Po kilku spotkaniach płk Urbanik złożył w 1969 r. "wniosek na zawerbowanie Sekuły Ireneusza na wywiadowcę Agenturalnego Wywiadu Operacyjnego". Dokument musiał zostać zaakceptowany przez kilku przełożonych Urbanika, zanim 14 maja 1969 r. w kawiarni Arkady doszło do rozmowy "pozyskaniowej". Na spotkaniu z Sekułą oprócz płk. Urbanika obecny był jego przełożony, płk T. Przybysz. Kandydat wyraził chęć współpracy z wywiadem i wybrał sobie pseudonim Artur. W notatce służbowej ze spotkania płk Przybysz zapisał: "Obywatel Sekuła Ireneusz zrobił na mnie bardzo dobre wrażenie. (...) W pełni popiera politykę Partii i Rządu PRL". Miejsce pozyskania, wybranie przez Sekułę pseudonimu oraz słowo "obywatel" w notatce są bardzo znamienne. Wywiadowca AWO nigdy nie był żadnym "szkolonym rezerwistą", jak publicznie twierdził kolega Sekuły - Oleksy, tylko zwyczajnym agentem.

Nowy wywiadowca AWO został skierowany na trzymiesięczny kurs wywiadu. 2 stycznia 1970 r. pojawił się z dokumentami na fikcyjne nazwisko w jednej z warszawskich jednostek wojskowych. Tu pod "przykrywką" kształcenia poborowych trwały treningi i szkolenia wywiadowców AWO. Adepci kursu oprócz klasycznego przeszkolenia wojskowego przechodzili specjalistyczne szkolenie szpiegowskie. Artur zakończył szkolenie z bardzo wysokimi ocenami. Kolejne stacjonarne szkolenie przeszedł w 1973 r. Po jego zakończeniu szef AWO płk Kuckowski pisał: "Stwierdzam, że ppor. Ireneusz Sekuła »Artur« (..) odbył szkolenie wywiadowcze doskonalące Agenturalnego Wywiadu Operacyjnego.

W trakcie szkolenia był przygotowywany do funkcji rezydenta w rezydenturze wywiadu operacyjnego. Uczestniczył w praktycznym szkoleniu kompleksowym »Zarys 73«, obejmującym działanie rezydentury Agenturalnego Wywiadu Operacyjnego w terenie zurbanizowanym. W czasie ćwiczenia pełnił funkcję radiotelegrafisty".

Ponieważ Sekuła nie wyjeżdżał za granicę, nie był wykorzystywany do bieżącej pracy wywiadowczej. Praktycznie jedyną okazją do zbierania informacji były jego wyjazdy turystyczne. Kiedy Artur jechał do Włoch, dostał zadanie sprawdzenia tzw. sytuacji wywiadowczej, czyli m.in. dokładne zapamiętanie szczegółów dotyczącej kontroli paszportowej i celnej. W czasie wyjazdu do Finlandii miał dodatkowo przygotować informację o poznanych tam osobach. Prócz wspomnianych danych Artur dostarczył materiały dotyczące fińskiego budżetu na rok 1979 r. oraz rocznik statystyczny. O ile dla wywiadu korzyści z takiej współpracy były raczej iluzoryczne, o tyle Sekuła znał istotę systemu i dostrzegał walory podtrzymywania kontaktów. Zwracał się o pomoc w sprawie pracy dla żony, był wynagradzany finansowo i sam zabiegał o pomoc w zdobyciu pieniędzy.

Przez kolejne lata Sekuła pozostawał w rezerwie AWO na czas ewentualnego konfliktu wojennego. Spotykał się w lokalach kontaktowych i kawiarniach z oficerami wywiadu, których zadaniem była kontrola możliwości operacyjnych Artura. A te były coraz mniejsze. Sekuła piął się po szczeblach kariery, przestawał więc być postacią anonimową. Chcąc lepiej wykorzystać Artura dla AWO, jego oficer prowadzący kpt. Marek Kłoczewski zaproponował, by przekwalifikować go na "telefon konspiracyjny". W latach 80. kontakt Artura z wywiadem stawał się coraz luźniejszy. Dostarczał oficerom wywiadu jedynie dokumenty urzędowe. W 1989 r. jego sprawę zamknięto. W notatce służbowej stwierdzono, że jest już nieprzydatny dla wywiadu: "W momencie pozyskania Artur zajmował stanowisko kierownika wydziału szkół zawodowych w Kwaterze Głównej ZHP w Warszawie. Obecnie pełni funkcję wicepremiera. W tej sytuacji nie planuje się aktualnie wykorzystywania Artura do realizacji zadań wywiadowczych".

Kariera polityczna Artura nie zakończyła się wraz z upadkiem Polski Ludowej. Sekuła był potem znanym biznesmenem, posłem na Sejm i czołowym politykiem SLD. Jeszcze większą karierę zrobił jego kolega z AWO, premier Józef Oleksy. Przetrwał oskarżenie o współpracę z rosyjskim wywiadem, tłumacząc się m.in. tym, że był naiwny i na sprawach wywiadu się nie zna. W świetle wiedzy o jego współpracy z AWO wersja ta jest niewiarygodna. Potem, po trwającym 7 lat procesie, został oczyszczony z zarzutu kłamstwa lustracyjnego kuriozalnym wyrokiem Sądu Najwyższego.

Za: Wprost.pl