"Jego książka o księżach-agentach SB narobiła sporo zamieszania w polskim Kościele. Teraz ks. Isakowicz-Zaleski wkracza do internetu. Założył już stronę, a teraz zapowiada, że wkrótce zacznie pisać bloga. "Trzeba iść z duchem czasu" - mówi.

"Nie chciałbym, żeby to była tania forma jakiegoś przekazu duszpasterskiego, pouczenia kogokolwiek. To będą moje bardzo osobiste refleksje na temat różnych spraw" - zapowiada ksiądz Tadeusz Isakowicz-Zaleski.

Blog pojawi się na istniejącej od niedawna stronie www.isakowicz.pl. Jak pisze tam duchowny, stronę założył, by ludziom łatwiej było się z nim kontaktować. Bo do tej pory sporą część listów od czytelników jego książki "Księża wobec bezpieki" - często źle zaadresowanych - dostawał tylko dzięki uprzejmości poczty.

"Nie wszyscy znali mój dokładny adres pocztowy, dlatego też koperty były zaadresowane w dość zaskakujący sposób, np. <Ksiądz Zaleski pod Krakowem> lub <ksiądz Ormianin z Krakowa>" - pisze duchowny na swojej stronie. "Jeden zaś z nadawców, nie znając ani nazwiska, ani adresu, nakleił na kopercie wyłącznie moje zdjęcie wycięte z gazety. O dziwo, cała ta korespondencja dochodziła, za co Poczcie Polskiej należą się wielkie słowa uznania".

"Informatyka jest gorsza od języka staroormiańskiego, przez który także przebijałem się jako samouk" - dodaje. Ale warto było, bo dzięki stronie internetowej i adresowi e-mailowemu łatwiej będzie mu odpowiadać na listy czytelników."

Za: Dziennik.pl

-------------

Bez problemu x. zdobędzie popularność. Zasługuje na to, zarówno jako badacz jak i człowiek. Pewnie niektórzy będą coś marudzić-> parcie na szkło, parcie na sieć itd. ale pomysł uważam za trafiony.. Na swojej stronie x. Isakowicz- Zaleski tak wyjaśnia motywy:

   

Przeczytaj cały artykuł: »»

Służby specjalne już się cieszą

"W USA zakładanych jest coraz więcej stron internetowych, na których publikuje się nazwiska informatorów policji lub przestępców współpracujących z organami ścigania w zamian za darowanie lub złagodzenie kary. Na jednym z takich portali whosarat.com zamieszczono niedawno listę KILKU tysięcy konfidentów. Portal ten założył w 2004 Steve Bucci oskarżony o posiadanie marihuany na podstawie zeznań przestępcy, który współpracował z policją"

Za: Nczas.com 

 Ach, byłbym niezmiernie ucieszony gdyby powstały tego typu blogi naszych polityków, głównie lewicowych. Jeden Zając nie czyni potrawki ) 

Wszelkiego rodzaju listy cieszyły się i nadal cieszą ogromną popularnością w kraju Lechitów.. 

Kawał dobrej egzotycznej jazdy Psychodelia pełną gębą..

http://www.youtube.com/watch?v=vW9oYzMhiF4

Były mniejszości seksualne teraz mniejszości?hm.. etniczne.. 

"W Oregonie kończy się precedensowy proces ekosabotażystów. - To społeczni aktywiści, którzy nieco przesadzili - oburzają się obrońcy praw człowieka"- donosi Rzeczpospolita.

Nieco przesadzili...

    "Suzanne Savoie i Kendall Tankersley, które jutro staną przed sądem, prawdopodobnie zapłacą za miłość do natury więzieniem. Obie panie należą do grupy młodych bojowników oprawa zwierząt i czyste środowisko, zwących się swojsko Rodziną. W latach 1995 - 2001 Rodzina przeprowadziła ponad 20 ataków -głównie podpaleń - na zakłady mięsne, salony samochodowe i centra badawcze w kilku stanach. Gwoździem programu był spektakularny pożar ośrodka narciarskiego w Kolorado. Straty spowodowane przez Rodzinę szacuje się na ponad 40 mln dolarów. Część ataków skierowana była przeciw obiektom rządowym, jak biura administracji lasów. Celem było zmuszenie władz do dbałości o przyrodę. Od zeszłego tygodnia sąd federalny w Eugene wydaje wyroki na kolejnych członków Rodziny. Są traktowani jak terroryści."

I tak się zachowują= jak terroryści.

"Obrońcy protestują, wskazując, że w atakach nikt nie ucierpiał. Dla rządu nie ma to znaczenia."

Teraz nikt nie ucierpiał..

Większość ataków Rodzina przeprowadzała w imieniu Frontu Wyzwolenia Ziemi (ELF) i Frontu Wyzwolenia Zwierząt (ALF). To okoliczność obciążająca. ELF i ALF to bowiem ruchy przypominające nieco islamskie organizacje terrorystyczne. Pozbawione oficjalnych struktur i wyraźnej hierarchii, działają dzięki pieniądzom anonimowych zamożnych sponsorów, przy wsparciu rzeszy zwolenników. Niczym w al Kaidzie spontanicznie powstają świetnie zorganizowane grupy bojowników za sprawę. Takie jak Rodzina.

Meyerhoff sporządził podręcznik "Wzniecanie pożarów za pomocą zapalników elektrycznych - przewodnik Frontu Wyzwolenia Ziemi". Ekosabotażyści dokładnie planowali akcje, doszli niemal do perfekcji w zacieraniu śladów. Dlatego przez parę lat agenci FBI nie byli w stanie rozgryźć Rodziny."

Za:

Wszystkim obrońcom demokracji dedykuję:

-Koniec końcem o co wam chodzi?
-O socjalizm i wolność, tak jak w krajach Europy Wschodniej
-Wolność? W zasadzie przecież ją macie!
-Na pewno nie, policja zabiera nam ulotki!
-Ale-przerywam mu- w Warszawie-było to po wypadkach marcowych 1968, policja zabiera ulotki i wrzuca studentów do więzienia!
-I powinno tak być! jego głos staje się twardy- w socjalizmie trzeba dyscypliny
Odszedłem. Rozmowa z młodym zwolennikiem karności totalitarnej była skończona"

     

Głosy polityków to reakcja na nastroje społeczne, które wyraźnie się radykalizują. Od Toskanii po Amsterdam i Berlin trwają konflikty o budowę meczetów. We Francji w ciągu ostatnich 30 lat powstało ich 1500, więcej niż kościołów w ciągu ostatniego wieku.

Przeczytaj cały artykuł: »»

Przeczytaj cały artykuł: »»

Nadal w temacie penisów, dup i..wagin:

(...)Natomiast torebka może być po prostu symbolem waginy, wypartych pragnień seksualnych."

Całość:

http://czytelnia.onet.pl/0,1405065,artykuly.html

Może też być zwykłą torebką, ale jeśli jedni we wszystkim widzą dupy i penisy- nawet w chmurach, inni wszędzie widzą waginy..Freudowskie ujęcie stało się passe- a pani Dunin ostro się produkuje..

Czyżby była konserwatystką? Hm.. Zastanowiło mnie również pojęcie "waginy wołającej o nasienie". Azaliż to nie dramatyczna próba K. Dunin wołania na puszczy pełnej aseksualnych mężczyzn?

Ona krzyczy- ja chcę nasienie!! Panowie! Pomóżcie aktywistce Podsunę pani Kindze motyw do kolejnego odcinka- czerń torebki jako wyraz przemocy klerykalizmu- mile widziane odniesienia do ateizmu i "wrednych katolów"...  A może mama Muminka to..satanistka..Czekam z niecierpliwością

 

Wszystkich rozgrzało mniej lub bardziej oskarżenie homotubisiów, pardon teletubisiów o skłonności homoseksualne. Cóż, ludzie widzą różne rzeczy w różnych kształtach, np. penisy w chmurach, cycki w liściach.. Homo sapiens cwany homo

A jednak...Czułem, że coś jest nie tak: 

  Brzydkie Teletubisie, brzydkie... 

Ps. Dzięki Triarius za podrzucenie linka. W ramach bonusa link do jego bloga gdzie analizuje kim jest Kataryna.. Frapujące acz trzyma się kupy.. 

http://bez-owijania.blogspot.com/2007/05/czy-kataryna-to-gazownik-kalukin.html

http://bez-owijania.blogspot.com/2007/05/czy-kataryna-to-gazownik-kalukin-2.html

Niegdyś nazywane zastępczymi  

Zgodnie z hasłem- 2 kroki w przód, trzy w tył- Herr Tusk wydobył z siebie pomruk godny najtęższych tygrysów wolnego świata.. Pewnie wcześniej przestraszył się tego co mówił o SLD albo...sponsorzy przywołali go do porządku. Dziw bierze, że A. Dudek jeszcze nie napisał książki o prawdziwych kulisach władzy w PO.. I straszno i smieszno jak mówili. Okazałoby się, że partią rządzi wódka i dildosy )

"Przyjechaliśmy uwolnić Polskę od duchoty i nawałnic - powiedział Donald Tusk rozpoczynając konwencję."

Donald ma jakieś konszachty z siłami wyższymi? Zmieni pogodę? Kiedyś stwierdził, że mógłby zawrzeć sojusz z diabłem. Hm... 

http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80269,4179700.html

"Rada Krajowa SLD zażądała w specjalnej uchwale ujawnienia do 1 czerwca przez szefa MSWiA Janusza Kaczmarka nazwisk polityków Sojuszu, którzy mają konta za granicą.

Ps. Starawa coś ta młodzież partyjna

 

 

http://www.dziennik.pl/Default.aspx?TabId=14&ShowArticleId=45856

"Nie ma się co dziwić, że Rosjanie przetłumaczyli ten dokument. Duża część raportu poświęcona jest przecież operacjom WSI na Wschodzie. Zawsze się obawiałem, że dokument ten nie służy tylko polskiej racji stanu, ale też obcym służbom" - mówi Marek Biernacki z Platformy Obywatelskiej, członek komisji ds. służb.

Jego zdaniem minister odkrył zbyt wiele sekretów dotyczących działań WSI za wschodnią granicą: "Teraz ten dokument to zapewne obowiązkowy materiał do analiz dla służb rosyjskich. Upokarzające, że Rosjanie poprawiają błędy po Macierewiczu. To nie buduje prestiżu polskiego państwa" - dodaje Biernacki.

Z rosyjskiej publikacji nie robi tragedii profesor Andrzej Zybertowicz, doradca komisji Macierewicza: "W Rosji jest sporo osób, które mogą chcieć to przeczytać. Jest tam przecież bardzo dużo osób, które były lub są związane ze służbami specjalnymi" - kwituje. Chcieliśmy zapytać Antoniego Macierewicza, co sądzi o rosyjskiej publikacji, ale nie odbierał wczoraj telefonu.

Marek Dukaczewski, były szef WSI, sugeruje, że Macierewicz powinien dostać medal od Rosjan: "W raporcie zamieszczono dane, które znacznie wykraczają poza ustawowe zezwolenie. Wiele informacji, które znalazło się w tym raporcie, wskazuje na nasze zainteresowania na Wschodzie i przy tej okazji zdradza zakres tych zainteresowań".

Dukaczewski już zapewne dostał... 

Zemke kpi:

Jest zainteresowanie raportem?

To specjalistyczny tekst, jak tłumaczyć jego popularność w Rosji?

Skąd pochodzi tłumaczenie raportu?

Mam w Polsce przyjaciół, pomogli mi przetłumaczyć dokument.

Zauważyliśmy, że zdarzało wam się poprawiać oczywiste pomyłki Komisji Weryfikacyjnej, np, gen. Bondarenkę, mylnie przedstawiono jako byłego szefa KGB, w przekładzie nazywacie szefem jednego z wydziałów tej służby. Jest więcej takich poprawek?

Moi przyjaciele nanieśli kilka innych poprawek.

Czy pana zdaniem rosyjskie służby już wcześniej przetłumaczyły raport na swoje potrzeby?

(śmiech)Tego nie wiem. Mogę się tylko domyślać, że pracowały nad tym.

Czy to dobry materiał dla obcych służb, które zajmują się Polską?

Nie, jak obcy wywiad może wykorzystać publicznie dostępnie informacje? 

Nie uważa pan więc, że publikacja raportu była błędem?

Nie. Po jego przeczytaniu doszedłem do wniosku, że WSI były strukturą zupełnie nieefektywną. Podobnie jest z rosyjskim wywiadem wojskowym. Jego eksperci wieszczyli klęskę wojsk USA podczas wojny w Iraku w 2003. Powtarzali to do dnia, w którym Amerykanie weszli do Bagdadu! Takie służby lepiej rozpędzić i zbudować od nowa.

*Andriej Sołdatow, rosyjski dziennikarz, redaktor naczelny portalu agentura.ru, współpracownik niezależnych mediów: radia Echo Moskwy i Nowej Gaziety." 

 

http://serwisy.gazeta.pl/metroon/1,0,4071753.html

Nie znaleziono strony o podanym adresie.

oświadczenie

http://www.europa21.pl/Article9099.html

O tej sprawie dyskutują również forumowicze z Frondy:

http://forum.fronda.pl/?akcja=pokaz&id=1060148

"mamy kopie artykulow jakby co"

Czy wszystko tak już mnie znudziło, że nie reaguję?  Znowu zero zdziwień..

"Nie żałujcie środków, strategia jest długofalowa” – polecenie tej treści, nadane z Moskwy do ambasady ZSRR w Paryżu przechwycili technicy francuskiego kontrwywiadu zajmujący się nasłuchem operacyjnym. Wydarzenie miało miejsce latem 1959 roku. Po otrzymaniu zaszyfrowanego polecenia z centrali, trzej ważni oficerowie sowieckiej delegatury mieli zamknąć się w szczelnym pokoju, by razem opracować dalszy plan działania tajnej operacji wykorzystywania ruchów feministycznych. Kulminacją tego planu było pozyskanie w ciągu 10 lat kilkunastu milionów dolarów, które zasiliły budżet specsłużb. Równolegle, trwały próby umieszczenia tzw. „agentek wpływu” na ważnych stanowiskach w administracjach państw Zachodniej Europy.

Nowy „kierunek operacyjny”

Ze strzępków informacji, które przeciekły do prasy i do historyków, wynika, że już w połowie lat 50. rezydenci rosyjskich służb specjalnych zwracali uwagę na szerokie możliwości operacyjne, wynikające z ewentualnego wykorzystania tworzących się ruchów feministycznych. Ich zdaniem, coraz większe zainteresowanie i coraz większa popularność tych ruchów musiały w najbliższej przyszłości zapewnić im większe wpływy polityczne, większe źródła dochodów i ogromną społeczną popularność. Wszystkie te czynniki – zdaniem specjalistów z KGB i GRU – mogły być wykorzystane dla krzewienia proletariackiej rewolucji na świecie. Dlatego już w latach 50. centrala w Moskwie wyznaczyła dla swoich zachodnioeuropejskich rezydentur „nowy kierunek operacyjny”, polegający na „pozyskiwaniu źródeł osobowych w kręgach rodzących się internacjonalistycznych ruchów na rzecz praw, równouprawnienia i wolności”. Rozkaz został odszyfrowany dzięki kryptologom pracującym dla zachodniego kontrwywiadu. Potwierdził się zaś po ucieczce Wasilija Mitrochina, dzięki zgromadzonym przez niego dokumentom. Eksperci są dziś pewni, że centrali moskiewskiej chodziło nie tylko o ruchy feministyczne, lecz również pacyfistyczne, hippisowskie, organizacje pro-life i inne, dzięki którym można byłoby wpływać na opinię społeczną.

Nie wiadomo w jaki sposób, w pierwszym okresie przebiegała realizacja tego planu. Z tamtych czasów przedostało się bardzo niewiele informacji, których wiarygodność trudno ocenić. Rąbka tajemnicy uchyliła natomiast ucieczka oficera KGB, którego w 1969 roku przejęły służby specjalne Wielkiej Brytanii, a potem USA. Z wielodniowych rozmów z nim (które wyszły na jaw dzięki informatorowi dziennikarzy w parlamencie USA) wynikało, że specsłużby ZSRR zamierzały „wykorzystać operacyjnie” ruchy na rzecz walk o równouprawnienie, aby dzięki nim móc pozyskiwać pieniądze dla swoich gier wywiadowczych, oraz wprowadzać przez ich środowiska agenturę na ważne stanowiska państwowe w poszczególnych krajach kapitalistycznych. Gra miała jeszcze jeden cel - propagandę przedstawiającą wolne kraje jako miejsce ucisku kobiet, zaś ZSRR (gdzie ruchów dążących do równouprawnienia nie ma) jako państwo bardziej doskonałe.

Przeczytaj cały artykuł: »»

"Takich tłumów na placu przed bazyliką Świętego Jana na Lateranie w Rzymie nie widziano już dawno. Prawie półtora miliona ludzi zjechało z całych Włoch na manifestację w obronie rodziny. Apelowali oni do rządu, by zamiast snuć rojenia o zagwarantowaniu praw osobom pozostającym w „alternatywnych związkach", skupił się na realnym wsparciu tradycyjnej familii złożonej z kobiety i mężczyzny i ich dzieci.

W sobotę, 12 maja dzieci, młodzież, rodzice i dziadkowie szczelnie wypełnili plac przed bazyliką oraz sąsiednie ulice. Przybyli starzy i młodzi. W pełni sił i zniedołężniali. W dobie, gdy prasa i telewizja wrzaskliwie nagłaśniają zebranie się byle grupki lewackich agitatorów, gejów czy prostytutek, nasze centralne media niemal nie zwróciły uwagi na tę jedną z największych manifestacji współczesnych czasów. I łatwo się domyślić dlaczego. Macherzy od przekazywania informacji byli zaskoczeni nie tylko rozmiarami zlotu „włoskich ciemnogrodzian", ale też i rozczarowani atmosferą panującą w tym tłumie. Żadnej homofobii, okrzyków ślepej, zwierzęcej nienawiści. Zamiast tego manifestacja przybrała formę radosnego pikniku i zabawy na świeżym powietrzu, w której uczestniczyli zarówno katolicy, jak i muzułmanie, hinduiści czy żydzi. Przed bazylikę zjechała istna flotylla wózków dziecięcych kierowanych przez matki i babcie. A szkraby potrafiące już utrzymać się na własnych nogach tańczyły i gibały się w rytm skocznej muzyki. Klauni i akrobaci na szczudłach rozdawali całej tej dzieciarni słodycze. Starsi uczestnicy demonstracji wymachiwali balonami, kolorowymi parasolami. Młode pary mające wkrótce zmienić stan cywilny bawiły się razem z parami, które przyrzekały sobie miłość, wierność i uczciwość małżeńską 30 czy 40 lat temu.

Przeczytaj cały artykuł: »»

Biedni dziennikarze Wywiad z W. Giełżyńskim:

Rz: Czy każdy, kto w PRL wyjeżdżał za granicę jako korespondent, musiał się zgodzić na współpracę ze służbami specjalnymi PRL?

Wojciech Giełżyński: Nie wiem, czy każdy, ale bez wątpienia musiała się na to zgodzić zdecydowana większość. Każdy, kto wyjeżdżał na placówkę, musiał składać jakieś raporty. Mam wątpliwości co do Kazimierza Dziewanowskiego, który był bardzo odważnym człowiekiem. Co do Ryszarda Kapuścińskiego nie mam zdania. Ale nie można zapominać, że mówimy o największym polskim dziennikarzu, którego - gdyby nie podjął jakiejś formy współpracy z wywiadem - w ogóle by zapewne nie było.

A jak było z panem?

Ja nigdy nie byłem korespondentem, tylko dziennikarzem wyjeżdżającym na reportaże zagraniczne. I tacy jak ja oczywiście też przechodzili tryb sprawdzająco-werbunkowy.

