----------

Dwa wiersze K. Wierzyńskiego:

 Na rozwiązanie Armii krajowej

Za sygnał na północy, bój pod Nowogródkiem -Długi urlop w więzieniu. Długi i ze skutkiem.

Za dnie i noce śmierci, za lata udręki -

Do czysta.
Za Warszawę, Warszawę, powstańcze zachcianki -Specjalny oddział śledczy: „przyłożyć do ścianki".

Pociąć sztandar w kawałki. Rozdać śród żołnierzy, Na drogę niech go wezmą. Na sercu niech leży.

-----

Na proces moskiewski

Oskarżajcie nas wszystkich, nie tylko szesnastu.

Sądźcie poległych w grobie, to też winowajcy.

Sądźcie szkielet, co z wojny pozostał się miastu.

Gdy wyście jeszcze z diabłem kumali się, zdrajcy.

Oskarżcie także wolność, nieznane wam słowo,

Ten odwieczny zabobon, co zawsze nas dzieli.

Cały kraj polski weźcie, zamknijcie go w celi

I wprowadźcie pod sztykiem na salę sądową.

I choć wyrok spiszecie w ciemnicach swych na dnie

By w kremlińskiej go potem ujawnić asyście.

Jeszcze ten. kto jest wolny, bez trudu odgadnie.

Że zbrodniarzem w tej sali nie my, ale wyście.

My przyjmiemy wasz werdykt. Nie zdoła was zawieść

Polska pamięć i długie pokoleń wspomnienia.

Bo cokolwiek się stanie, jak świat się pozmienia,

Niezmienna wasza przemoc i gwałt i nienawiść

Lecz kto wolny, a myśli. że z oczu odpędzi

Upiora waszych jaskiń, bagienny wasz opar.

Błądzi, bo moskiewskiego świat uląkł się sędzi.

Wolnych w walce opuścił, ciemiężcę ich poparł.

I osądził się hańbą i skazał sam siebie.

Uciekłszy od rozumu, szaleńczy trybunał.

I z diabłem się na polskich mogiłach pokumał