD nie chce moczyć się z PO w koalicji, PO nie chce Palikota ale kto tak naprawdę wie, że co będzie dalej? W ramach ogłupiania gawiedzi wmawia się nam, że Palikot jest zbyt radykalny jak na warunki PO. Czyżby? PSL nadal ma swoje kilka procent, 5-10% ale z biegiem lat będzie bliżej 5 niż 10. Roztopi się w PiS, taka jest logika dziejów. Pozostaną dwie, trzy partie. Skrajnie lewacka, której zaczynem jest RPP i prawicowo-populistyczno- narodowo- socjalistyczne (wiem, dziwny melanż)- PiS lub to, co po nim zostanie. W dłuższej perspektywie PO pozostanie wybrykiem politycznym. Choć obecnie wydaje się zwycięzcą. Co do PJN i JKMa- bez komentarza.

W każdym razie jak wyborcy PO później będą płakać, że im tak źle i wyjdą na ulice ja się do nich nie przyłączę. Nie mam z tymi kretynami nic wspólnego. Jeśli ktoś zarzuci mi, że nie szanuję "wyników demokratycznych wyborów"- tak, mam gdzieś demokrację i was samych. Demokracja to hodowla idiotów, ot co.

Tags: wybory, uwagi, PiS, PO, SLD, RPP, PSL 

Podręcznik historii Polski wydany przez IPN jest publikacją, którą powinna znaleźć się w każdym domu. Napisana prostym językiem a jednocześnie bardzo "mocna" w przesłaniu. Dzięki reprodukcjom dokumentów i mało znanych zdjęć siła przekazu wzrasta niepomiernie. Autorzy nie cofają się przed poruszaniem tematów do niedawna nieznanych czy przekłamanych chociaż np. początki II RP i rolę Piłsudskiego mitologizują. Część poświęcona II RP, wojnie i okupacji wydaje się być najciekawsza, chociaż całość czyta się niczym dobrą powieść albo horror...Oczywiście można mieć do autorów pretensje o pewne sformułowania czy przemilczenia ale generalnie jest to publikacja uczciwa, chociaż mi osobiście brakuje dosłownie dwóch zdań o zachowaniu "mniejszości" na Kresach po 17 IX 1939 i o funkcjonariuszach bezpieczeństwa pochodzenia żydowskiego i ich ucieczkach oraz dalszego żywota, szczególnie po 1956 czy 1968 roku. Wiadomo- oficjalna publikacja.

Poniżej fragment ze strony 150:

"W styczniu 1943 r. oddział AL "Lwy", dowodzony przez przedwojennego kryminalistę Izaaka Ajzenmana, zamordował w Drzewicy pod Radomiem siedem osób, a 5 maja 1944 r. w Owczarni oddział AL Bolesława Kowalskiego "Cienia" podstępnie zastrzelił kilkunastu żołnierzy AK. Przemoc komunistów kierowała się czasami przeciw ukrywającym się Żydom, mimo, że część z nich wstąpiła do GL. W grudniu 1943 r. oddział Stefana Kilanowicza (Grzegorza Korczyńskiego) wymordował w Ludmiłówce kilkudziesięciu Żydów, w tym kobiety i dzieci."

Za: A. Dziurok, M. Gałęzowski, Ł. Kamiński, F. Musiał, Od niepodległości do niepodległości. Historia Polski 1918- 1989, Warszawa 2010, s. 150- 151.

Jedwabne wspomniano w szerszym kontekście zachowania Litwinów, Ukraińców i Francuzów.

Przypomniano, że "w żadnym kraju europejskim poza Polską za pomoc w ukrywaniu osoby pochodzenia żydowskiego nie groziła śmierć. W Polsce za jakąkolwiek pomoc okazaną Żydom Niemcy karali śmiercią. Zabijano za podanie kawałka chleba bądź podwiezienie furmanką. Zabijano nie tylko osoby udzielające schronienia, ale także członków ich rodzin, w tym dzieci", ibidem, s. 168.

Słusznie wskazano, że pomoc Żydom okazywały często osoby, które wcześniej były im niechętne.