Jaki to był tryb w pana przypadku?

W 1957 roku przed wielkim festiwalem w Moskwie do redakcji "Dookoła świata" weszło dwóch jegomości, którzy wylegitymowali się jako pracownicy kontrwywiadu i zabrali mnie na wielogodzinną rozmowę do konspiracyjnego lokalu na MDM. I tam zaproponowali mi, żebym w czasie wizyty w Moskwie obserwował prowokacje strony sowieckiej wobec Polaków i zdawał o niej relacje oficerowi kontaktowemu. I to robiłem, choć już wtedy zobaczyłem, że prowokacje średnio go interesują, a skupia się na zupełnie innych kwestiach. Taka forma współpracy trwała do roku 1962, a wyrejestrowany zostałem w roku 1964.

Dlaczego zdecydował się pan na podjęcie współpracy?

Szantażowano mnie moją działalnością w opozycyjnych "Wiciach", publikacjami w mikołajczykowskiej "Gazecie Ludowej", brakiem działalności w organizacjach komunistycznych. "Jest pan początkującym dziennikarzem, ma pan wielką karierę przed sobą, ale jeśli nie będzie pan z nami rozmawiał, to niestety zostanie ona przerwana" - mówili. Jednym słowem, prosty wybór: albo będę współpracował, albo zawodowo mnie nie będzie.

Czego chcieli w zamian za możliwość rozwoju zawodowego?

Mnie od początku mówili, że nie interesują ich donosy na kolegów. Jedyne, czego ode mnie chcieli, to relacje o tym, co interesuje dziennikarzy zagranicznych. I to im dawałem.

Charakterystyki tych zagranicznych dziennikarzy też pan pisał?

Oczywiście, ale cóż ja mogłem w tych charakterystykach napisać o ludziach, z którymi rozmawiałem po 20 - 30 minut. Mówiłem tylko o tym, czy byli wrogo czy przyjaźnie nastawieni.

Co jeszcze?

Zobowiązałem się do sprawozdań z wyjazdów zagranicznych. I to także przez kilka lat robiłem. Zresztą po zerwaniu współpracy z kontrwywiadem pisałem podobne raporty dla Wydziału Prasy KC PZPR.

Nigdy nie chcieli nic więcej?

Nie pytali mnie o kolegów redakcyjnych [nie musieli, w końcu to była Polityka..-Unicorn]. I nie ma moich donosów na kolegów.

Jak doszło do zerwania współpracy?

Po dwóch latach milczenia wezwano mnie na Chmielną i tam oficer zarzucił mi, że podczas pobytu w Wiedniu podjąłem współpracę z Centrum Wiesenthala. [taka sympatyczna aluzja do wiadomej służby..-Unicorn] Tyle że planowany w redakcji wyjazd do Wiednia nie doszedł do skutku. Więc odpowiedziałem mu, że nie mogłem podjąć takiej współpracy, bo mnie tam nie było, wyszedłem i trzasnąłem drzwiami. Od tego momentu miałem spokój.

Nie miał pan problemów z wykonywaniem zawodu, wyjazdami?

Nie, nigdy nie miałem kłopotów wyjazdowych. I w zasadzie poza jednym przypadkiem w 1968 roku nikt nie próbował nawiązać ze mną ponownej współpracy. A i wówczas wystarczyła odmowa, by dano mi spokój. Ceną za polityczny spokój, mój i redakcji "Dookoła świata", był wówczas mój paskudny tekst poświęcony rokowi 68.

Nie uwierała pana moralnie ta współpraca?

Nie byłem zachwycony tym, co zrobiłem. Miałem świadomość, że było to świństwo i wielki błąd życiowy.

Czyli nie uznaje pan tego za zło konieczne, by móc wykonywać swój zawód?

Uważałem wówczas, tak jak prawdopodobnie Kapuściński i inni, że to konieczne ustępstwa.

To było wówczas, a teraz też pan tak uważa?

Tak, teraz też tak uważam. Oczywiście, ponieważ skończyłem studia ekonomiczne, to mogłem być księgowym. Ale bez tamtej decyzji nie mógłbym być ani jeżdżącym po wielu miejscach świata dziennikarzem "Dookoła świata", ani podporą "Polityki" czy wielu innych czasopism, ani napisać sześćdziesięciu kilku książek, w tym kilku w drugim obiegu.

Czy była granica, której, pana zdaniem, nie wolno było przekroczyć?

Donosy na kolegów. To była granica, której nie przekraczał także Kapuściński. Tego mu nikt nie zarzuca...

Nie do końca. W dokumentach znajduje się opowieść o działaczce pokojowej, która "chętnie sypia z Murzynami". Nie było to już zdecydowane przekroczenie granicy?

Kapuściński był moim serdecznym przyjacielem i nie powiem o nim złego słowa. Ale każdemu może się zdarzyć jakiś głupi żart, wygłup, przekroczenie norm.

I to był taki przypadek, który nie mieści się w akceptowalnych granicach?

Możliwe, że tak.

Czy kiedykolwiek rozmawiał pan o tej części przeszłości z Kapuścińskim?

Od dwóch lat wiedziałem, że są jakieś teczki na jego temat. Ale, choć spotykaliśmy się często, to nigdy na ten temat nie rozmawialiśmy. Widać było jednak, że przeszłość go męczy, że cały czas obawiał się ujawnienia tych dokumentów. Był w nieustannym stresie, bo z jednej strony sypały się na niego wielkie zaszczyty, doktoraty honoris causa, a z drugiej strony wiedział, że ma na swoim koncie także ciemniejszą kartę.

To dlaczego o tym nie opowiedział? Dlaczego nie zdecydował się na szczere wyznanie, które sprawiłoby, że jego autorytet mógłby nie tylko nie stracić, ale nawet zyskać. Odwaga wyznania upadku - to ostatecznie dowód wielkości i heroizmu.

Sam zadaję sobie to pytanie. Przy jego klasie pisarskiej i znaczeniu w świecie mógł sobie pozwolić na wyznanie niewielkiego przestępstwa z przeszłości. Ale on widocznie myślał inaczej. Nie chciał nawet cienia podejrzenia i dlatego się męczył.

Ale przecież musiał wiedzieć, że do ujawnienia przeszłości wcześniej czy później dojdzie...

Nie potrafię wyjaśnić jego zachowania, ale zgadzam się z tymi, którzy mówią, że niezależnie od jego decyzji pozostaje on dla nich arcymistrzem polskiego dziennikarstwa.

Czy w takim razie należy w ogóle o tych sprawach mówić?

Oczywiście, że tak. Trzeba pokazywać, jak wyglądała tamta rzeczywistość, przed jakimi dylematami stawało moje pokolenie. Jednocześnie nie można zapominać o całym skomplikowaniu i różnorodności sytuacji, okresów i wyborów. Czym innym była współpraca w stalinizmie, a czym innym później. Nie wolno też zapominać o tym, że choć komunizm był podłym ustrojem, to my żyliśmy w najweselszym baraku w obozie. Problem polega na tym, że o tym wszystkim młodzi ludzie nie chcą dziś pamiętać, bo albo w ogóle nie interesuje ich przeszłość, albo zamiast badań wolą łatwe klisze."

Za:

http://www.rzeczpospolita.pl/dodatki/opinie_070523/opinie_a_2.html

Zainteresował mnie jeden moment w wywiadzie- nie ma moich donosów na kolegów. Jednak dziennikarz nie powiedział wyraźnie- NIE PISAŁEM.. Po prostu- nie ma donosów. Nie istnieją.. 

Dariusz Kos zastanawia się dlaczego maleje sprzedaż tygodników..Trafne uwagi:

"Czy polskie tygodniki opinii są na wirażu? Dlaczego spada ich sprzedaż i to drastycznie? Dlaczego niszowe tygodniki, jak “Najwyższy CZAS!” mają stałą sprzedaż bądź im wzrasta, jak “Gazecie Polskiej”, podczas, gdy największym spada i to drastycznie? Na te pytania mieli odpowiedzieć redaktorzy naczelni i publicyści pism zaproszeni na debatę zorganizowaną przez studentów UW zrzeszonych w Kole Naukowym Obserwacji Polski Mediów im. Stefena Kisielewskiego. Przysłuchiwałem się dyskusji, nawet ciekawej, lecz wyszedłem z niedosytem. Choć momentami dyskusja była gorąca, to jednak nie poruszyła podstawowego problemu - rzetelności i wiarygodności, która w dziennikarstwie jest istotnym czynnikiem. W czasach internetu i bezproblemowej dostępności do informacji. W czasach, kiedy każdy kto chce może zostać “internetowym publicystą” podającym swe opinie, tezy, spostrzeżenia a przede wszystkim informacje i to wiarygodne, bo poparte “linkami”, w takich czasach od tygodników opinii, tych wysokonakładowych tygodników wymaga się dużo więcej, niźli jeszcze dekadę temu. Dlaczego “Wprost”, “Newsweek Polska”, czy “Polityka” sprzedają prawie o połowę mniej egzemplarzy, niż jeszcze dwa lata temu (spadek z ok. 250 tys. do ok. 160-120 tys. egz.).?

Gdy ostatnio zaczęło podważać bezstronność niektórych sędziów Trybunału Konstytucyjnego o zarzutach i ich szczegółach można było dowiedzieć się z internetu, bądź niszowych tygodników, ale nie od “świętej trójcy”. O bardzo poważnych zarzutach wobec sędziego TK prof. Mirosława Wyrzykowskiego można było poczytać w “Gazecie Finansowej” i “Najwyższym CZAS-ie!” oraz w internecie, ale nie w największych tygodnikach. Podczas, gdy w USA, Francji, Wlk. Brytanii, czy Niemczech za przemilczenie tak poważnej sprawy właściciele i szefostwo największych mediów rozpoczęłoby “czystki” wśród swoich publicystów.

http://www.kos.media.pl/?p=109#more-109

Kiedyś czytałem Newsweeka ale od wymiany redakcji tygodnik ten stał się przeraźliwie nudny, jak jakaś Polityka czy Przegląd.. O Przekroju nie wspomnę- radziłbym zaprzestać wydawania tej gazety, nie ma to sensu. Mój znajomy, zadeklarowany ideowy lewicowiec stwierdził, że woli czytać...Najwyższy Czas albo Wprost bo jest dużo ciekawostek i nie są powtarzane tematy.. Gdy go spytałem dlaczego nie czyta już Polityki odpowiedział, że jest nudna, jakby pisano teksty na zasadzie-"pan przeczyta, pan osądzi, pan przyswoi i oceni..tak jak MY".. Wprost nieco się czasami zapętla w ujawnianiu różnych afer- początek jest niezły ale rozwinięcie tematu już słabsze.. W Przekroju znalazłem JEDEN ciekawy artykuł w ciągu pół roku!-> o blogerach Błąd tygodników polega na lansowaniu tematów, które są mało aktualne i pomijaniu tematów "żyjących". Może redakcje wychodzą z założenia, że ignorowanie Internetu i blogerów przyczyni się do ich..zamilknięcia? Błędne założenie.

Przeczytaj cały artykuł: »»

(...)"Dopóki to było możliwe, oddział starał się unikać kontaktów z Niemcami, czasem jednak zdarzały się przygody, które powodowały czasowe rozpierzchanie się partyzantów: ... o świcie — wspomina ten sam towarzysz — jechała przez las jakaś chłopska furmanka. Echo rozniosło po lesie przerywany terkot jej kół i wtedy jeden z chłopców, rozbudzony ze snu, wrzasnął: Niemcy! Uciekajta chłopaki! — Zerwało się to bractwo spod krzaków i w nogi.

Przeczytaj cały artykuł: »»

 

Przeczytaj cały artykuł: »»

Cokolwiek skądinąd

Dzielni potomkowie naszych ukochanych sąsiadów w wersji pacyfistycznej )

Przeczytaj cały artykuł: »»

 

Przeczytaj cały artykuł: »»

 

Przeczytaj cały artykuł: »»

Będzie z nas każdy kradł i rył

Byleby napaść brzucha.

Chociażby cały chlew nam zgnił, Moskwy będziemy słuchać.

Będziemy dąć w semicki róg, Tak nam dopomóż wróg.

Tak nam dopomóż wróg.
Wśród szczęku broni, huku dział,
Pośród wojennej grozy,
Opętał nas moskiewski szał
By Polsce dać kołchozy.
By szedł komunizm w każdy próg.
Tak nam dopomóż wróg.
Tak nam dopomóż wróg.
Cóż, że nam każdy plunie w twarz,
Żeśmy zdradzili ducha.
Choć w mordę bije Moskal nas,
My go będziemy słuchać.
I będzie Polska aż po Bug.
Tak nam dopomóż wróg.
Tak nam dopomóż wróg."

Przeczytaj cały artykuł: »»

Kuźnia serwilizmu i przykład skurwienia... 

•  Bardziej złożone będą losy młodszego o lat dziesięć Leopolda Tyrmanda, który zostanie nie tylko współredaktorem Prawdy Kom-somołskiej (organu litewskiego Komsomołu), ale także naczelnym Prawdy Pionierskiej, przeznaczonej do indoktrynowania najmłodszych. Będzie wysługiwał się gorliwie — i to tak (142 felietony w stałej rubryce „Na kanwie dnia" w Prawdzie Komsomolkiej to tylko część dorobku!), że aż wzbudzi to podejrzenia. No bo albo wariat, albo szpicel na czele tak ważnego wychowawczo organu!? Podobno w czerwcu 1941 roku Tyrmand będzie nawet aresztowany przez NKWD i — wedle nie sprawdzonych opinii — zostanie uwolniony przez Niemców z pociągu mającego go wywieźć w głąb Rosji. Niewykluczone jednak, iż był to zwykły sowiecki pociąg ewakuacyjny dla zaufanych aparatczyków, a Tyrmand, który chciał nim zwiać, po prostu miał pecha i został „wyzwolony" przez Niemców. Po zorientowaniu się, iż na Litwie Niemcy również będą prześladowali Żydów, Tyrmand wpada na koncept godny Zagłoby: zgłasza się na roboty do Rzeszy, gdzie — udając Francuza — przetrwa okupację. Po wojnie zostanie znów dziennikarzem (od Rzeczypospolitej po Tygodnik Powszechny); rozgłos zdobędzie powieścią pt. Zły, a w 1965 roku wyjedzie na stypendium do Paryża i pozostanie na Zachodzie.

Przeczytaj cały artykuł: »»

Nawet nie tyle kukiełki ale niewolnicy...

"Niedługo po ogłoszeniu dekretu KRN o reformie rolnej w Polsce, Bierut wraz z Osóbką-Morawskim i Rola-Żymierskim spotkał się w Moskwie ze Stalinem i innymi kierownikami KPZR i Związku Radzieckiego. Była to oficjalna wizyta państwowa, lecz nie pamiętam, czy została podana do publicznej wiadomości. W tamtych czasach nawet oficjalne wizyty polskie w ZSRR nie zawsze były ogłaszane. Zgodnie z praktykowanym przez Stalina zwyczajem, po zakończeniu rozmów oficjalnych, trwających zwykle od godziny 20.00 do 24.00, Bierut i towarzyszący mu członkowie delegacji zostali zaproszeni na kolację do prywatnej rezydencji Stalina pod Moskwą. Oprócz Stalina w kolacji uczestniczyli także Mołotow, Beria i Mikojan, a być może jeszcze ktoś z kierownictwa KPZR. Takie przyjęcia były zwykle okazją do zdrowej wypitki i kończyły się zawsze dopiero mniej więcej o godzinie 6.00 rano. Przyjęcie, o którym mówię, miało charakter niezwykły, wyjątkowy. Relacjonuję je według sprawozdania złożonego przez Bieruta bezpośrednio po powrocie z Moskwy na posiedzeniu Biura Politycznego KC PPR w Lublinie. 

Przeczytaj cały artykuł: »»

 

Ostatnio namnożyło się różnych inicjatyw, ruchów, partii, parad czy platform. Jest o czym pisać ale gdy się wgłębiamy, jakoś tak miałko i nudno... Niby coś nowego a jednak stare potwory wystają zza kostiumów. Aby pomóc fascynatom udzielę kilku rad- no co, warto wiedzieć jak budować obóz...Pozwoli to na lepszy przepływ elektoratu i napływ nowych członków

MIEJSCA NIENADAJĄCE SIĘ POD OBÓZ
1.  Wierzchołki wzniesień wystawione na wiatr (trzeba zejść niżej i szukać schronienia po stronie zawietrznej). 

4.  Górskie odnogi, prowadzące w dół ku wodzie, często będące ścieżkami, którymi zwierzęta udają się do wodopoju."

Za: J. Wiseman, SAS. Szkoła przetrwania, Warszawa 2001, s. 242- 245.

"Aby móc wystartować w planowanych na 10 czerwca wyborach parlamentarnych, studentka marketingu Tanja Derveaux zrobiła sobie rok przerwy w nauce. "Jestem czołową kandydatką partii NEE do Senatu Belgii. W odpowiedzi na powszechny popyt obiecuję seks oralny każdemu, kto poprosi o to na tej stronie" - pisze na stronie internetowej mającej siedzibę w Antwerpii partii NEE ("Nie" .

- Oczywiście nie mam zamiaru tego robić - zapewnia ze śmiechem w rozmowie z "Rz". - Ta kampania to żart. Parodia niemożliwych do spełnienia obietnic, jakimi belgijscy politycy zarzucają wyborców. Chcemy pokazać, że polityka przypomina coraz bardziej show. Powinno w niej chodzić o ludzi, a chodzi o pieniądze - dodaje.

Jej partyjny kolega Dachier Boumaaza opowiada nam, jak wpadli na skandalizujący pomysł. - Przed wyborami dwie największe partie Belgii obiecały stworzenie jedna 200 tysięcy, druga 260 tysięcy nowych miejsc pracy. Zażartowaliśmy, że my stworzymy 400 tysięcy. Ogłosiliśmy to w Internecie, bo nie mamy środków na reklamowanie się na billboardach w całej Belgii.

Internetowe plakaty wyborcze nagiej lub półnagiej dziewczyny ze skrzydłami anioła zrobiły furorę. Jak twierdzi Boumaaza, NEE dostała tysiące e-maili z całego świata. To internauci zaproponowali, że zamiast miejsc pracy (jobs) Tanja mogłaby obiecywać seks oralny (blowjobs). Tak się stało, aleby uczynić obietnicę bardziej realną, studentka zredukowała liczbę potencjalnych beneficjentów do 40 tysięcy. Parodiując programy polityczne belgijskich polityków, tłumaczy w Internecie, jak zamierza zrealizować swój plan. Jeśli będzie się spotykać z 80 wyborcami dziennie i każdemu poświęci pięć minut, zajmie jej to 500 dni. Żonatym i nieśmiałym proponuje wirtualny seks w Second Life.

- Już zapisało się ponad 100 tysięcy osób - mówi "Rz" Boumaaza. - Nie spodziewaliśmy się takiej popularności. Żadna partia w świecie nie ma równie często odwiedzanych stron jak nasze - dodaje. Z danych statystycznych portalu Alexa.com wynika, że NEE pokonała Biały Dom i brytyjską Partię Pracy.

Czy kandydatka nie boi się, że i ona rozczaruje wyborców? - Nie będzie seksu, ale każdy dostanie coś śmiesznego e-mailem - obiecuje Derveaux. - Co? Proszę się zgłosić, to pani zobaczy - mówi.

Tanja Derveaux kandyduje do Senatu z pierwszego miejsca listy NEE powstałej jesienią ubiegłego roku przed wyborami do władz miejskich. Partyjka zdobyła w Antwerpii 1,5 procent głosów. Od tego czasu zyskała na popularności."

Za:

http://www.rzeczpospolita.pl/gazeta/wydanie_070518/swiat/swiat_a_3.html

Seks psze pana się najlepiej sprzedaje... SMS- sensacja->seks->muzyka, czyli POPłuczyny.  Pomysł wart naśladowców w Polsce. Proponuję Samoobronę. Członkowie i członkinie tejże zacnej partii mają niezbędne przygotowania, zarówno fizyczne- chłopy jak dęby! jak i mentalne- owies, kurwiki itd..

http://www.nee-antwerpen.be/

Przeczytaj cały artykuł: »»

Język to podstawa rewolucji...

Przeczytaj cały artykuł: »»

 

W ten sam sposób rozwiąże się zresztą problem kłamstw lustracyjnych, rektorów stających na czele antylustracyjnych buntów, potem okazujących się byłymi tajnymi współpracownikami i dylematów moralnych Bronisława Geremka - lustracji także się zaniecha.

Na szczęście media nie będą już takie histeryczne, jak są w IV RP. Żadnego wulgarnego ścigania się na newsy, żadnego grzebania w życiorysach. Koniec z polemikami, publicystycznymi fechtunkami i próbami tworzenia mediów niezależnych w rodzaju „Gazety Polskiej". Prywatni a jakże, kolporterzy prasy szybko zresztą dojdą do wniosku, że demokracja nie oznacza prawa do głoszenia każdej opinii i poczynią odpowiednie ruchy. Na rynku telewizyjnym też nie trzeba będzie za wiele zmieniać, bo on na szczęście nigdy nie wymknął się spod kontroli. I nawet - co zaskoczy wielu - prezes Telewizji Polskiej, człowiek nad wyraz ugodowy, pozostanie ten sam.

 

Przeczytaj cały artykuł: »»

 

Na Czerskiej wielkie oburzenie, rejwach i tłuczenie szklanek! Toż to hucpa! Niejaki Kaczyński premier śmiał obrazić główny autorytet moralny tudzież naczelnego naczelnej lipy w kraju A. Michnika ksywa- Michtrix. Po oczach bije tytuł:

Kaczyński nie powiedział żadnej nowości, zadał pytanie czy Michnik walczył o Puławy czy Natolin- dwie strony tej samej monety, różniące się jedynie pragmatyzmem, kontaktami na świecie i..narodowością czy bardziej pochodzeniem. Z niepodległością miało to tyle wspólnego co Jaskiernia ze sprawiedliwością

http://www.gazetawyborcza.pl/1,75248,4133159.html

Niektórym nawet oczywiste fakty przeszkadzają. Dla nich i dla czytelników GW kilka cytatów.

 J. Dobraczyński:

http://www.kompol.type.pl/test2/articles.php?lng=pl&pg=182

Niech mottem będą słowa Włodkowica przytoczone przez gen. S. Skalskiego:

"Bądźcie gościnni, bądźcie tolerancyjni, siadajmy przy jednym stole z Żydami, z Saracenami, z Poganami. Dawajcie dobry przykład ale jeśli goście nadużywają  gościnności i tolerancji, chcą zamienić gospodarza w niewolnika, należy się ich pozbyć." 

http://img107.imageshack.us/img107/2342/a1yj4.jpg

http://img107.imageshack.us/img107/3153/a2uj0.jpg

Fascynacja rolą ofiary czy przeciwnikiem- katem? A może swoisty syndrom sztokholmski...

"W roku 1965 wybrał pan pracę w CIA kosztem wykładania na Harvardzie. Szukał pan przygody?

– Nie mogę odpowiedzieć na to pytanie. Te profile nawet dzisiaj są tajne, co świadczy między innymi o tym, jak bardzo były użyteczne. W chwilach kryzysu osobowość przywódcy zaczyna odgrywać wielką rolę. Tak było choćby podczas kryzysu gospodarczego i politycznego w Niemczech po I wojnie światowej. Wtedy pojawił się Hitler. Gdyby pojawił się ktoś inny, sprawy mogły pójść w zupełnie innym kierunku. CIA na ogół nie wyrzuca pieniędzy w błoto. Profile psychologiczne przywódców szaleńców bardzo się agencji przydają."

"Nie wiemy, jak wyglądał profil W. Jaruzelskiego sporządzony dla CIA przez Jerrolda Posta. Ale z metodologii pracy psychologa wynika, że musiał uwzględniać następujące fakty z życia generała: pochodzenie z zamożnej rodziny ziemiańskiej, dużą religijność w młodości, służbę w walczącym pod sowieckim dowództwem Wojsku Polskim, mimo, że jego ojciec zginął w ZSRR, a on sam był w długoletniej niewoli na Syberii- co pozwoliło mu wrócić do kraju i budować komunizm. Prawdopodobnie Post, tworząc profil Jaruzelskiego uwzględnił zjawisko fascynacji ofiary swoim prześladowcą."

Za: Przekroj.pl 

Ten wątek podnosi H. Piecuch w książce- Pożoga. W. Jaruzelski tego nigdy nie powie, Warszawa 1996, s. 67.

"Mieliśmy w Polsce wielu pierwszych sekretarzy i znanych generałów, którzy pięknie przemawiali, tylko bić się o Polskę nie potrafili. Mam tu na uwadze słowne boje z Moskwą.

Gierek był wybitnie układny w stosunku do kierownictwa radzieckiego, choć starał się maskować swoje czyny (a obecnie zaprzecza faktom). Jaki był Jaruzelski, wszyscy widzą. Bardzo ładnie trzymał ,,ruki pa szwam", co szalenie podobało się towarzyszom radzieckim. Leonida Breżniewa bał się panicznie. Jurij Andropow traktował go jak drugorzędnego polityka. Konstantina U. Czernienkę mało obchodziły sprawy polskie, to był chory człowiek."

 Identyfikacja z agresorem to odruch obronny ale...degenerujący psychikę i osobowość. Pierwszy krok do psychozy- w końcu Jaruzelski panicznie bał się Breżniewa..

Wnioski- wypalony psychicznie facet łatwy do manipulacji- BMW..Dwa główne typy po 1944-złamani lub wypaleni; ideowcy.. 

 "Sami swoi"- Jurczyk, Wałęsa, Jaruzelski..

Ostatnio słynny stał się komentarz Oberredaktora dotyczący teczek:

"Nie widzę innego wyjścia: musimy upublicznić teczki, żeby nie żyć we władzy teczek, którymi się gra, których zawartości "wyciekają"; których się ostentacyjnie używa w grze politycznej .

Przeczytaj cały artykuł: »»

Baliszewski próbuje rozprawić się z kilkoma mitami:

Przeczytaj cały artykuł: »»

Niektórzy sądzą, że powinniśmy brać kolejne lekcje z pokory i "solidarności europejskiej":

Rozmowy z polskim rządem o systemie obrony antyrakietowej w przeddzień szczytu G8 w Heiligendamm utrudnią raczej rozmowy przywódców najbardziej uprzemysłowionych krajów świata i Rosji - uważają były ambasador Niemiec w Polsce Frank Elbe oraz były szef departamentu planowania w ministerstwie obrony Ulrich Weisser.

Bush ma złożyć wizytę w Warszawie bezpośrednio przed spotkaniem w Heiligendamm 6-8 czerwca.

Za "kardynalny błąd" amerykańskich władz obaj autorzy uznali brak "poufnych konsultacji" z prezydentem Władimirem Putinem w sprawie tarczy.

Waszyngton zna przecież "wrażliwość" Rosjan w kwestii przesuwania wojskowych struktur w kierunku rosyjskich granic - piszą Elbe i Weisser. Ich zdaniem, powszechna zgoda co do tego, że struktury NATO nie zostaną rozszerzone w kierunku ZSRR, istniała już w 1990 roku w czasie negocjacji w sprawie zjednoczenia Niemiec. Rosja pogodziła się z rozszerzeniem NATO tylko dlatego, ponieważ panowała zgoda, że na terytorium nowych członków nie dojdzie do rozlokowania broni atomowej, ani też natowskich struktur - czytamy.

Zdaniem autorów, NATO nie dotrzymało danych Rosji obietnic. W przeciwieństwie do Rosji, kraje NATO nie ratyfikowały dotychczas nowelizacji z 1999 r. traktatu o Ograniczeniu Sił Konwencjonalnych w Europie (CFE), posługując się "błahymi" argumentami. USA zapewniają co prawda, że tarcza nie jest skierowana przeciwko Rosji, lecz Warszawa oczekuje od USA przekazania rakiet, które mogą być użyte przeciwko Rosji - piszą Elbe i Weisser.

Autorzy nazywają "naiwną i błędną oceną" stanowisko Amerykanów, iż mogą zawierać dwustronne porozumienia z poszczególnymi krajami sojuszu bez uwzględnienia interesów Europejczyków. "Europa nie jest przedsionkiem USA" - czytamy. Kraje europejskie należące do NATO i UE nie mają prawa do zawierania odrębnych porozumień z USA, jeśli dotyczą spraw dotyczących bezpieczeństwa całej Europy. Spór o tarczę jest "papierkiem lakmusowym" skuteczności wspólnej europejskiej polityki zagranicznej - uważają Elbe i Weisser.

"Konieczne jest obecnie rozwiązanie w ramach NATO i otwarta rozmowa z Rosją" - piszą autorzy, dodając, że szczyt w Heiligendamm będzie dobrą okazją do rozmów. "Prezydent Bush nie powinien w przeddzień szczytu rozmawiać w polskim rządem w Warszawie o obronie antyrakietowej. To będzie raczej obciążeniem dla szczytu" - czytamy w konkluzji.

Zawodowy dyplomata Elbe kierował w latach 1987-1992 gabinetem ministra spraw zagranicznych Hansa-Dietricha Genschera. Od roku 1999 przez cztery lata był ambasadorem w Polsce. Admirał Weisser stał na czele departamentu planowania ministerstwa obrony w rządzie Helmuta Kohla w latach 1992-1998."

Za:

Pytanie główne- czy Niemcy już do cna zidiocieli z tym swoim lewackim- korzenie mającym w 1968- pacyfiźmie czy też może w grę wchodzi inna możliwość-> tak jak w przypadku "frakcji szpiegów" w Bundestagu, czym kiedyś chwalił się "Misza" Wolf...

Oczywiście nie jest to żadne wtrącanie się w sprawy innych krajów, to po prostu "przyjacielskie rady" od serca.. 

Naiwna i błędna jest sugestia, że jakakolwiek pokora wobec Rosji czy "współpraca" z nią może powstrzymać czy wyhamować zapędy neoimperialne. Wobec Rosji skuteczna jest tylko polityka kija przeplatana marchewką. Polityka marchewki bez kija może skończyć się tragicznie.

W kontekście Euroarmii gdzie prym mają wieść Niemcy, oczywiście w "porozumieniu" z Rosją wszelkie umizgi pachną nam brzydko. Niemcy stały się kukiełką Putina- dążą do tego aby wypełnić stary plan- wyrzucenia Amerykanów z Europy.. Od jakiegoś czasu Niemcom mocno przeszkadza bardzo bliska współpraca Euroarmii z NATO. Bez tej współpracy żaden projekt armii europejskiej nie wypali- przedsmak "gotowości bojowej" już dali holenderscy żołnierze w Bośni..

Zemsta? Prowokacja? Mord rytualny?

Przeczytaj cały artykuł: »»

Radzę uważnie czytać, także i między wierszami... Tekst powstał jako próba odpowiedzi na kilka pytań, w oparciu o
http://www.medianet.com.pl/~naszapol/0519/0519rogi.php

http://www.sw.org.pl/remuszko.html

Przeczytaj cały artykuł: »»

M. Rakowski:

Przeczytaj cały artykuł: »»

"Józef Jędruch, śląski aferzysta, miał dawać łapówki politykom z prawa i z lewa. Ukrywając się za granicą, rozmawiał z adwokatem i doradcą Samoobrony, który miał dla niego ściągnąć długi. Rojącą się od znanych nazwisk taśmę z nagraniem ujawnił detektyw Krzysztof Rutkowski - pisze DZIENNIK.

Krzysztof Rutkowski, który we wtorek wyszedł z aresztu, przekazał prokuraturze i dziennikarzom nagranie rozmowy, która ma pogrążyć wiele znanych osób. Dlaczego to zrobił? "Sam padłem ofiarą prowokacji, chciałem pokazać, jak łatwo każdy może być pomówiony" - powiedział DZIENNIKOWI Rutkowski, były poseł Samoobrony.

Rzeczywiście, w nagranej w 2002 r. rozmowie Józefa Jędrucha z firmy Colloseum z adwokatem i doradcą Samoobrony Andrzejem Dolniakiem padają znane nazwiska - byłych premierów Jerzego Buzka i Leszka Millera, byłego szefa Kancelarii Sejmu Krzysztofa Czeszejko-Sochackiego, a nawet braci Kaczyńskich, Mariana Krzaklewskiego i Andrzeja Leppera. W nagraniu padają oskarżenia korupcyjne, jednak nie ma żadnego dowodu na branie łapówek. Jedyna konkretna kwota - 200 tys. zł - wymieniona jest przy nazwiskach byłego prokuratora Ryszarda Kucińskiego i Krzysztofa Czeszejko-Sochackiego, byłego szefa Kancelarii Sejmu.

"Tylko mi powiedz, że nie bierzesz Kucińskiego, bo ci Kuciński jest potrzebny, wtedy do Kucińskiego pojedzie ktoś inny" - mówi Jędruch. A Dolniak, potwierdza: "Nie biorę Kucińskiego, bo Kuciński jest mi potrzebny. Bo ruszenie Kucińskiego to ruszenie Czeszejki, a ruszenie Czeszejki to ruszenie SLD, a ruszenie SLD to ruszenie Millera i wielkie kłopoty".

Kuciński jest oburzony. "Kiedy pracowałem jeszcze w kancelarii adwokackiej Czeszejko-Sochackiego, reprezentowaliśmy spółkę Colloseum w sprawie karnej. Dostaliśmy od nich wynagrodzenie, ale było to zaksięgowane, a pieniądze trafiły oficjalnie do kancelarii" - mówi DZIENNIKOWI Kuciński.

Kuciński powiedział nam też, że wcześniej w imieniu Jędrucha zgłaszał się do niego i Czeszejko-Sochackiego do Sejmu inny doradca Samoobrony po zwrot tych pieniędzy - Zbigniew Stonoga. "Oczywiście niczego nie dostał, a ja zeznawałem na ten temat w prokuraturze. Zresztą Stonoga miał całą listę znanych firm i osób, które rzekomo miały być wierzycielami Colloseum" - mówi Kuciński.

W rozmowie większość nazwisk wymienianych jest przez Dolniaka. Jędruch jednak potwierdza, że wszystkim płacił. Adwokat przekonuje go, by odzyskiwać pieniądze: "No to chodź pierd... jednego z tych, którzy są w Sejmie i zacznie się reszta zastanawiać". Zachęca też, żeby Jędruch przyjechał do Polski (był wtedy prawdopodobnie w RPA i starał się o list żelazny).

"Ciebie zastrzelą, jak ty tu nie przyjedziesz. Co ty jesteś, dziecko? Czy się filmów z Jamesem Bondem naoglądałeś za dużo" - mówił Dolniak.

 "Chodź up** jednego z tych, którzy obecnie są w Sejmie i zaczną się reszta zastanawiać. No chodź p** jednego, Kaczyńskiego, merytorycznie, prawnie. Chodź walniemy Piskorza [zapewne Piskorski P.-Unicorn] , chodź walniemy, ee, nie wiem, któregokolwiek innego k**, no na pewno nie Millera."

"Jest dojazd totalny do Czeszejki, 200 tys, dojazd, obsługa." [czyżby chodziło o "furę i laski"- Unicorn]

Wątek lewy wydaje się być tak samo ciekawy jak i prawy Jeśli nie bardziej ;] 

Przejdź szybki kurs nagrywania i zostań towarzyszem bezpieczniakiem! Nie czekaj, ludowa ojczyzna Cię wzywa!

Przeczytaj cały artykuł: »»

Podpis: Być może, iż tym razem piją naprawdę piwo. Bywa jednak i tak, że młodzieńcy raczą się alkoholem. Wódka przyniesiona ze sobą jest znacznie tańsza, a więc można jej wypić wiele, wiele więcej.

Mały powrót do przeszłości. Artykuł ze Stolicy, nr 5/1957.

"Każde niemal na świecie miasto ma swój nurt podskórny, niewidoczny gołym okiem, niezauważalny przez przybysza, a nawet przez wielu stałych mieszkańców. Na planach dzielnic i arterii miejskich widnieją zwykle linie komunikacyjne, dworce kolejowe, gmachy publiczne, hotele, teatry. Nie ma tam natomiast nigdy owych miejsc tak ważnych dla życia wielkich skupisk ludzkich — ośrodków spotkań osobników, których źródła dochodu i tryb bytowania są przedmiotem badań kryminologów i kryminalistów. Spróbujmy nanieść na plan Warszawy niektóre takie brakujące punkty. 

Przeczytaj cały artykuł: »»

Niejako uzupełnienie tego tekstu:

http://gdanszczanin.blox.pl/2007/05/Hodowla-elit-Biale-karty-historii.html

Przeczytaj cały artykuł: »»

"Po zapowiedziach ministra Kazi­mierza Ujazdowskiego dotyczących likwidacji symbolów obcego panowa­nia posypały się komentarze dzien­nikarzy rosyjskich, że Polska bierze zły przykład z Estonii. A właściwie nie tylko zły. lecz również wstrętny, obrzydliwy, kiepski, fatalny, bo i tak można przetłumaczyć przymiot­nik skwierny. Hordy putinowskich hunwejbinów gotowe są dać kolej­ny popis działania „społeczeństwa obywatelskiego", tym razem przed Ambasadą Rzeczypospolitej.

Przeczytaj cały artykuł: »»

 

REKLAMA

Czytaj dalej

if(typeof isSrd05=='undefined' {NPB("005" ;

Przeczytaj cały artykuł: »»

 

Przeczytaj cały artykuł: »»

Przewodniczący SLD wiele razy deklarował się jako katolik, tolerancyjny katolik itd. Jak to się mieści w kontekście obrony byłych funkcjonariuszy SB, którzy tak gorliwie pracowali, nie wiem...

Olejniczak ma ambitne plany i marzenia- chce postawić przed Trybunał Stanu ludzi, którzy chcą odebrać funkcjonariuszom SB zasłużone emerytury.. Oczywiście jeżeli dojdzie do władzy. Czy cynicznie zabrzmi- Broń Boże?

"Jestem katolikiem - dodał.

- Ale trzeba odróżnić sprawy kraju i religii. Oni mieszają wszystko i to w sposób skrajny. Nawet Kościół zaczyna się skarżyć..."

Co ciekawe na swojej stronie w biografii nie za bardzo się tym faktem chwali...

http://www.wojciecholejniczak.com.pl/szablon.php?zm=bio

Wyjaśnia to w sposób następujący:

http://www.wojciecholejniczak.com.pl/szablon.php?zm=poz&id=362

Dalej:

http://tnij.org/zvf

Wierzącemu "katolikowi" Olejniczakowi dedykuję poniższe obrazki oraz dowcip:

"Pewien parafianin tłumaczył księdzu:

- Wie ksiądz, ja to jestem wierzący, ale nie praktykujący.

Na to ksiądz:

- Ja jestem nudystą, ale też nie praktykuję.

- Przecież to bez sensu - zdziwił się parafianin.

- No właśnie - odparł ksiądz."

http://www.fotosik.pl/pokaz_obrazek/6988a1811020253b.html

http://www.fotosik.pl/pokaz_obrazek/3436c92b787932c1.html

http://www.fotosik.pl/pokaz_obrazek/dc58d86cc28ad371.html

 Nie ma jak demokracja w stabilnych społeczeństwach

W Paryżu grupa około 300-400 osób szła z Placu Bastylii, wykrzykując hasła sprzeciwu wobec prezydentowi, uszkadzając pojazdy i wybijając szyby w witrynach sklepowych. Policja aresztowała 35 osób.