O udziale Żydów w aparacie represji napisano niewiele:

"Nadreprezentacja osób narodowości żydowskiej na wysokich szczeblach komunistycznego aparatu władzy, w tym w bezpiece, legła u podstaw przekonania, że najwyższe stanowiska w komunistycznej władzy i w komunistycznym reżimie zajmują  osoby pochodzenia żydowskiego", ibidem, s. 238.

Niestety zaraz dodano asekurację w rodzaju:

"Wzmacniane w ten sposób, a podzielane przez część społeczeństwa nastroje antysemickie stały się przyczyną wystąpień przeciwko Żydom. Niewyjaśniona pozostała także rola Sowietów, po 1944 r. prowadzących w Polsce pojałtańskiej właściwą im politykę nasilania konfliktów etnicznych", ibidem, s. 239.

W biogramie L. Wałęsy znalazło się jednak stwierdzenie (kilka lat wcześniej w publikacjach rzadko się pojawiało):

"Aresztowany 19 grudnia 1970 r., po kilku dniach zwolniony i zarejestrowany jako tajny współpracownik SB ps. "Bolek." Formalnie wyrejestrowany w 1976 r., jednakże realna współpraca trwała tylko kilkanaście miesięcy", ibidem, s. 412.

Tags: IPN, podręcznik, historia, polityka 

O KPP pisałem wiele. Np. tutaj. Nierzadko wspomnienia utrwalaczy czy oficjalne partyjne wykładnie są ciekawe o tyle, że mniej czy bardziej aluzyjnie ukazują...prawdę, czym była ta antypolska agentura. W publikacji zbiorowej Komuniści. Wspomnienia o Komunistycznej Partii Polski, gdzie zebrano krótkie przebłyski  "działaczy", znajdują się kolejne proste, robotnicze słowa o rodowodzie potworka Sowietów.

Niżej F. Łęczycki, W Galicji Wschodniej i w Związku Proletariatu Miast i Wsi:

"[opis działań od kwietnia 1920 roku- Unicorn] Zadaniem naszym było skupienie wszystkich [podkreślenia moje- Unicorn] sił, postawienie na nogi całej organizacji w tym celu, aby nieść pomoc Armii Czerwonej, dopomóc wszystkimi siłami do jej zwycięstwa, a tam, gdzie zostanie wyparta armia polska - przejąć władze w swoje ręce i wokół partii zmobilizować ludność ukraińską pod hasłami: Cała władza w ręce Rad Robotniczo- Chłopskich! Konfiskata ziem obszarniczych i ich podział bez wykupu wśród ukraińskich chłopów! Zjednoczenie całego narodu ukraińskiego i prawo decydowania o swoim losie!"

Za: Komuniści. Wspomnienia o Komunistycznej Partii Polski, red. L. Borkowicz, C. Budzyńska, T. Daniszewski, Warszawa 1969, s. 27.

J. Kwiatkowski, Pawiak- Ucieczka- 10 miesięcy wolności i znów Pawiak:

"W 1920 roku siedziałem w Warszawie na Dzikiej w więzieniu wojskowym. Przewieziono mnie wtedy z Płońska, gdyż jako żołnierz wziąłem udział (ciekawe której armii- Unicorn) wraz z ludnością cywilną (przydałby się jej skład i przynależność partyjna- Unicorn) w rozbiciu komisariatu policji", ibidem, s. 211.

J. Kowalski, Ku nowym drogom:

"(...)Nie wystarczyło wszak wystąpić w dyskusji, uzasadnić potrzebę jednolitego frontu i wskazać na jego możliwości i zadania. Trzeba było w sposób przekonywający odpowiedzieć na mnóstwo pytań, uwag krytycznych i polemicznych, poczynając od konieczności wyjaśnienia polityki zagranicznej ZSRR, np. paktu o nieagresji zawartego z Włochami, a kończąc na najtrudniejszych problemach wzajemnych stosunków obu partii, nacechowanych dotąd obustronną nieufnością i animozjami, zwłaszcza w związku z fałszywą koncepcją "socjalfaszyzmu", ibidem, s. 418.

Tags: KPP, wspomnienia, historia, polityka, PRL, agentura