Podobne incydenty miały miejsce w innych miastach Francji. W Nantes około 400 protestujących zaatakowało samochody, zanim zostali rozproszeni przez policję gazem łzawiącym. Około 500 demonstrantów zebrało się w Lyonie, 800 - w Caen na północy Francji. Radio francuskie podało, że do podobnych zajść doszło jeszcze w innych miastach."

Za: Rzeczpospolita.pl 

Komentarz z bloga:

"Podane liczby dotyczą kraju uznanego do niedawna przez wiele środowisk za wzór demokracji i ideał współczesnego państwa.

Jednak mit Francji, jako europejskiego lidera mądrości i swobód obywatelskich właśnie runął.

To, co się wydarzyło w ciągu dwu dni, przypomina trochę lewackie demonstracje z maja 1968 roku. Co prawda inne wtedy było podłoże oraz inne były oczekiwania, lecz metody takie same.

Prawdopodobnie, dla wielu z nich Pani Royal jest identyfikowana z plemiennym bożkiem lub czymś do tego podobnym.

Jednym słowem coś im da, oczywiście za darmo, a Sarkozy chce jeszcze zabierać.

Zamiast uspokoić sytuację, tylko ją podgrzewała.

Dla francuskiej lewicy demokracja to niekwestionowana dominacja tylko jednej opcji – socjalistycznej.

Żywo przypomina to „nieomylność” i sposoby postępowania „naszej jedynej i zjednoczonej”. W ciemnych latach PRLu do „czarnej roboty” też używano prymitywny motłoch. Przywożono ich autobusami, dawano lagi, pały, na ręce opaski ORMO i dalej do boju! Tłuc, kogo popadnie i gdzie popadnie. Tak było kiedyś.

Okazuje się, że wcześniej zrozumieliśmy zasady obowiązujące w demokratycznym świecie, niż kraj szczycący się ustanowieniem tych praw. Jak widać ich lokomotywa jedzie do tyłu.

http://yarrok.salon24.pl/14210,index.html

Komentarz Rybińskiego idealnie pasuje do tej sytuacji:

"We Francji zatriumfował Ciemnogród. Najczarniejszy dzień w historii Europy, jak słusznie zdiagnozował katastrofę na falach radia TOK FM Jacek Żakowski, przyniósł zwycięstwo we francuskich wyborach prezydenckich reprezentantowi najbardziej wstecznego, prawicowego nurtu francuskiej polityki,Nicolasowi Sarkozy'emu. To jest katastrofa. Francja stanie się państwem policyjnym. Uczciwych Francuzów dotkną represje i prześladowania. Łamane będą prawa człowieka. Zakwestionowane zostaną zdobycze socjalne i obniży się dramatycznie poziom życia bezrobotnych. Rewizjonizm historyczny doprowadzi do upadku autorytetów, szanowanych nieprzerwanie od 1968. Sarkozy będzie dzielił Francuzów i zniszczy jedność moralno- polityczną narodu. Już dziś miliony Francuzów szykują się do emigracji do krajów demokracji liberalnej. Francja stanie się pośmiewiskiem  Europy i świata. Nikczemny wzrost Sarkozy'ego, jego nieumiejętność poruszania się po salonach, a także nieznajomość języków obcych będą ośmieszać cały kraj. Odwoływanie się do wartości chrześcjańskich i do zasad gospodarki rynkowej zmarginalizuje Francję w UE i odizoluje ją od głównego nurtu postępu. Jego zapowiadana nowa polityka transatlantycka uczyni z Paryża osła trojańskiego amerykańskiego imperializmu..."

Za: Dziennik.pl

Gdzieś jakby było, ni?  Gdyby wymienić nazwisko i kraj opis jak ulał pasuje do tego czym nas raczyli w przeszłości publicyści pokroju Żakowskiego i "zaniepokojone" autorytety... Raczyli, raczą i niestety nadal będą nam robić wodę z mózgu.. Mam nadzieję, że nie każdy się da na to nabrać  

Rozumiem, że można nie wierzyć w różne rzeczy ale rzetelność obowiązuje. W przeciwnym wypadku stoczymy się do poziomu bruku czyli Gazety Wybiórczej A tak mamy przeinaczone fakty plus drwinę w stylu-"wierzysz w UFO? No co ty.." Nie bądź idiotą. Zapewne piszący/pisząca zna podstawowe prawo dziennikarskiej manipulacji mówiące, że mało kto zada sobie trud weryfikacji. Po woltach Krasowskiego odnośnie Europy i natrętnej promocji "myśli" Zizka mamy takie dziwadło..

Szanowny autorze notki, na przyszłość zbadaj bliżej to, o czym piszesz...Rozumiem, że na UFO czy kryminałach "zna się każdy" ale jak widać wcale tak nie jest  

http://www.nautilus.org.pl/dwojka.php

http://chodel.com/emilcin.htm

Przypadek Barbary Blidy, a wcześniej afery starachowicka, Pęczaka, opolska czy ta związana z fabryką osocza pokazują, że ojcowie chrzestni III RP działali tak jak opisane przez prof. Andrzeja Zybertowicza Antyrozwojowe Grupy Interesów. Bardzo istotna dla spójności układu była zasada "mordu założycielskiego" - wspólne przestępstwo (na przykład afera korupcyjna) integrowało i zapewniało lojalność. O awansie decydowała tam zasada "umoczenia" - nie awansowały osoby, na które nie było haków. A haki gromadzono nie tylko na przeciwników, ale też na sojuszników i współpracowników. Działała też zasada "ciągłości układu i reprodukcji bezkarności" - osoba opuszczająca kluczowe stanowisko dbała o to, by następcy nie stanowili zagrożenia dla interesów poprzedników oraz ich politycznych klientów. Istotna była również zasada "lokalizacji odpowiedzialności" (wedle reguły mafiosa Tony'ego Soprano, że "pieniądze idą w górę, a gówno spływa na dół" .

Ze strony RRD- w końcu się ruszyli i dali głos

"Ruch na rzecz Demokracji cieszy się ogromnym poparciem

Już ponad 1400 osób przesłało drogą elektroniczną swoje poparcie dla naszego Ruchu, a liczba ta ciągle wzrasta. Do tego trzeba dodać ponad 100 osób, które zadeklarowały swoje poparcie „na papierze". To sporo, jak na tych kilka dni, które upłynęły od podania do publicznej wiadomości informacji o powstaniu naszego Ruchu. Niektórzy autorzy maili piszą po prostu „popieram", inni uzasadniają swe poparcie i oferują pomoc. Lektura tych listów skłania nas do napisania już dziś kilku słów komentarza.

• Po pierwsze, dążymy do stworzenia i oficjalnego zarejestrowania stowarzyszenia, nie partii politycznej. Naszym celem nie jest uczestnictwo w walce o władzę, lecz w walce o jakość sprawowania władzy. Przekształcenie Ruchu w partię sugerowało kilku korespondentów, jednak zdecydowana większość inicjatorów i osób popierających Ruch nie odnalazłaby się w takiej organizacji. „Reprezentujemy różne orientacje polityczne", jak głosi pierwsze zdanie naszego oświadczenia programowego. Więc jak tu tworzyć partię? Ponieważ będziemy stowarzyszeniem, mogą należeć do niego bezpartyjni i członkowie partii. Stan obecnego dyskursu politycznego budzi głęboki niesmak. Dołożymy wszelkich starań, aby w naszych wypowiedziach - tak oficjalnych, jak i indywidualnych - był zachowany godny poziom kultury politycznej.

• ♦ Po drugie, jeśli nie zamierzamy być w przyszłości partią polityczną, tym bardziej nie jesteśmy - jak twierdzą niektóre „lepiej wiedzące" media - „komitetem Aleksandra Kwaśniewskiego", choć bardzo cieszymy się z poparcia Pana Prezydenta. Radość nasza jest tym większa, że poparcia naszemu Ruchowi udziela również Pan Prezydent Lech Wałęsa stwierdzając, że jest to inicjatywa obywatelska potrzebna Polsce. Liczymy na poparcie wielu cieszących się szacunkiem osób niezależnie od ich orientacji politycznej. Jakie znaczenie mają te różnice, gdy chodzi o dobro Ojczyzny, naszego Wspólnego Domu?
• Po trzecie, choć nie zamierzamy być partią polityczną, będziemy uważnie monitorować działania wszystkich partii. Wierzymy, że potrafimy wpłynąć pozytywnie na kulturę polityczną i język polityki. Partie muszą ze sobą konkurować, w walce o władzę nie wolno im jednak zapominać, że Polska to wszyscy Polacy, a nie tylko ich wyborcy, zaś cel bynajmniej nie uświęca środków.
  

Inicjatorzy Ruchu na rzecz Demokracji

Za:

 http://www.rrd.org.pl/

Same sławy, jednym słowem Jak zwykle życzę im niepowodzenia Don Olo? Zwróćcie uwagę na sformułowania...

Ps. Ostatnie Wprost i okładka

Przeczytaj cały artykuł: »»

http://pomorska.pl/apps/pbcs.dll/article?AID=/20070504/WYWIAD/70503026

Stanislawa Smigla w Toruniu w latach 80), ktory mowil o fakcie wykrycia tego zbiegu okolicznosci, 2/ inz. Stanislaw Smigiel (lider opozycji przedsierpniowej w Toruniu, wspolpracownik KSS "KOR" , ktory mowil o tym, ze ow esbek byl czlonkiem grupy znanej pod pod nieformalna nazwa OAS

("Organzacja Anty-Solidarnosc" , ktora wslawila sie dokonaniem tzw. porwan torunskich w I kwartale 1984 r., i 3/ prof. Andrzej Zybertowicz (socjolog z UMK, w przeszlosci dzialacz podziemia, represjonowany w stanie wojennym), ktory przypomnial, ze w branzy "security" byli esbecy nadal

zajmuja kluczowe stanowiska.

Ogolna wymowa dosc mocno przypomina ten wywiad, ktorego udzielil b. esbek Henryk Misz na wiosne 1991 r. red. Wieslawie Kwiatkowskiej z "Tygodnika Gdanskiego" w zwiazku ze zblizajacym sie wtedy procesem o porwania torunskie. Oczywiscie, ow dzisiejszy wywiad nie dotyczy tych porwan, podobienstwo polega na pewnosci siebie i elokwencji obu mowiacych. (Misz w owym w/w procesie, w jesieni 1991 r., zostal skazany za "sprawstwo kierownicze"; rzeczywiscie byl szefem owej grupy, ktora sama siebie - na uzytek porwanego w marcu 1984 r. Antoniego Mezydly - nazwala OAS; postac Misza rowniez jest przedstawiona na w/w wystawie. "

Link do wywiadu wyżej. Cały wywiad poniżej

Za:  

http://swkatowice.mojeforum.net/viewtopic.php?t=1377

Przeczytaj cały artykuł: »»

 

Czasy się zmieniają a pan ciągle w komisjach, chce się rzec czytając artykuł z ostatniego Focusa-Historia. Czasy niby inne a metody podobne... Internet stał się idealnym medium walki ideologicznej. Trudno oceniać na ile akcja "obywatelskiego nieposłuszeństwa" w Internecie przeciwko kaczystowskim siepaczom jest wynikiem oddolnej inicjatywy internautów a na ile zaplanowaną akcją dezinformacyjno- propagandową.. Wysnujcie wnioski sami, czytając poniższy artykuł. Fachowcy z SB nadal egzystują w naszym społeczeństwie- jedni mają własne biznesy, inni zapomnieli o dawnej pracy ale istnieją też wolni strzelcy, mający czas i wiedzę aby stać na straży "wojny psychologicznej".

Przeczytaj cały artykuł: »»

Szwajcarskie konta, zegarki i liftingi

Minął rok i policja znowu zatrzymała działaczy „Naszości”, którzy – tym razem przebrani za diabły – ponownie zakłócali pierwszomajowy wiec poznańskiej lewicy. - Takie przebranie to spełnienie marzeń liderki wielkopolskiego SLD – tłumaczył Piotr Lisiewicz (Krystyna Łybacka rok wcześniej na widok jeleni powiedziała: „Idźcie do diabła!&rdquo . W odpowiedzi antylewicowi happenerzy przygotowali akcję pod hasłem „Nie udawajcie aniołków”. Śpiewali „Idźcie do diabła” oraz własną wersję Międzynarodówki: „Wyklęty powstań Miller z ziemi, powstańcie, których gnębi PiS”. Postawiono im zarzut zakłócania legalnego zgromadzenia. Zatrzymani happenerzy – sześć diabłów i jeden anioł – po przesłuchaniu zostali zwolnieni. Sprawa trafiła na wokandę, ale wyroku sądu niestety nie znam."

http://ivrp.pl/viewtopic.php?t=3292&sid=f3569633f1ae762ffc7407dbe11b41c4

Z oficjalnej strony:

Czy popiera konkretną partię?

- Dominują poglądy prawicowe. Jednak zachowuje odpowiedni dystans do partii politycznych.

Kiedy i gdzie powstała Naszość?

- Pod koniec lat ’80 XX wieku w Poznaniu. Odnowicielem Naszości w czasach nowożytnych jest Ys.

Za:

http://www.matuswamsieniepodoba.republika.pl/2005_11_27_faq_istota_naszosci.htm

Znanym performerem Naszości jest P. Lisiewicz, publicysta Gazety Polskiej i Niezależnej Gazety Polskiej- ach te komentarze!

http://www.youtube.com/watch?v=hAQRXGb4wgE

Hasłem z Wikipedii:

Parada onanistów w Poznaniu

Happening był reakcją na Marsz Tolerancji, zorganizowany przez organizacje lewicowe w Poznaniu listopadzie 2005 roku. Naszość oficjalnie zgłosiła władzom Poznania chęć zorganizowania manifestacji z udziałem 400 tysięcy osób, a Piotr Lisiewicz w zgłoszeniu napisał, że 18 listopada2005 organizuje zgromadzenie o oficjalnej nazwie Marsz Onanistów. Celem manifestacji był protest przeciwko nietolerancji i dyskryminacji onanistów. Akcja odbyła się w przewidzianym terminie, ale wzięło w niej udział tylko kilkanaście osób. w

Organizatorzy domagali się m.in. spełnienia następujących postulatów:

http://www.wprost.pl/ar/?O=105743

Naszość jest gej jak pyta.pl  

Kolejny tekst z cyklu supported by Luna Kelsie Lubię gdy mnie kobiety wspierają   Na żywo ale w studiu.

Przeczytaj cały artykuł: »»

Przyczynek do dyskusji nad anonimowością w sieci. Polskiej sieci

Ostatnio wzywa się anonimowych blogerow do natychmiastowego okazania swojego ID. Dlaczego?

1. Ponieważ pan profesor czuje się skrępowany gdy ma wyrażać myśli anonimowej gawiedzi, troi i dwoi mu się w oczach jak niedzielnemu kolarzowi po 10 km.. Zgodnie z demoludowym hasłem- kobiety na traktory, eee, znaczy "podobają się nam melodie, które znamy.." panowie profesorowie i ska lubią dyskutować z ludźmi, których znają. Tamci zaś nie przerwą toku myślenia, nie napiszą nic krytycznego i pójdą potem na wódkę.

2. Zgodnie z zasadą, znowu z demoludów...- "widzę więc oceniam" profesorowie muszą widzieć, znać życiorys oraz wszelkie powiązania towarzyskie obiektu rozmowy. Pozwala to zawczasu przygotować niezbędne haki oraz zestaw tez + epitetów. Np. antysemici, ciemnogrodzianie, hołota itp. Pan profesor wychodząc zapewne ze słusznego założenia- człowiek człowiekowi wilkiem- ocenia, że wszyscy anonimowi, nawet piszący na temat i w pełni fachowo z niezbędną dawki ogłady kulturalnej, to...potencjalni bandyci, mordercy, potwory wręcz, którzy tylko się czają aby zażyć zapodającego światłe słowa profesora.. Pisze o tym Venissa:

http://venivenissa.blogspot.com/2007/05/czy-za-anonimowymi-nickami-kryj-si.html

3. Wiem, wiem znowu demoludy.. Co zrobić. Jaki profesor taka moralność Profesorstwo lubi dyskutować z ludźmi mającymi odpowiednie przygotowanie fachowe. Przecież profesor prawa nie będzie polemizował z górnikiem bądź jakimś tam pierwszym lepszym studentem politologii, ekonomii czy nawet dr filozofii. Wzywa więc się wszystkich w płomiennym apelu aby poddali się lustracji internetowo- blogowej! Skutecznie przy tym odwracając uwagę od siebie, głównej tezy i właściwie wszystkiego Przy okazji umiejętnie maskujemy własne niedobory moralne przerzucając wazonik ze śmierdzącą wodą na kogoś innego... Niech się łobuz tłumaczy   Widać to wyraźnie w próbach Azraela czy Sadurskiego..  Za pomocą ichniej lustracji próbują zdyskredytować wredną anonimową komentatorkę- idzie im kiepsko, tym bardziej, że robią jej reklamę Ciekawe co by się stało gdyby panowie dowiedzieli się, że np. Kataryna jest panią prof.? W tym kontekście swoje wykształcenie warto ujawniać na koniec aby zmiękczyć "autorytet". Dla wszystkich lustratorów- jestem zwykłym Unicornem. Mającym coś wspólnego z historią, socjologią, politologią, etnologią, Internetem i od niedawna- blogami

4. Anonimowość komentarzy- nawet tych fachowych! skutecznie zakłóca postrzeganie świata i perspektywę. Dla kogoś zasiedziałego w klimacie rodem ze średniowiecznego zamczyska na Czerskiej przejście w realny- wirtualny świat i pobudka może być straszne. Dysonans poznawczy to zbyt słabe słowo.

Wniosek- po co wiedza o anonimowych blogerach? Aby szukać na nich haka i dyskredytować... Galba może wam sporo opowiedzieć jak przyprawiono mu "gębę".

Wniosek drugi jest wręcz przerażający- naszą "wyższą kadrę umysłową" i autorytety cechuje...lenistwo myślowe i zasklepienie w schematach.. 

Niektórzy mają dziwne manie... Może to kwestia mentalności z innej epoki?  

Poczytaj także u Minimala:

"To chichot historii- mówią działacze opozycji z Torunia. Okazuje się, że pokazywanej w tym mieście wystawy z fotografiami funkcjonariuszy toruńskiej Służby Bezpieczeństwa pilnuje firma ochroniarska  należąca do byłego esbeka. A na dodatek w zbiorze eksponowanych przez IPN zdjęć jest też fotografia jego twarzy. Jak poinformowało wczoraj Radio RMF FM, Ryszarda Górnego rozpoznali zwiedzający wystawę w ratuszu działacze podziemia.

Wprawdzie fotografia nie jest podpisana jego imieniem i nazwiskiem, ale nawet ochroniarze nieoficjalnie przyznawali w rozmowach z opozycjonistami, że rozpoznają swojego szefa. Bydgoski Instytut Pamięci Narodowej potwierdza, że na ekspozycji znajduje się fotografia Górnego. W latach 80.tych należał on do specjalnej grupy SB, która porywała toruńskich działaczy, torturowała ich i straszyła śmiercią." 

Wiek po wieku następuje, niosąc języków gwar, szum historii wątków, kurz wyznań wiary i systemów szczątków...

 ----------------------------

"Dziś, wg danych przytoczonych przez  Romaszewskiego, średnia emerytura generalska byłych esbeków to 7,5 tys. zł- Im większy stopień zawinienia funkcjonariusza, tym większa jego emerytura- ironizował senator. Za to przeciętna emerytura lub renta większości byłych opozycjonistów to 600- 700 zł."

Za: Dziennik.pl

Zainteresowani niech zajrzą na strony IPN-u:

http://www.ipn.gov.pl/portal.php?serwis=pl&dzial=345&id=5004

"Przeszłość nie umarła, jeszcze nawet nie minęła..." Posłuchaj->

http://217.74.70.37/media/snd/117/117122.mp3

...Blogerów dobrym słowem

Pan Kalukin znany dotychczas z.. No właśnie, z czego? popełnił tekst na poziomie politruka. W końcu wszyscy funkcjonariusze GW to jedna rodzina. Dzisiaj zlecenie, dzisiaj wykonanie, dzisiaj wierszówka. Licencja na zabijanie jest, armaty wytoczone, jedziemy z koksem!

Pan K.-może Józef K? by przyciągnąć wiernych czytelników Gazety Wybiórczej rozpoczął od widocznej wstawki z Kaczyńskimi. Rzuca się w oczy- może przeczytają:

Pan K. nie zaznaczył gdzie kończy się myśl Zaremby a gdzie zaczyna jego własna analiza Ktoś czytając może się zagubić panie manipulatorze Kalukin.

"Głośno pomyśl, a nożyce się odezwą. W tej haniebnej roli wystąpił Wojciech Sadurski, profesor prawa z Europejskiego Instytutu Uniwersyteckiego we Florencji."

Typowy manewr- anonim vs szanowny profesor prawa itd itp.. Ple ple ple. Klękajcie przed autorytetem! Dodatkowo- jest NASZ.

" Na swym blogu (www.salon24.pl) napisał o "bezlitosnych": Będą zatem wzywać do wytłumaczenia się i publicznej spowiedzi: Jacku Kuroń, wytłumacz się z walterowców! Ryszardzie Kapuściński, wytłumacz się ze swoich wczesnych artykułów w "Sztandarze Młodych". Wisławo Szymborska, przeproś raz jeszcze za wierszyk o Stalinie i podpisanie haniebnej uchwały z 1953 roku! [no właśnie-Unicorn] Ktoś mógł dziesięciokrotnie, stukrotnie, wykazać najwyższe męstwo w momentach próby, gdy tak niewielu innych stać było na to. Nic to, nasi Moraliści, którzy często nie mogą wykazać się ani specjalną dzielnością, ani talentem, ani dorobkiem, niczego nie wybaczą. (...) Wezwanie szczegółowe, do "kataryny". Jeśli przyjęłaś postawę Moralnego Sędziego i zabierasz się za roztrząsanie win Żywych i Umarłych, to jednak wypada, byś odsłoniła swą tożsamość i nie ukrywała się tchórzliwie pod pseudonimem."

Jak oni śmią zakłócać wieczną ciszę NASZYCH autorytetów! I to jakieś anonimy...Pan Kalukin wie już coś, czego my nie wiemy. Salon24 jest już prawdziwym salonem. Dlaczego? Zwróćcie uwagę na  lapsus:  

"Na swym blogu (www.salon24.pl) napisał o.." O ile pamiętam pod tym adresem nie wyskakuje pan autorytet moralny, profesor prawa, funkcjonariusz, zasłużony w bojach o demokrację, socjalizm-tfu, wróć.. Sadurski.. Czyżby Kalukin przewidział przyszłosć Salonu24?

Blog Sadurskiego na Salonie jest tutaj:

http://wojciechsadurski.salon24.pl/index.html

Rafale Kalukin- zaplątał się pan w odmętach Internetu?

"Nie minął kwadrans, a niejaki "galba" tak oto głośno pomyślał pod adresem Sadurskiego: Obawiam się, że jest pan bardziej anonimowy od Kataryny."

Niejaki sugeruje lekceważenie i odczłowieczenie- typowe metody ubeckie rodem z epoki o której pan Kalukin wspomniał wcześniej. Imiona lub nicki pisze się z dużej litery...Nadużywanie słowa głośno, głośny, głośna świadczy o..jak myślicie o czym? No zastanówcie się chwilkę - o krzyku, wrzasku, jadzie nienawiści itd- wniosek- głośno myślą= wrzeszczą, ujadają to dzicz!  Do tego anonimowa dzicz prawicowa zapewne...

"Panie Kalukin, kiedy Szymborska pisała swe poematy i podpisywała listy,trwało ludobojstwo Polaków w PRl.Zamilcz Pan.Młody jesteś."
czy

http://5wladza.blogspot.com/2007/05/kataryna-wygasza-ideologi-anonimowoci-w.html

Czołem Łukaszu!

Ps. 2. Wyjaśniła się niechęć Kalukina do blogerów. Próbował pisać blog ale mu nie wyszło

http://rafalkalukin.blox.pl/html

Szkoda, że nie można komentować tego "odkrywczego" artykułu...Smród pozostał. 

Przeczytaj cały artykuł: »»

W temacie feministycznym cd. W kontekście wpisu Luny Kelsie przedstawiam dość wiekowy tekst- cykl Klimaty SE

"Ktoś kiedyś powiedział,że aby posiadać status "prawdziwej" feministki należy być lesbijką

Postawy prowadzące do poprawienia roli jednej grupy społecznej czy ich równouprawnienia są znane od dawna w historii.. Nie mam nic osobiście do feministek bo uważam, że należy dopominać się o swoje ale...właśnie, kwestią są metody jakie się przyjmuje w rewolucyjnej walce płci .

Zresztą wiele feministek chyba uważa, że należy pielegnować pewne stereotypy..Tak jak męskich frustratów można wytłumaczyć małym członkiem i drogą do szkoły pod górkę, działalność pewnych feministek wpisuje się w kanon stwierdzenia:"Sfiksowałyście bo żeśta chłopa dawno nie miały.."

Jako doktryna feminizm nie istnieje.. Wiele elementów jest sprzecznych, zresztą doktryna w której w imię równości płci gnębi się przeciwników mających inne zdanie jest moralnie i etycznie naganna..Pachnie totalitaryzmem...
Szanowne walczące Panie! Nie tędy droga...

http://www.searchengines.pl/phpbb203/index.php?showtopic=36545&hl=feminizm

Widziane okiem analizatora Partii Kobiet:

http://www.searchengines.pl/phpbb203/index.php?showtopic=80679&hl=feminizm

Tym razem tekst gościnny W wykonaniu Luny Kelsie.

Przeczytaj cały artykuł: »»

Znacie? No to poczytajcie! Tendencyjnie dobrane hasła

http://www.wielkarzeczpospolita.net/

Mapa->

http://img225.imageshack.us/img225/6997/mapabigmu2.jpg

Aby wprowadzić w klimat Wielkiej RP należy przypomnieć parę faktów historycznych

"Na początku lat 20. XXI wieku, Unia Europejska pogrążona w chaosie gospodarczym i społecznym zaczęła się rozpadać. W 2019 w wyniku narodowego referendum, sankcjonującego zamach stanu2018, władzę w Polsce przejął Naczelnik Państwa Polskiego. Pod jego rządami Rzeczpospolita stała się jednym z najbardziej rozwiniętych gospodarczo i militarnie państw świata. Rozwój Państwa znacznie przyspieszyło wprowadzenie w roku 2026 obowiązkowej bezpartyjność kandydatów we wszelkich wyborach, które jeszcze się odbywają (głównie lokalnych). Od tej pory głosy oddawane są nie na partie, a na konkretnych ludzi. z

W 2034 miała miejsce tzw. Zemsta Narodu - Wojna Polska 2034 roku. Wskutek tej wojny Polskie Korpusy Inwazyjne zdobyły stolice Ukrainy, Białorusi i Litwy, a Wojsko Polskie ruszyło na odrodzony Związek Radziecki. W ciągu jednej nocy na skutek ataku jądrowego Moskwa i wszystkie ważniejsze rosyjskie miasta zostały zrównane z ziemią. W 2035, we Lwowie, Naczelnik Państwa Polskiego proklamował powstanie IV Rzeczypospolitej, znanej w świecie jako Wielka, Najjaśniejsza i Zwycięska.

--------------------

prof. dr Andrzej Lepper (1953-????) - jeden z najważniejszych polityków okresu III RP, przewodniczący partii i związku zawodowego rolnictwa Samoobrona Rzeczypospolitej Polskiej, poseł i marszałek Sejmu, właściciel licznych doktoratów honoris causa nadanych przez uczelnie krajów dawnego ZSRR, wielokrotny przestępca, w latach 2005-2009 wiceprezes Rady Ministrów oraz minister rolnictwa i rozwoju wsi. Zyskał popularność, która umożliwiła mu wejście do Sejmu pod koniec XX wieku, poprzez rolnicze blokady dróg i skrajnie populistyczny program.

Liczne afery z udziałem jego i jego partii oraz nietypowe zachowania sprawiły, że jest doskonale pamiętany nawet teraz. Powstało kilka filmów upamiętniających jego działalność, również nauka jego zniekształconym imieniem określiła kilka wielkości fizycznych.

---------------------

Begerówki (wł. nagrody im. Renaty Beger) - nagrody przyznawane od 2048 roku za najgłupsze i najbardziej niedorzeczne inicjatywy polityczne.

Nagrody te są tradycyjnie przyznawane na corocznej gali w Auli Zwycięstwa w Warszawie przez Wysoką Kapitułę Nagrody. Wśród laureatów dominują działacze partyjni z Macierzy, z którymi rywalizują zaciekle inni działacze z Prowincji Francuskiej. Wyróżniano m.in. projekt wprowadzenia podatku 45% dla najbogatszych, czy też pomysły reaktywacji Kas Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego(KRUS).

---------------------

 Bojówki Oazowe (BO) - paramilitarne skrzydło Radia Maryja Hard Rock Station 66,6 FM, zawiązane w latach 30-tych XXI wieku.

W skład Bojówek wchodzą wyłącznie najbardziej zagorzali sataniści, regularnie uczestniczący w spotkaniach "Oazy zła", organizowanych cyklicznie przez ojców Lucyferian.

BO złą sławę na skutek akcji Sponiewieraj babcię i Meczet w sąsiedztwie. W roku 2049 uznane za organizację nielegalną. Pomimo to kontynuują działalność w podziemiu.

--------------------

To moje ulubione hasło

Boliwijskie Partyzantki - formacja militarna walcząca o niepodległość Prowincji Boliwia.

W roku 2043 rząd Boliwii nawiązał bliższe stosunki dyplomatyczne z IV Rzeszą Niemiecką. Jak się niedługo później okazało był to ogromny błąd. Od tamtej pory w Boliwii systematycznie zwiększała się liczba nazistów. Dopiero 6 lutego 2053 roku władze Boliwii zwróciły się z oficjalną prośbą do Naczelnika Państwa Polskiego o pomoc. Żołnierze Polskich Korpusów Inwazyjnych wraz z boliwijskimi komandami partyzantek mieli pozbyć się natrętnych nazistów, co też uczynili.

Niestety niedługo później powstał Sojusz Południowoatlantycki i boliwijskie partyzantki przeszły na jego stronę. Od tej poru nieustannie dają się we znaki polskim jednostkom militarnym, jak i dziennikarzom czy też zwykłym turystom.

Cechą charakterystyczną Boliwijskiej Partyzantki jest umundurowanie topless, czasem zastępowane skąpym bikini.

Uwaga tylko dla dorosłych! Zasłaniać oczy

Demokracja - pojęcie z zakresu archeologii politycznej. Ustrój polityczny, oparty na trójpodziale władzy, w którym źródło władzy stanowi wola większości obywateli, zazwyczaj jednak sprowadza się ona do woli mniejszości, która raczy uczestniczyć w wyborach, a jej decyzje doprowadzają do powolnego rozkładu państwa.

Na terenie Wielkiej Rzeczypospolitej demokracja występuje wyłącznie w formie kopalnej - w kronikach z przełomu wieków. Nadal można jednak spotkać żywe okazy w kilku krajach wegetujących na obrzeżach WRP. Większość ich mieszkańców nosi jednak spódniczki z trawy i poluje z dzidą na to, co przeciętny obywatel polski kupuje w sklepie i polewa sosem o smaku "1000 wysp". Pozostali mają jeszcze gorzej - to Amerykanie.

Obecnie w Wielkiej Rzeczypospolitej zastąpiona przez totalitaryzm oświecony. Działanie dawnej polskiej demokracji, na przykładzie III RP, przedstawia Madagaskar Reality Show.

-------------------------

 Dolina Rozpusty - wybudowany na betonowym polu kompleks hoteli, motelików, parków i domów uciech wszelakich, położony ok.100 km na północ od Warszawy, na szlaku pielgrzymek ze Studzienicznej do Częstochowy.

Dolina jest miejscem dla osób samotnych, imprezowiczów, ale także i dla par, które pragną znaleźć spokojny zakątek z dala od wszędobylskich oczu rodziców, sąsiadów i współmałżonków. Jest to miejsce, gdzie rządzi natura i jej odwieczne prawa, mająca poczytne miejsce w walce z bezdzietnością. Polityka prorodzinna zawsze znajdowała się tam na pierwszym miejscu.

Zlikwidowania Doliny domagają się od lutego 2057 roku pielgrzymi, których szlak przebiega dokładnie przez nią. Podnoszą, że przechodząc prze nią narażeni są na odgłosy, przez które nie mogą się skupić. Pod ich naciskami władze podjęły decyzję o zamknięciu Doliny. Wzbudziło to liczne protesty, zarówno w kraju, jak i na świecie. Protesty w kraju są pierwszym sprzeciwem wobec władz od 20 lat.

Na świecie najgłośniejsze protesty mają miejsce ze strony USA. Rząd tego państwa obawia się spadku przyrostu naturalnego, ponieważ Dolina jest celem licznych wycieczek Amerykanów. Rząd USA zagroził zerwaniem wszystkich umów dotyczących dofinansowywania kraju przez Wielką Rzeczpospolitą.

Obecnie władze polskie zastanawiają sie nad zmianą decyzji likwidującej Dolinę.

Grupa Udająca Władzę - organizacja przestępcza, działająca w latach 2051 - 2053 na terenach Ziem Północnych.

Grupa jest przyczyną jednej z największych afer Wielkiej Rzeczypospolitej. Sztucznie zawyżała ceny zapałek na terenie Ziem Północnych, dochodziło nawet do tego, że miejscami były one wyższe o ok. 400% w stosunku do cen w innych prowincjach WRP. Rozbita została przez NIKT.

Okutaska był nadzorcą Państwowego Przedsiębiorstwa Eksploatacji Złóż Siarki.

Cała piątka została uznana za winnych zmowy cenowej, uczestnictwa w zorganizowanej grupie przestępczej oraz obrazy Państwa Polskiego i skazana na długoletnie kary pozbawienia wolności w kolonii lemingów na północy Kraju Krasnojarskiego.

----------------------------------

Mężczyźni na Falach - organizacja, która powstała w lipcu 2003 roku w odpowiedzi na wizytę w Polsce statku Langenort, organizacji "Kobiety na falach". Celem "Mężczyzn na Falach" jest aktywne propagowanie idei tzw. "ojcostwa społecznego", polegającego na bezpłatnym, dobrowolnym i naturalnym zapładnianiu kobiet, które nie pragną się na stałe związywać z żadnym mężczyzną i potrzebują od nich jedynie nasienia.

Organizacja została założona przez grupę kilku znajomych, którzy sami określają się jako "szowinistyczni samcy". Nabyli oni stary kuter rybacki MEH-51 "Trygław", na którym podróżowali latem 2003 i 2004 r. po polskich wodach przybrzeżnych. Po początkowych trudnościach, "Mężczyźni na Falach" odnieśli spektakularny sukces w czerwcu 2005 roku. Odwiedzili wówczas Hamburg, gdzie udało im się obsłużyć 1306 chętnych kobiet osiągając ponad 90 procentową skuteczność.

Od tamtej pory załoga zyskała przydomek "Bogowie Seksu" i dorobiła się Wspaniałego Orderu Wybitnej Zasługi dla Ludzkości oraz promu oceanicznego "Trygław IV". Statkiem tym, w glorii chwały i oczekiwani przez kobiety na całym świecie, wypłynęli w kolejny rejs. Trwał on niemalże pół wieku i zakończył się w lipcu 2053 roku powrotem do Gdańska. Pobyt bohaterów w Gdańsku nie potrwał jednak długo i po koniecznych zabiegach rehabilitacyjnych, do których przeprowadzenia zgłosiły się tysiące kobiet z całej Macierzy, "Trygław IV" wyruszył w kolejny rejs.

--------------------------------------

Niezależni eksperci są często myleni z niezależnymi specjalistami, a także z Lożą Ekspertów, w skład której wchodzą wyłącznie eksperci zależni.

Zdaniem niezależnych ekspertów obecność tego hasła w Wielkapedii nie wpłynie znacząco na ich niezależność.

---------------------------------------

Operacja "Wodnik Szuwarek" - nazwa operacji meteo-inżynieryjno-wojskowej przeprowadzonej 13 sierpnia 2054 roku podczas I Wojny Totalnej.

Wojskowe służby meteo rozpoczęły akcję przeciwko Sojuszowi Południowoatlantyckiemu serią wytworzonych przez siebie huraganów, burz i fal tsunami. Następnie rozmieściły wzdłuż uskoku tektonicznego na dnie Oceanu Atlantyckiego kilkanaście ładunków termojądrowych. Jednoczesna detonacja strategicznie rozmieszczonych głowic, wywołała gigantyczną falę o wysokości 50 metrów, zatapiającą całe wybrzeże Ameryki Południowej. W jednej chwili cała infrastruktura wojskowa państw SATO, znajdująca się na nadbrzeżu i, zależnie od ukształtowania terenu, w pasie do kilkudziesięciu kilometrów od niego, została zniszczona. Wysychanie zalanych obszarów trwało dwa miesiące.

----------------------------------------

Pan Donald - największa na świecie sieć barów szybkiej obsługi. Założona została w 1940 roku, wówczas jeszcze jako McDonald's. Jednak w zmieniającej się rzeczywistości, jak wszystko co amerykańskie i francuskie, nie mogła nadążyć za galopującą gospodarką polską i została przejęta przez rdzennie polski kapitał.

Obecnie sieć obejmuje cały glob, docierając do wszystkich miast, miasteczek i większych wsi. Spektakularnym sukcesem koncernu było wejście w 2053 roku ze swoją ofertą na orbitę okołoziemską i wszystkie te zakątki Polskiej Przestrzeni Kosmicznej, gdzie żyją żądni wrażeń smakowych obywatele WRP.

Wraz ze zmianą nazwy i właściciela, radykalnym zmianom poddany został jadłospis sieci. Obecnie świat podbija serwowana w nich typowo polska kuchnia. Pozostawiono jednak w niektórych lokalach sentymentalny dział żywności amerykańskiej.

--------------------------------------

Pokój Polski - okres totalnej i absolutnej dominacji Wielkiej Rzeczypospolitej na całym globie, powiązany z gwarancją ogólnego dobrobytu i pokoju między narodami.

Niezależni eksperci twierdzą, że do czynienia mamy z epoką Pax Polonica, która potrwa przez następne 3409 lat i 12 dni, po czym produkcja betonu przekroczy barierę 9 ton dziennie na obywatela i rozpocznie się nowa era Dominum Betonium.

-------------------------------------

Polskie Korpusy Inwazyjne - powołane do życia przez Sztab Generalny Polskich Sił Ekspedycyjnych w 2031 roku najbardziej elitarne jednostki polskiej armii. Żołnierze Korpusów z założeń twórców mieli stanowić awangardę militarną i przysporzyć Wielkiej Rzeczypospolitej chwały na wszystkich kontynentach. Legendarny już I Polski Korpus Inwazyjny okrył się sławą dzięki wspaniałemu zwycięstwu podczas Wojny Polskiej 2034 roku, kiedy to w ciągu zaledwie kilku godzin zdobył Lwów, a następnie Kijów. W miarę rozbudowy Wojska Polskiego i kolejnych wojen prowadzonych przez kraj, powoływano kolejne Korpusy Inwazyjne. Do 2052 roku istniały już cztery. Ich zadaniem był skuteczny, zmasowany atak na pozycje wroga, zabezpieczenie terenu i utrzymanie go do czasu wkroczenia właściwej armii.

W maju 2052 roku, w obliczu III wojny światowej i wobec konieczności dalszej rozbudowy i restrukturyzacji sił zbrojnych Rzeczypospolitej, decyzją Naczelnika Państwa Polskiego utworzono kolejny, V Polski Korpus Inwazyjny, znany również jako Lwy Macierzy, który w późniejszym czasie wsławił się brawurowymi akcjami i niezliczonymi zwycięskimi starciami z siłami wroga na wszystkich kontynentach.

-------------------------------------- 

 Rzeczpospolita Obojga Narodów - dawny sojusz skupiający Wielką Rzeczpospolitą, USA oraz Wielką Brytanię. Obecnie kontynuowany nieformalnie przez dwa pierwsze kraje.

Podstawą sojuszu było wzajemne wspomaganie się gospodarczo i militarnie, jednak w ostatnich latach istnienia sojusz polegał głównie na wpompowywaniu przez Wielką Rzeczpospolitą strumieni pieniędzy w słabe gospodarki partnerów.

Zawiązany został 27 lipca 2052 roku podczas konferencji pokojowej w Waszyngtonie między dyplomatami polskimi i amerykańskimi, a następnie ratyfikowany przez Naczelnika Państwa Polskiego i prezydenta USA. Wielka Brytania po cichu dołączyła później. Na pytanie, skąd w nazwie dwa narody, skoro państwa są trzy, a narodów dziesiątki, politycy odpowiadali ze swadą, że ta nazwa dobrze się kojarzy.

Po wyzwoleniu Wielkiej Brytanii przez Wielką Rzeczpospolitą i przekształceniu jej w Polską Wspólnotę Brytyjską oraz wystąpieniu z sojuszu USA 30 września 2055, sojusz stracił rację bytu. Mimo to po uspokojeniu niestabilnej sytuacji wewnętrznej w WRP, związanej z zamieszkami po śmierci Naczelnika Państwa, współpraca między państwami polskim i amerykańskim została wznowiona.

-------------------------------------------

Unia Europejska - nieistniejąca już dzisiaj organizacja polityczna i gospodarcza, stworzona w 1957 roku jako Europejska Wspólnota Węgla i Stali zrzeszająca 6 krajów Europy zachodniej. Przez kolejne lata rozwijała się dość szybko przyłączając nowe kraje, w tym w 2004 roku Polskę.

Pod koniec XX wieku w Unii zauważyć się dała tendencja do pełnej integracji, zarówno gospodarczej (przez wprowadzenie wspólnej waluty - euro), jak i politycznej (próby stworzenia wspólnej konstytucji).

Drugie dziesięciolecie XXI wieku to poważny kryzys związany ze zbyt dużą liczbą członków (27), którzy nie byli w stanie się dogadać w wielu podstawowych kwestiach. Unia Europejska pogrążała się w chaosie reform i nie stanowiła już praktycznie żadnej siły organizacyjnej na starym kontynencie. Kolejno opuszczały ją Wielka Brytania (2021), Słowenia (2023), Holandia (2023), Polska (2024) i Belgia (2027). Po rejteradzie tej ostatniej dla komisarzy europejskich nastały ciężkie chwile, gdyż wobec niechęci nowych władz belgijskich do swej dawnej żywicielki, na gwałt należało szukać nowej siedziby, którą ostatecznie znaleziono w Paryżu.

---------------------------------------------

Wszystkie hasła za Wielkąpedią

Ps. Zabawne ale jak obserwuję wydarzenia w Estonii, politykę zagraniczną Polski- mam wrażenie, że idea Wielkiej RP staje się [nie]pokojąco realna  

Jest to fragment z najnowszego wpisu Azraela... Sprytny trick- nie reklamuje on w ten sposób bloga Kataryny, bo oczywiście o nią tu chodzi. Natomiast mnie nie krępuje "polityczna poprawność" i go zareklamuję * Taka szpileczka

Dziwna sprawa ponieważ ten tekst Azraela jest atakiem na Katarynę-hm.. nie wiem co mu zawiniła- poza anonimowością swoją i tekstami..Podobnież uznani  [lewicowi lub "realiści" dodajmy] blogerzy nie atakują personalnie innych- tak mówią przynajmniej..  Widać, że mam dobry wzór I dalej:

Nadal sączymy jad. Z fundamentalnymi prawdami się przecież nie dyskutuje- człowiek prawy i nowoczesny nie może być zwolennikiem lustracji, czyż nie? Jako wolnomyśliciel- ostatnio broniony przez komentatorów w innych wpisie- "nie ma dowodów, że Azrael jest lewicowy" itd.- musi dołożyć tym wrednym katolom Niestety jestem Polakiem choć niekoniecznie katolikiem i co teraz? BTW- obrona Azraela jako żywo przypomina mi teksty- "nie ma teczek- nie ma dowodów.."

"Blogerka stwierdziła, że robi to w imieniu prawdy, w jej obronie. Tylko, że ta prawda, fakty z przed pięćdziesięciu czterech lat – zostały użyte w ohydnej manipulacji." Nadużywanie epitetów ma sprawiać wrażenie, że sprawa Kataryny i jej posta została już osądzona.. To nędzna manipulatorka! Człek oświecony nie może się z nią zadawać..

Oczywiście należy to powiązać z kaczyzmem i mamy puentę:

"Walka o „moralne odrodzenie państwa” w tak zwanej IV RP trwa – za wszelką cenę". Wygląda na to, że prawo do ocen moralnych ma tylko jedna strona...Ta właściwa, słuszna.. I kto tu manipuluje?

http://azraelk.wordpress.com/2007/05/03/moralnosc-i-manipulacja/

Komentarze:

"ojeja..

a ja jestem patriotkom i katoliczkom, a Kataryna jest mojom idolkom.

niech wszystkie miasta wpisójom siem, kto jest za Katarynom, ktura dzielnie walczy z “komunistycznym nasieniem”!!!!! czy

"Kataryna zdyskredytowała się sama. Azrael bardzo słusznie ocenił jej makawelizm."

Wniosek- Azrael wrzuca ze swoją sitwą komentatorów na Galbę i Katarynę ponieważ:

a. zazdrości popularności

b. chce zająć miejsce "czytanego" blogera ale średnio mu idzie..

c. szuka haka na Katarynę- jej "lustracja" mu nie wyszła..

Wybierzcie odpowiednie

* Mania-

Mania – zaburzenie psychiczne o charakterze zaburzeń afektywnych; zespół objawów, które można podzielić na cztery grupy:

• emocjonalne: nastrój euforyczny, ekspansywny i podwyższony, często towarzyszy mu irytacja i drażliwość
  
• poznawcze: wielkościowy charakter myśli (w skrajnych przypadkach są urojenia wielkościowe); gonitwa myśli, zawyżona samoocena
  
• motywacyjne: nadmierne pobudzenie, nadaktywne zachowanie - np. gadatliwość
  
• somatyczne: obniżona potrzeba snu - hiposomnia
  

Mania samodzielnie występuje niezwykle rzadko (taka chroniczna forma manii nazywana jest chronicznym zaburzeniem hipomaniakalnym lub osobowością hipomaniakalną). Zwykle jednak mania pojawia się na przemian z epizodami depresyjnymi - wtedy mamy do czynienia z zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym.

Za: Wikipedia.

Katarynofobia? 

Widmo krąży i kłuje jak tylko może. W dniu święta narodowego wcisnęli nam szpilę

TVN24 ze zwierzęcą radością pokazało na pasku w czasie trwania uroczystości trzeciomajowych tekst depeszy. Jakiż to news! Znowu dowalono Kaczorom. Cała Polska się cieszy... itd. Prawdziwi patrioci z tych dziennikarzy albo raczej z najemników pismaczych. Prof. Hołda miał podobne odczucia:

"Znakomity wyrok! Zwycięstwo ładu prawnego Polski."

Reprezentował skarżących i wyrok Strasburga przywitał powyższym zdaniem.

I dalej:

"Polska wygrała"(ze śmiechem)

Bardzo zadowolony, do ostatniego słowa się cieszył jak..."

Proponuję zmienić flagę na tęczową

Więcej o manipulacjach geistów poczytaj również tu- w kontekście tzw. raportu:

"19 maja ulicami Warszawy przejdą geje i lesbijki, by protestować przeciw łamaniu ich praw. Mają nadzieję, że władze im tego nie zabronią. Trybunał w Strasburgu uznał dziś, że zakaz przemarszu Parady Równości to łamanie praw człowieka.

"Parada musi się odbyć, bo zgodnie z obowiązującym prawem władze nie mogą jej zakazać, zresztą dzisiejszy wyrok Trybunału w Strasburgu jest ukoronowaniem prawa do swobody zgromadzeń" - mówi Tomasz Bączkowski, prezes Fundacji Równości, organizatora Parady Równości."

3XP- pozwolić, przemaszerować, p*** Niech sobie przechodzą nawet 15 razy... W końcu wszyscy o nich zapomną. Chociaż teraz pomyślałem, że niekoniecznie- będą prowokować i robić z siebie na siłę ofiary...Np. zaczną paradę spod pomnika, kościoła itd..

A w Berlinie zakazano parady Kochaj bliźniego swego- nie zgadzaj się na grzechy jego  

Jak słusznie zauważył forumowicz, to kwestia interpretacji, bo przeciez nie wzięto pod uwagę m.in. art.11 ust.2:

Artykuł 13 Europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności

Prawo do skutecznego środka odwoławczego

Gdzie są ekologowie?

"Zwierzę, jako istota żyjąca, zdolna do odczuwania cierpienia, nie jest rzeczą.

Człowiek jest mu winien poszanowanie, ochronę i opiekę."

Jeżeli kota zamęczono to mozna to odnieść pod:

doświadczenie na zwierzęciu - rozumie się przez to wykorzystanie 
     zwierzęcia do celów naukowych lub dydaktycznych, mogące u niego 
     spowodować uszkodzenia ciała lub inne zaburzenia zdrowotne, w tym 
     ból, cierpienie, lęk, z wyjątkiem znakowania zwierząt lub

okrutne traktowanie - rozumie się przez to wymienione w ustawie 
     przypadki znęcania się nad zwierzętami oraz inne postępowanie właściciela
     bądź innej osoby, prowadzące do skutków porównywalnych ze 
     skutkami znęcania się, czy

szczególne okrucieństwo zabijającego zwierzę - rozumie się przez to 
     przedsiębranie przez sprawcę działań charakteryzujących się drastycznością
     form i metod zadawania śmierci, a zwłaszcza zadawanie śmierci 
     w sposób wyszukany lub powolny, obliczony z premedytacją na zwiększenie
     rozmiaru cierpień i czasu ich trwania,

Jeżeli kot był konający lub ciężko chory to jest to znęcanie się nad zwierzęciem m.in. 

poprzez "umyślne używanie do pracy lub w celach sportowych albo rozrywkowych
     zwierząt chorych, w tym rannych lub kulawych, albo zmuszanie 
     ich do czynności mogących spowodować ból,

Jeżeli kota znaleziono w rowie to oprocz zaśmiecania otoczenia możemy zauważyć, że 

zgodnie z art. 22 Ustawy:

Art. 22.
 1. Zabrania się wchodzenia w posiadanie zwierząt wolno żyjących (dzikich) w 
   celu:
   1) preparowania zwłok zwierzęcych,
   2) tworzenia kolekcji.

Art. 22. ust. 2 

Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa określi, w 
   drodze rozporządzenia, zasady pozyskiwania zwierząt przez preparatorów 
   i kolekcjonerów,zasady ich kontrolowania oraz warunki, sposób i tryb wydawania
   zezwolenia, o którym mowa w ust. 1.

 Czy rzucający chcieli kota do kolekcji? Czy mieli zezwolenie na preparację?

Art. 35.
 1. Kto zabija zwierzę z naruszeniem przepisów art. 6 ust. 1, art. 33 lub art. 
   34 ust. 1-4 albo znęca się nad nim w sposób określony w art. 6 ust. 2,
    podlega karze pozbawienia wolności do roku, ograniczenia wolności albo
     grzywny.
 2. Jeżeli sprawca czynu określonego w ust. 1 działa ze szczególnym okrucieństwem,
    podlega karze pozbawienia wolności do lat 2, ograniczenia wolności albo
     grzywny.

Czy akt rzucenia kotem miał charakter obrzędowy? Jeżeli tak wchodzimy tutaj w śliską tematykę sekt i pararuchów religijnych.. Stanowić to może zagrożenie dla państwa..  

 

Pytanie jest ciekawe bo ostatnio gdzieś na necie, na jakimś portalu poświęconym NASA i obcym cywilizacjom jakiś pan doktor założył hipotezę, że dojdzie do kontaktu w ciągu najbliższych 50-100 lat ale nie ze względu na naszą rozbudowę infrastruktury kosmicznej a..na zagrożenie jakie możemy czynić rozbudowa nowych, niebezpiecznych technologii na Ziemi

Wydaje mi się, że skutki byłyby bardzo poważne jeśli nie katastrofalne, dlatego, jakoś się nam nie chcą pojawić kosmici... dając dziwne czy lipne rady za pośrednictwem osób porwanych i innych nawiedzonych quasiproroków

Życie społeczne-może rodzina nie jest odpowiednią komorką, państwo odpowiednią strukturą? A jakiekolwiek związki oparte na płciach nie bardzo możliwe gdyż mamy..klonowanie?

My nie bardzo mamy szansę aby obserwować inne cywilizacje jednak "oni" mają o wiele większe..

===============

Za: http://tnij.org/zfp

ET GO HOME!?

Świątecznie i żartobliwie

http://szczurczarny.salon24.pl/13618,index.html

Niewiarygodna sprawa...

"Zadaniem sondaży podawanych do wiadomości publicznej nie jest przedstawianie zdarzeń, ale ich kreowanie. Społeczeństwu podrzucane są schematy myślowe, które zaczynając funkcjonować, tworzą nową, zgodną z planami manipulatorów, rzeczywistość.

Sondaże stały się nieodłącznym elementem kampanii wyborczych. Politycy, potrzebujący nieustannego zainteresowania ze strony społeczeństwa, zamawiają sondaże, by opracować szczegóły kampanii, dowiedzieć się, czego oczekują wyborcy i jak im się przypodobać oraz by mieć argument do walki z kontrkandydatami w postaci "głosu ludu". W telewizyjnych programach informacyjnych i na pierwszych stronach gazet dziennikarze snują przypuszczenia, kto wygra, a kto przegra wybory i dlaczego opinia publiczna tak zdecydowała. Zapominają przy tym, że to nie sondaże powinny być najważniejsze, lecz rzetelna informacja o dotychczasowych dokonaniach kandydatów i przedstawienie wpływu realizacji głoszonego przez nich programu na losy państwa.

Cel prowadzonej kampanii medialnej jest jednak jednoznacznie określony. Wielokrotnie powtarzany wynik sondaży ma utrwalić się w pamięci odbiorców. Stawiane hipotezy zaczynają żyć własnym życiem, stając się samospełniającymi się przepowiedniami. W ten sposób odbywa się kreowanie osób i ugrupowań, które mają objąć władzę."

Ostatnio aktywny jest niejaki Azrael. Postanowiłem wpaść na jego bloga i pokomentować kilka spraw.

Niestety zważywszy, że jego blog jest moderowany? Cenzurowany? Dobiera komentarze... Filtr antyspamowy... Zmuszony jestem pisać u siebie Moje odpowiedzi na blogu Azraela pojawiają się ze sporym opóźnieniem; przedostatni wpis "cofnął się" w czasie po zapytaniu Azraela na 5władzy.. Hm.. Nieładnie.

Wywiązała się tutaj dyskusja? o ile można tak to nazwać..Wymiana poglądów "słusznych" w wykonaniu krewnych i znajomych królika.  Następnie standardowe pouczanie->

"Myślę, że jeżeli pp. Bogna i Igor Janke nie zrobią czegoś szybko z tym swoim, w założeniach, dobrym projektem – to zostanie z niego tylko pseudo prawicowe getto…" Wpis Azraela. Z czym polemizowałem:

"Kiepska sztuczka->
“tylko pseudo prawicowe getto…” getto kojarzy się ze zbrodniami ergo prawica=getto=zbrodnia."

Uderz w stół a nożyce.. Odezwała? się niejaka Eora->

"Czy właśnie o tym myślisz Eora? Jak widzisz- lewica jest nudna nie tylko dlatego, że nie potrafi sklecić prostych tekstów albo są one pisane nowomową ale także dlatego, że mając się za lepszych od brr…prawicy " /> używa ogranych inwektyw- faszyzm, ciemnogród, klerykalizm, tolerancja. Aż do..rzygu.

“Coraz mniej mi odpowiada atmosfera Salon24, a już zwłaszcza najazd ludzi o mentalności rodem z młodzieży wszechpolskiej."

Oczywiście również bez ŻADNYCH argumentów na poparcie takiego osądu.. Przecież my- oświeceni nie potrzebujemy argumentów; one bronią się same.. Jak? Ot tak i autorytetem

Wtrącił się Galba:

"Popieram twoją decyzję! Od dawna uważam, że lewactwo powinno się dobrowolnie zamknąć w jakimś miejscu odosobnienia od normalnej części ludzkości. Sądzę, że zamykając się w gettcie zrobiłeś krok w dobrą stronę."

Oczywiście natychmiast go zakrzyczano- kultura, ogłada itd.. Azrael i ska może nazywać bez dowodów kogoś pisiorem, brunatnym motłochem, szambem, ludzmi o mentalności rodem z młodzieży wszechpolskiej itd.- czyli bluzgać; natomiast inni- w domyśle "prawicowi propagandziści" nie mogą używać nawet neutralnych sformułowań czy epitetów- bo jest to zagrozenie dla ludzkości.  Żenada i hipokryzja.

Ruszyła się Eora:

“że mając się za lepszych od brr…prawicy używa ogranych inwektyw- faszyzm, ciemnogród, klerykalizm, tolerancja”.

Problem polega na tym, że:

1. w większości te "inwektywy" są prawdziwe.. To są faktycznie czerwoni, ubecy, przestępcy czy staliniści lub zdrajcy... Lub zdemaskują ich w niedalekiej przyszłości

2. Tzw. prawicowi blogerzy i ludzie naprawdę myślący znają znaczenia słów- faszyzm, tolerancja itd. Lewica nie zna albo podporządkowuje ich znaczenia pod swoje paradygmaty i sofizmaty..

Oczywiście zastosowano tutaj również stary trick lewicowy- pedały- zmieszano epitety oraz określenia sugerując czytelnikowi..homofobię Taka subtelna aluzja

Eora była tak miła, że zestawiła moje słowa- jak rasowy propagandzista ze słowami Galby- zapewne miało to wzmocnić efekt

"Unicorn: ““że mając się za lepszych od brr…prawicy używa ogranych inwektyw- faszyzm, ciemnogród, klerykalizm, tolerancja””

Galba: “Od dawna uważam, że lewactwo powinno się dobrowolnie zamknąć w jakimś miejscu odosobnienia od normalnej części ludzkości.”

Niestety nie ma to sensu, ponieważ jak zwykle nie odnosimy się do meritum- lewica nie zna znaczenia słów, metkuje bez...ŻADNYCH PODSTAW- jak sama wcześniej wspomniała..

Eoro- widocznie masz jakieś wybiórcze postrzeganie rzeczywistości..

Odpisałem ale nie wiem czy i kiedy mój wpis się pojawi

Dyskusję zakończył jak na razie Garrett->

Poczytaj 5władzę człowieku   Aha- autor zapewne nie zna neocons i ich pochodzenia politycznego... W przeciwnym wypadku nie pisałby takich dyrdymałów..Odwrócę nieco temat- proszę mi pokazać wysokich lotów dyskusję bez jadu i wycieczek oraz racjonalne argumenty tuza polskiej lewicy blogosferowej  

2. nie zamierzają szukać argumentów dla tłuszczy i motłochu- tłuszcza ma wierzyć jak w Boga osądom autorytetu- vide ostatnia zabawa słowna na Salonie24- Sadurski vs Kataryna..

Podobnież ciągle wpadam w filtr antyspamowy- manipulowanie wpisami jest niezmiernie interesujące, stwarza miły klimat dyskusji

"tak tak, Unicorn, juz udalo ci sie udowodnic, ze prawica jest lepsza, najlepsza. problem w tym, ze przynudzasz, bo ilez mozna udowadniac w kolko to samo."

I tym pozytywnym aspektem zakończę tą dyskusję. 

Wymagając od kogoś racjonalnej dyskusji nie stosujmy kiepskich chwytów erystycznych..

Lub kiepskich aluzji ->

“otoz to, dlaczego wiec w dowolnej dyskusji na temat polskiej polityki padaja slowa “komuch”, “ubek” wobec ludzi zupelnie nie zwiazanych z zadnymi oskarzeniami?”

Otóż to, dlaczego więc w każdej dyskusji oprócz ubeka musi pojawić się moher czy faszysta- z drugiej strony?

Rzuca kotem i odwraca go ogonem

 

Ściana strachu...Czy doszliśmy już do ściany za którą rozpościera się widok na obóz reedukacyjny? Jesteśmy blisko, coraz bliżej...

http://www.sunjournal.com/story/208385-3/LewistonAuburn/Hate_incident_in_city/

"Dla nieznających języka angielskiego: uczeń został zawieszony w swoich prawach oraz będą podejmowane dalsze działania dyscyplinarne wobec niego, ponieważ jest podejrzany o popełnienie tak zwanego "przestępstwa nienawiści". Owo "przęstępstwo" polegało na tym, że...zostawił kanapkę z szynką wśród innych uczniów którzy byli muzułmanami."

Za:

Czas najwyższy na policję myśli- MindPolice ;) Polityczna poprawność-termin wymyślony dla głupców przez głupców...Idę kupić markera na płyty bo zabronią- czarny jest!

Nowa konstytucja EU w pigułce 10 punktów:
1. Boga nie ma, jest tylko tolerancja i polityczna poprawność.
2. Historia Europy zaczyna się od oświecenia i rewolucji francuskiej
3. Wszyscy ludzie są równi, ale geje i lesbijki są równiejsi.
4. Tolerancja tak, ale nie wobec chrześcijan i Żydów.[Wyrzuciłbym drugą nację, byłoby bardziej realnie..-Unicorn]
5. Wszystkie religie są równe, ale islam jest równiejszy.
6. Wolna konkurencja i przedsiębiorczość są ok, ale ktoś musi tym rządzić i wydawać koncesje.
7. Europa socjalna broni słabszych, dlatego aborcja i eutanazja są dozwolone i zalecane.
8. Wszystkie państwa są równe, ale Francja i Niemcy są równiejsze.
9. Zabrania się używać słów "terrorysta islamski", "homoseksualista" i nakazuje używanie słownika politycznie poprawnej nowomowy.
10. Autorzy konstytucji wyrażają sobie podziękowanie i nakazują jej jednomyślne przyjęcie (inaczej stracicie okazję, żeby siedzieć cicho)
http://gss.abis.lodz.pl/~ftomek/noframes/szok_e.html

Oznaczało to podporządkowanie wy­wiadu wojskowego Ministerstwu Spraw Zagranicznych i połączenie wywiadu wojskowego, cywilnego i dyplomacji sowieckiej w jedno. Dążono do tego, by ambasadorowie sowieccy pełnili za gra­nicą rolę tzw. głównych rezydentów. W praktyce doprowadziło to jednak do chaosu w pracy wywiadu.

Struktury wojskowe usiłowały odzy­skać kontrolę nad wywiadem. Ministro­wi obrony N.A. Bułganinowi po sporach z W. Mołotowem udało się uniezależnić wywiad wojskowy pod koniec 1948 r. Od początku 1949 r. wydziały zdobywa­jące i analizujące informacje powróciły do kompetencji Sztabu Generalnego w składzie II Głównego Zarządu Wy­wiadu (GRU), którego naczelnikiem zo­stał sztabowy oficer gen. armii M.W. Zacharow.

Komitet Informacji uległ dalszej dez­integracji, stopniowo od końca 1948 r., gdy minister MGB W.A. Abakumow z poparciem Berii odebrał kontrolę nad wywiadem cywilnym, aż do zlikwi­dowania Komitetu w 1953 r. W 1952 r. szefem GRU został kadrowy wywia­dowca gen.-płk M.A. Szalin, zastąpiony w sierpniu 1956 r. przez gen.-płk. S.M. Sztiemienkę, wcześniej naczelnika Sztabu Generalnego.

GRU brało w tym czasie udział w operacjach m.in. podczas wojny w Korei. Pomimo wielu porażek sukce­sem okazało się jednak zdobycie amery­kańskiego sprzętu wojskowego - samo­lotów i czołgów dostarczonych do ZSRS, które stały się prototypami rozwiązań technicznych dla moderniza­cji wyposażenia Armii Sowieckiej.

Kolejne zmiany były skutkiem rywa­lizacji o władzę między partyjnymi diadochami po śmierci Stalina. Na skutek walki między Chruszczowem a mini­strem obrony marszałkiem G.K. Żukowem szefem GRU ponownie został gen.-płk M.A. Szalin od październi­ka 1957 r., a od grudnia 1958 r. zastą­piony został przez człowieka Chruszczowa - osławionego gen. Iwana Aleksandrowicza Sierowa, zasłużonego w operacjach wielkiej czystki, sowietyzacji Polski, wcześniej oficera Smiersza i przewodniczącego KGB.

W tym okresie, choć działalność GRU koncentrowała się na USA i kra­jach NATO, w praktyce miała charakter globalny, stając się jednym z głównych narzędzi rywalizacji z Zachodem w okresie zimnej wojny. GRU zdobywało plany operacji wojennych i uderzeń atomowych na wypadek wojny z ZSRS. Zajmowało się także kradzieżą technologii, nie tylko wojskowych.

Jednym z głównych centrów operacji GRU wobec Europy Zachodniej był Wiedeń, gdzie w latach 1945- 1955 znajdowala się Centralna Grupa Wojsk Ar­mii Sowieckiej. Ważną bazą operacji GRU wobec państw NATO była też NRD. m.in. dzięki obecności także tutaj Grupy Wojsk Sowieckich. Wśród zwerbowanych agentów znaleźli się nawet członkowie parlamentu niemieckiego. [nabijano się później, że z agentów można by stworzyć całkiem pokaźną partię polityczną- Unicorn].Do działań wywiadowczych wykorzy­stywano m.in. zjawisko emigracji Niem­ców z NRD do RFN. Korzystano też w ramach nieudanej operacji "Reanima­cja" ze zwolnionych niemieckich jeńców wojennych, zwerbowanych wcześniej w łagrach. Aż do końca sowieckiej obec­ności w NRD przy zbieraniu informacji korzystano m.in. z odkupywanych... śmieci biurowych pochodzących ze szta­bów amerykańskich w RFN. Znaczne sukcesy osiągnięto w krajach skandy­nawskich, a także w Anglii. GRU obec­ne było też na wszystkich obszarach konfliktów od Bliskiego Wschodu po Azję Południowo-Wschodnią. A tak­że w próbie uczynienia z Kuby „niezata­pialnego lotniskowca" w ramach opera­cji „Anadyr", co doprowadziło w 1962 r. do kryzysu kubańskiego i groźby wojny jądrowej. Również przez GRU stworzo­no w okresie konfliktu kubańskiego nie­oficjalny kanał wymiany informacji z rządem amerykańskim, co pozwoliło zażegnać groźbę wojny jądrowej.

Największe szkody dla GRU przynió­sły w tym czasie ucieczki i zdrady nie­których oficerów GRU, jak P. Popowa, który w latach 1953-1959 przekazywał dokumenty, które pozwoliły ujawnić ok. 400 agentów GRU, za co został w 1960 r. skazany i rozstrzelany. Był pierwszym z oficerów wywiadu wojsko­wego, który przeszedł na stronę Zacho­du, o którym pisano, że został żywcem spalony w krematorium GRU. Szczegól­nie rok 1967 był jednym z trudniejszych dla GRU - wówczas aresztowano w róż­nych krajach kilkudziesięciu agentów.

Zdrada agenta GRU płk. Olega Pieńkowskiego w 1962 r. spowodowała od­wołanie szefa GRU Sierowa w 1963 r. i zdegradowanie go do stopnia gen.-mjr. (wkrótce popełnił samobójstwo). Zastą­pił go Piotr Iwanowicz Iwaszutin, do­świadczony były oficer kontrwywiadu, „z zaciągu stalinowskiego", który zrobił karierę w okresie wielkiej czystki.W czasie II wojny działał w kontrwy­wiadzie przy frontach południowych, a następnie na Bałkanach. Pod względem stażu w sowieckim imperium służb specjalnych mógł konkurować chyba tyl­ko z Erichem Mielke z enerdowskiej Stasi. Kierował GRU przez prawie następne ćwierć wieku (1963-1987). Dobrze go znający Czesław Kiszczak odnotował oryginalne koncepcje geopolityczne sze­fa GRU, zapowiadającego zjednoczenie Niemiec przy akceptacji Sowietów na wiele lat przed rokiem 1989.

Za Iwaszutina zreorganizowano centra­lę GRU. Rozbudowano ją o oddziały zaj­mujące się wywiadem strategicznym, elektronicznym, agenturalnym, kosmicz­nym, przygotowywaniem „nielegałów", przechwytywaniem i deszyfrowaniem in­formacji, kierowaniem ataszatami wojsko­wymi etc. W odróżnieniu od KGB struk­tura i kompetencje GRU były głęboko utajnione. Najlepiej znana, dzięki ucieki­nierom, była organizacja z lat 70. XX w., gdy GRU składało się z kilkunastu zarzą­dów i służb pomocniczych. Część miała geograficzny podział zainteresowań, inne kompetencyjny, jak wywiad radioelektro­niczny czy satelitarny. Centrala nadzoro­wała zarządy wywiadu okręgów wojsko­wych i flot. Oficerów GRU kształcono w licznych szkołach wyższych, z których najważniejszą była Wojskowa Akademia Dyplomatyczna. „Nielegałów" szkolono w Akademii Sztabu Generalnego. Centra­la GRU - słynne „Akwarium" - znajdo­wała się przy Choroszewskim Prospekcie w Moskwie.

Do działań w głównym kierunku - USA - wykorzystywano terytoria in­nych krajów, nie tylko Kuby, ale np. Meksyku, dokąd przyjeżdżało wielu oficerów amerykańskich, a także Japo­nii, gdzie znajdowały się amerykańskie bazy. Znane przypadki wskazują na dużą skuteczność i głębokie rozpoznanie struktur wojskowych lub pracujących na rzecz wojska w krajach Zachodu. Działano też w państwach neutralnych, np. w Szwajcarii, gdzie zwerbowano jednego z dowódców sił zbrojnych Szwajcarii, aresztowanego w 1975 r. W Japonii udało się zwerbować np. jed­nego z szefów japońskiego wywiadu wojskowego odpowiadającego za dzia­łania przeciwko Chinom, zresztą tajne­go członka partii komunistycznej, aresz­towanego w 1979 r.

Od lat 60. do 80. GRU szczególnie koncentrowało się na szpiegostwie naukowo-technicznym, tak ważnym dla wyścigu zbrojeń. Działania w tym kie­runku koordynowała od 1963 r. Komisja Wojskowo-Przemysłowa, znana od cza­sów Gorbaczowa jako Główna Komisja Kompleksu Wojskowo-Przemysłowego. Informacje dla niej dostarczało głównie GRU i Zarząd „T" (wywiad naukowo-techniczny) KGB. Komitet zbierał za­potrzebowanie resortów związanych z przemysłem wojennym i przygotowy­wał na tej podstawie plan działań wy­wiadowczych na każdy rok, przekazy­wany do realizacji GRU i KGB.

O skali tej działalności i kierunkach operacji wywiadu sowieckiego świadczą raporty z 1980 r. dla Politbiura KC KPZS. KGB dostarczył wówczas 42 proc. zamówionych informacji, GRU 30 proc., Ministerstwo Handlu Zagranicz­nego 5 proc., pozostałe resorty - 3 proc. Z czego 61 proc. informacji pochodziło ze źródeł amerykańskich (także spoza USA), 10,5 proc. z zachodnich Nie­miec, 8 proc. z Francji, 7,5 proc. z Wiel­kiej Brytanii, 3 proc. z Japonii. Zdobyte informacje posłużyły m.in. do realizacji projektów rakiet SS-20.

W latach 70. rozbudowano też osła­wione oddziały Specnazu (specjalnogo naznaczenija) wykonujące najtrudniej­sze zadania zlecane przez GRU, choć w koordynacji z KGB. Do najsłynniej­szych akcji, prócz operacji w Czecho­słowacji w 1968 r., należało dokonanie przewrotu w Afganistanie i fizyczna li­kwidacja niewygodnego dla ZSRS rzą­du komunistycznego w Kabulu, zastą­pionego bezwzględnie wierną Moskwie ekipą w grudniu 1979 r. Ustalenia komi­sji włoskiego parlamentu wskazują też, że to prawdopodobnie GRU zorganizo­wało i przeprowadziło nieudany zamach na papieża Jana Pawła II w 1981 r.

Jednak GRU prowadziło nie tylko wy­wiad agenturalny i akcje oddziałów spe­cjalnych. Od lat 60. nowym kierunkiem działań stał się globalny wywiad radio­wy, a później i kosmiczny, rozbudowane w latach 60. Stworzono też np. służbę wywiadu wybuchów jądrowych. Wy­wiadem radiowym i elektronicznym w GRU kierował w latach 70. VI Zarząd GRU i podporządkowane mu 4 wydzia­ły oraz szereg innych służb. W centrum zbierania informacji w Watutinkach pod Moskwą oraz w stacji w Klimowskie pod Moskwą gromadzono informa­cje radiowe i z satelitów oraz z 11 kom­pleksów strategicznego wywiadu elek­tronicznego w ZSRS i 4 zagranicznych centrów wywiadu radiowego i elektro­nicznego w Lourdes na Kubie, Camranh w Wietnamie, w Rangunie w Birmie i w Mongolii. Sama stacja w Lourdes, gdzie pracowało 2100 specjalistów, do­starczała 70 proc. całej informacji wywiadowczej na temat USA, pozwalała śledzić kontakty okrętów, amerykańskie satelity, programy NASA, a nawet roz­mowy telefoniczne w USA. Dla wywia­du radiowego pracowała też flota 62 okrętów wywiadu radiowego.

Od końca lat 50. rozwijano wywiad kosmiczny. W połowie lat 70. umiesz­czano na orbicie 30-35 sputników rocz­nie. W latach 70. wykorzystywano też dla celów GRU załogowe stacje ko­smiczne - słynne „Saluty" - w we­wnętrznej terminologii nazywane „Ałmazami".

Po przejęciu władzy nad państwem i partią przez Gorbaczowa wymieniono naczelnika GRU Iwaszutina, który otrzymał na odchodne gwiazdę Bohate­ra Związku Sowieckiego za swe osią­gnięcia. Zastąpił go w czerwcu 1987 r. niemający większego doświadczenia wywiadowczego gen.-płk W.M. Michajłow. Praktycznie GRU kierował wów­czas triumwirat zastępcy naczelnika GRU wiceadmirała LA. Bardiejewa, naczelnika oddziału politycznego gen.- lejtnanta W.I. Prochorowa, wcześniej pracującego w KC KPZS, i naczelnika zarządu kadr gen.-majora W.A. Iwanowa. Według oficjalnych raportów wzro­sła wówczas liczba agentury, choć coraz większy nacisk położono na zdobywanie informacji z jawnych źródeł - książek, gazet. [biały wywiad-Unicorn]Pod koniec istnienia ZSRS GRU skupiało ok. 100 tyś. funkcjonariuszy, nadzorując sztaby wywiadowcze w po­szczególnych rodzajach sił zbrojnych. Również skala operacji wywiadowczych prawdopodobnie dorównywała w la­tach 80. działaniom KGB.

GRU kontrolowało również bratnie służby i ich operacje wywiadowcze. Nadzorowało m.in. Oddział II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, czyli wy­wiad wojskowy PRL w latach 1945-1951 i jego kontynuację w postaci Zarzą­du II Sztabu Generalnego WP istniejący w latach 1951-1990, początkowo zupeł­nie zsowietyzowany, od końca lat 40. do 1955 r. obsadzony jedynie na kie­rowniczych stanowiskach oficerami GRU. Choć po 1956 r. ograniczono for­malnie nadzór GRU do oficera łączni­kowego w ambasadzie sowieckiej, to GRU m.in. kształciło elitę peerelowskiego WSW, która znalazła się następ­nie w WSI już w III RP.

Poznanie wpływów GRU i podporząd­kowanych mu służb wojskowych w kra­jach satelickich wciąż czeka na wyja­śnienie. Wiele śladów wskazywałoby, iż sowieckie służby wojskowe odegrały istotną rolę w przygotowaniu i przepro­wadzeniu wielkiej operacji tzw. transfor­macji systemu komunistycznego.

Za: Niezależna Gazeta Polska, nr 1/2007, s. 10- 15. 

http://pl.wikipedia.org/wiki/GRU

http://en.rian.ru/photolents/20061109/55488751.html

Gławnoje Razwiedywatielnoje Uprawlenije (GRU) powołano z myślą prowadzenia przez niego wywiadu strategicznego i agenturalnego za granicą i na całym okupowanym przez Niemców obszarze ZSRS. Z czasem do zadań dołączono globalny wywiad radiowy oraz kosmiczny. Przypuszcza się, że GRU zorganizowało i przeprowadziło nieudany zamach na papieża Jana Pawła II w 1981 r.

Wiele wskazuje również na to, iż sowieckie służby wojskowe odegrały istotną rolę w przygotowaniu i przeprowadzeniu wielkiej operacji tzw. transformacji systemu komunistycznego.

Zorganizowane struktury wywiadu woj­skowego w Rosji działały przynajmniej od czasów wojen napoleońskich. Jego centrala, zmieniając swe nazwy, pozo­stawała od poł. XIX w. podporządkowa­na Sztabowi Generalnemu.

Bolszewicy po zdobyciu nad Rosją władzy przeję­li struktury kierujące wywiadem wojskowym. O ile w stosunku do carskiej policji politycznej - Ochrany - represjonowano wielu jej oficerów, niektórych je­dynie wykorzystując w postaci konsultantów, to w przypadku wywiadu wojskowego można mówić o zachowaniu ciągłości. W nowym ludowym komi­sariacie spraw wojskowych pozostawiono Główny Zarząd Sztabu Generalnego, w którego skład wcho­dził Oddział Generał-Kwatermistrza, od grudnia
1917 r. Oddział II Generał-Kwatermistrza, będący centralnym organem wywiadu i kontrwywiadu woj­skowego sił zbrojnych Rosji.

Równocześnie jednak w maju 1918 r. powstał centralny organ wywiadu agenturalnego i wojsko­wego Opieratiwnyj Otdieł Narodnogo Komissiariata po Wojennym Diełam (Opierod Narkomwojena). Jego naczelnikiem został były sztabskapitan carskiej armii Siemion Iwanowicz Arałow. Równolegle funkcjonował wciąż Oddział II Generalnego Kwa­termistrza.

Po powstaniu w maju 1918 r. Wsierossijskogo Gławnogo Sztaba (Wsieroławsztab), kierującego budową od podstaw Armii Czerwonej, stworzono przy nim odrębny wydział wywiadowczy. W ten sposób latem 1918 r. istniały już 3 niezależne od sie­bie struktury wywiadu wojskowego.

W październiku  1918  r.  połączono  wywiad i  kontrwywiad  wojskowy  w  Riegistracyonnyje Uprawlenije (Registrupr), jako pierwszy centralny organ sowieckiego wojskowego wywiadu i kontrwy­wiadu kierowany przez Arałowa i jego współpracowników,  głównie  z  Opieroda Narkomwojena.
Odkrycie w lipcu 1919 r. przez Czeka udziału w spi­skach b. oficerów Sztabu Generalnego spowodowa­ło czystkę i odsunięcie od bezpośredniej  pracy z agenturą b. oficerów Sztabu Generalnego. Objęcie stanowiska szefa Registrupr w sierpniu  1920 r. przez J.D. Lencmana, jednego z licznych komuni­stów łotewskich w aparacie represji bolszewików, doprowadziło do reorganizacji i zdyscyplinowania pracy bolszewickiego wywiadu wojskowego. Łoty­sze także w wywiadzie wojskowym zajęli prawie wszystkie kluczowe stanowiska.

W kwietniu 1921 r. powstał w końcu jednolity, centralny organ wywiadu wojskowego łączący Regi­strupr i inne komórki w postaci Razwiedywatielnogo Uprawlenija (Razwiedupr) Sztabu RKKA. Li­czył początkowo według etatów 403 pracowników, dzieląc się na 6 oddziałów. Prócz tego istniały od­działy wywiadowcze przy okręgach wojskowych. Na przykład sztab Frontu Zachodniego, zajmujący się Polską i Litwą, prowadził wywiad do 300 km w głąb obcego terytorium.

Od kwietnia 1921 r. wywiadem woj­skowym kierował Arwid Janowicz Zejbojt, zastąpiony w lutym 1924 r. przez J.K. Bierzina, który zajmował to stano­wisko przez kolejnych 11 lat.

Od stworzenia sowieckiego wywiadu wojskowego trwała jego rywalizacja o wpływy z bolszewicką policją poli­tyczną w postaci Czeka i jej kolejnymi wcieleniami. Sowiecki wywiad wojsko­wy zwykle przegrywał tę walkę. Szef Czeka Feliks Dzierżyński domagał się od początku podporządkowania „wojskówki" Czeka, szczególnie po klęsce w wojnie z Polską. Opór wywiadu woj­skowego uniemożliwił jednak realiza­cję tego planu.  Dlatego Dzierżyński musiał w grudniu 1920 r. powołać wła­sny agenturalny wywiad zewnętrzny
- Inostrannyj Otdieł (INO) Czeka. Na­czelnik Razwiedupr pozostał jednak członkiem kolegium WCzK. Brak środ­ków powodował też, iż przynajmniej do ok. 1925 r. powstawały jednolite rezydentury   zagraniczne   Razwiedupr oraz   INO   WCzK   pod   kierunkiem wspólnych rezydentów (np.  w Pol­sce M.A. Łoganowski), a funkcjonariu­sze nieraz zmieniali swe podporządko­wanie wobec INO i Razwiedupr. Od­dzielnie pracowały  sieci  agenturalne oddziałów wywiadowczych okręgów
wojskowych.  Działania kontrwywiadowcze pozostawały w rękach Czeka.
Wspólnie prowadzono wielkie operacje zagraniczne, jak próby wywołania po­wstań w Niemczech i Bułgarii na po­czątku lat 20. czy gry operacyjne prze­ciwko „białej" rosyjskiej emigracji.[np. operacja Trust-Unicorn]

Skutkiem tej  łączności siatki INO i Razwiedupr był jednak bałagan w pra­cy wywiadowczej. Obie strony konflik­tu - INO OGPU i Razwiedupr - propo­nowały podporządkowanie im całości pra­cy wywiadowczej za granicą. Od 1923 r. zaczęto więc rozdzielać prezydentury INO OGPU i Razwiedupr, co zakończo­no ostatecznie w 1925 r. Chociaż póź­niej jeszcze nieraz usiłowano połączyć oba wywiady - nie udawało się to wobec trwałego zjawiska rywalizacji obu służb.  Dublowanie  się i rywalizacja GRU i Czeka w działaniach wywiadow­czych mogło być też celowe dla lepszej kontroli specsłużb przez bolszewików.

W latach 20. INO, Razwiedupr ja­ko IV Zarząd Sztabu RKKA i siatka Kominternu jednak ściśle ze sobą współ­pracowały. Od 1920 r. zalecano wyko­rzystywanie za granicami Rosji siatki organizacji komunistycznych traktowa­nych jako ekspozytury wywiadu i rezer­wa kadrowa. W werbunku pomagali emisariusze Kominternu, inspirując w całej Europie powstawanie organiza­cji wojskowych w partiach komuni­stycznych, oczekujących szybkiego wkroczenia Armii Czerwonej i ogólno­światowej rewolucji. Pod koniec 1920 r. wywiad sowiecki działał skutecznie już w 15 krajach, szczególnie efektywnie w państwach bałtyckich, w Polsce i na Bałkanach, przenikając aż do po­ziomu sztabów armii przeciwników Ro­sji bolszewickiej. Działalność finanso­wano m.in. ze sprzedaży zagrabionych skarbów carskiej Rosji. Wykorzystywa­no też jeńców wojennych, szczególnie z b. armii austro-węgierskiej.

Z czasem, ze względu na groźbę dekonspiracji i częstych "wpadek" oraz kompromitacji partii komunistycznych na Zachodzie, starano się ograniczyć werbunek komunistów i zalecano wyko­rzystywać ich jedynie za wiedzą lokal­nych kompartii i Kominternu po formal­nym wystąpieniu z partii. Usiłowano też wyprowadzić wywiad z placówek dy­plomatycznych, co nigdy się w praktyce nie udało. W praktyce, ze względu na łatwość werbunku, nigdy nie zrezy­gnowano zupełnie z wykorzystywania działaczy komunistycznych w opera­cjach wywiadowczych. Np. w KPP roz­pracowaniem i agitowaniem Wojska Polskiego zajmował się na potrzeby so­wieckie zakonspirowany Centralny Wy­dział Wojskowy oraz Okręgowe Wy­działy Wojskowe KPP, w których często wykorzystywano młode kobiety. W Ro­sji w imieniu Razwiedupr prowadzono kursy szkoleniowe dla polskich komuni­stów, gdzie wykładali m.in.: Karol Świerczewski, Feliks Kon, Józef Unszlicht.

W 1920 r. zmieniono priorytety dzia­łania wywiadu wojskowego z walki z resztkami armii „białych" na rozpo­znanie ich emigracji w Europie Zachod­niej oraz szczególnie krajów Europy Za­chodniej, Japonii, Ameryki postrzega­nych jako główni przeciwnicy.

Po ustanowieniu stosunków dyploma­tycznych ze światem zewnętrznym do organizowania zagranicznych rezydentur wywiadu wykorzystywano legal­nie działające przedstawicielstwa dy­plomatyczne sowieckiej Rosji. W pozo­stałych krajach istniały rezydentury nielegalne, czasami oba rodzaje rezydentur występowały równolegle, jak np. we Francji w latach 20. Coraz większą rolę odgrywały też ataszaty wojskowe. Na skutek dekonspiracji i porażek wy­wiadu sowieckiego od 1926 r. główny ciężar działalności wywiadowczej prze­kazano do nielegalnych rezydentur.

W latach 20. uwaga wywiadu sowiec­kiej „wojskówki" koncentrowała się przede wszystkim na dużych krajach Europy Zachodniej oraz na bliskich są­siadach Rosji bolszewickiej, jak: Polska, Rumunia, Finlandia, Łotwa, Litwa, Es­tonia. Równolegle do działań WCzK i OGPU, Razwiedupr prowadził też działania przeciwko ..białej" emigracji. Korzystano szeroko z pomocy działaczy komunistycznych, pozyskiwano „bia­łych" emigrantów rosyjskich. Wywiad prowadził też działania inspirujące obce wywiady.

Za głównego przeciwnika Rosji bol­szewickiej uważano Polskę. [obecnie jest analogiczna sytuacja- Unicorn] Działania przeciwko niej prowadziły rezydentury nie tylko w Warszawie, ale i w innych krajach - w Paryżu, Berlinie, Wiedniu, a nawet USA.

Na polecenie działaczy Kominternu w 1923 r. stworzono siatkę organizacji terrorystycznej. Wybór celów ataków terrorystycznych miał wskazywać na wzajemne zwalczanie się ugrupowań prawicowych i lewicowych. Płanowano m.in. w 1923 r. zamordowanie Piłsudskiego, tak aby podejrzenie o za­mach skierować na obóz endecki w celu wywołania  konfliktu   wewnętrznego w Polsce.

Najgłośniejszy był jednak straszliwy wybuch magazynów z amunicją w Cy­tadeli Warszawskiej w październi­ku 1923 r., w wyniku którego ucierpiały setki osób. Skutkiem zamachu w Cy­tadeli była aktywizacja działań polskiego kontrwywiadu i faktyczne rozbicie sowieckiej rezydentury w 1924 r. Nowym rezydentem został Grigorij Zubow,  a odbudowę sieci agentury powie­rzono M. Skakowskiej, działającei wcze­śniej w Paryżu. Aresztowana w lip­cu 1926 r., skazana na 5 lat ciężkich robót, do ZSRS wróciła w 1931 r. Wy­wiadem wojskowym na terenie Polski kierował wówczas Wasilij Talbow. Po­dejmowano też próby przeniknięcia do centralnych instytucji wojskowych  II RP. Wśród zwerbowanych ofi­cerów znalazł się m.in. gen. bryg. Mi­chał Żymierski, późniejszy marszałek WP w komunistycznej Polsce.

Od połowy lat 20. do 1934 r. centrala wywiadu wojskowego Razwiedupr skła­dała się z 4 wydziałów. Najsilniejszym z nich był Oddział III - informacyjno-statystyczny - będący centrum prac analitycznych wywiadu wojskowego, systematyzujący m wszystkie zdobywa­ne informacje. Oddział II realizował przekazywane mu zlecenia wywiadow­cze. Oddział I zajmował się wywiadem wojskowym, a IV - kontaktami z cudzo­ziemskimi ataszatami wojskowymi

Koniec lat 20., szczególnie rok 1927, zaznaczył się szeregiem porażek so­wieckiego wywiadu wojskowego w różnych krajach świata, szczególnie w An­glii, czego efektem była dekonspiracja siatek wywiadowczych w innych pań­stwach. Kolejna fala „wpadek" miała miejsce w latach 1932-1934. Towarzy­szyło jej przenikanie agentów obcych wywiadów w szeregi sowieckie razwiedki, m.in. sukcesy polskiego Od­działu II. W tym czasie kontrolę nad działalnością struktur wywiadu wojskowego i cywilnego sprawował już osobiście Józef Stalin. Wywiad wojsko­wy pozostawał wyraźnie w tyle za suk­cesami OGPU.

Spowodowało to podjęcie przez Biuro Polityczne działań na rzecz usprawnienia funkcjonowania Razwiedupr, które pod­porządkowano bezpośrednio narkomatowi obrony, a nie jak wcześniej Sztabowi RKKA. Przebudowano i usprawniono system rezydentur i sieć agentury. Główne zainteresowanie skierowano na: Polskę, Niemcy, Finlandię, Rumunię, Anglię, Japonię, Mandżurię, Chiny.

W celu ściślejszej kontroli nad wy­wiadem wojskowym i dla jego doskona­lenia Politbiuro naznaczyło na zastępcę szefa Razwiedupr J. Bierzina naczelnika wywiadu OGPU - INO A.K. Artuzowa. Miał on wybitne sukcesy wywiadow­cze, jak zwerbowanie słynnej „piątki z Cambridge" (m.in. Kim Philby).[plus Burgess, Blunt, Cairncross i Maclean-Unicorn] Ścią­gnął też współpracowników z INO- czekistów, którzy objęli szereg waż­nych funkcji. Faktycznie oznaczało to poddanie wywiadu wojskowego kontro­li rywalizującej z nim służby - OGPU.
Konflikty między funkcjonariuszami wojskowymi - „bierzincami" a „czekistami" przyprowadzonymi przez Artu­zowa - były fragmentem większego starcia w latach 30. między wojskiem a rozbudowywanym aparatem NKWD, któremu również poruczono kontrolo­wanie armii. Artuzow w 1936 r. stwier­dził  wprost:   „Stalin,  kierując  mnie do Razwiedupr, powiedział, że muszę być tam jego oczami i uszami".

Ostatni od­dział kierował wywiadem wojskowych okręgów przygranicznych przerzucają­cych agenturę do krajów sąsiednich.
Kierownikami oddziałów po reorgani­zacji zostali „czekiści", którzy przyszli tu razem z Artuzowem.

W latach 1937-1938 wywiad wojsko­wy został znacznie osłabiony na skutek fali represji stalinowskich. Pretekstem był szereg porażek wywiadu, szczegól­nie z lat 1932-1934. Wcześniej Razwie­dupr samo było wykorzystywane do li­kwidacji funkcjonariuszy NKWD prze­bywających za granicą. Stalin oficjalnie stwierdził, że „Razwieduprawlenije ze swoim aparatem wpadło w ręce Niem­ców", dając sygnał do likwidacji kadr „wojskówki". Szeregi wywiadu podzie­liły los większości korpusu oficerskiego Armii Czerwonej w tym czasie po aresztowaniu marszałka Michaiła Tuchaczewskiego. Odmawiających po­wrotu do kraju funkcjonariuszy Razwie­dupr likwidowały specjalne mordkomanda NKWD. Jak pisze b. oficer GRU W. Suworow: „Podczas czystki 1937 r. GRU zostało całkowicie zniszczone, represje dotknęły nawet babcie klozetowe i kucharzy". Spowodowało to również zerwanie ciągłości pracy z agenturą za­graniczną i chaos w centrali. Ofiarami czystki stało się kierownictwo centrali i wszyscy naczelnicy oddziałów. Od 1938 r. pojawiły się nowe kadry, często niemające doświadczenia w pra­cy wywiadu wojskowego, co nazwano „czasem majorów" - starsi oficerowie zostali już zgładzeni, podobnie jak prawie cały korpus oficerski Armii Czerwonej. Ogólny nadzór nad Razwiedupr przyjął na siebie Nikołaj Jeżów - szef NKWD.

W latach 1937-1940 aresztowano i stracono 5 kolejnych naczelników Ra-Zwiedupr RKKA: J.K. Bierzina w 1937 r., S.P. Urickiego w 1937 r., S.G. Giendina w 1938 r., A.G. Orłowa w 1939 r., I.I. Proskurowa w 1940 r. To samo spo­tkało naczelników oddziałów i oficerów prowadzących zagraniczną agenturę. Rozstrzelano wówczas połowę pracow­ników wywiadu i kontrwywiadu.

Także i tutaj byli funkcjonariusze po­chodzenia łotewskiego, polskiego, ży­dowskiego zastąpieni zostali przez oso­by o czysto rosyjskich nazwiskach, „sta­linowski zaciąg" pochodzący z nizin społecznych, zawdzięczający szybką karierę „Wielkiemu Językoznawcy".

Jak na taką skalę strat, dosyć szybko udało się pod kierunkiem F.I. Golikowa odbudować działalność wywiadu woj­skowego. Wymuszała to sytuacja - nad­ciągająca wojna. Dzięki kadrom Kominternu szybciej odbudowano siatkę wywiadu zagranicznego niż centralę. Jednak pierwsze operacje odnowionego Razwiedupr w wojnie z Finlandią z lat 1939-1940 przyniosły porażki. Ra­zwiedupr wspólnie z NKWD wspierał także zamach stanu w celu obaleniu proniemieckiego rządu Jugosławii i za­instalowania tam rządu prosowieckiego w 1941 r. Dzięki dobrze ulokowanej agenturze i rezydentom, jak L. Trepper i G. Robinson we Francji czy R. Sorge w Japonii, wywiad zbierał cenne infor­macje niepozostawiające złudzeń co do groźby nadciągającej wojny, choć nie zdołał np. przeniknąć planów wojen­nych III Rzeszy przygotowujących woj­nę ze Stalinem w 1941 r. Po rozbiorze Polski w 1939 r. i ustanowieniu granicy z III Rzeszą rozbudowano sieć wywiadu przeciwko Niemcom na granicy za­chodniej oraz bazy zaopatrzenia dla tworzenia ewentualnych oddziałów par­tyzanckich i dywersji.

Po bitwie o Moskwę w 1941 r. doko­nano reorganizacji, przekształcając w lutym 1942 r. Razwiedupr w Gławnoje Razwiedywatielnoje Uprawlenije (GRU) bezpośrednio podporządkowane narkomowi obrony, czyli Stalinowi. Na­zwa ta przetrwać miała aż do czasów współczesnych. GRU powierzono pro­wadzenie wywiadu strategicznego i agenturalnego za granicą i na całym okupowanym przez Niemców obszarze ZSRS. Naczelnikiem GRU został gen.-lejtnant LI. Iliczew - do lata 1943 r., a następnie Fiodor Fiodorowicz Kuzniecow. Równocześnie przy Sztabie Gene­ralnym utworzono Razwiedywatielnoje Uprawlenije (RU), które przejęło wy­wiad wojskowy na szczeblu frontów i armii. Podział ten trwał do końca woj­ny. Do działań kontrwywiadowczych powołano istniejący do 1946 r., podpo­rządkowany Sztabowi Generalnemu, Smiersz (Smiert' Szpionam), którego ekspozyturą w opanowanej przez komu­nistów Polsce miał się stać wkrótce Główny Zarząd Informacji.

Zreorganizowane GRU pod ochroną oddziałów partyzanckich tworzyło cen­tra operacyjne dla organizowania pracy operacyjnej, zbierania i przekazywania informacji. Istotną częścią tych działań było uniemożliwienie prób współpracy miejscowej ludności na terenie Białoru­si i Ukrainy z okupantem niemieckim przeciwko Sowietom. Wśród najgło­śniejszych akcji koordynowanych przez GRU w tym czasie było zamordowanie gauleitera Białorusi W. Kube w Mińsku w 1943 r.

W szerokim zakresie korzystano z in­formacji przekazywanych przez wywiad polski- Oddział II i AK w Polsce, szczególnie w okresie oficjalnej współ­pracy 1941-1943 r. Równocześnie wy­wiad sowiecki wykorzystywał podpo­rządkowaną mu siatkę wywiadowczą or­ganizacji komunistycznych - PPR, GL, następnie AL nie tylko przeciwko Niemcom, ale także dla rozpoznania oraz likwidacji struktur AK i państwa podziemnego, przenikając do nich, co wykorzystano po wkroczeniu Armii Czerwonej. Utworzony po stronie so­wieckiej Polski Sztab Partyzancki oraz Oddział II Sztabu Głównego AL były ekspozyturami GRU.

Na terenach krajów okupowanych, a nawet w samych Niemczech, zrzucano grupy dywersyjne, doświadczyły jednak one ciężkich strat. Wykorzystywano tu niemieckich komunistów. Prezydentury GRU obok NKWD działały w tym cza­sie na zachodzie Europy. W ramach operacji „Dora-Lucy" udało się GRU przeniknąć do niemieckiego Sztabu Ge­neralnego. Początkowo sukcesy odnosi­ła słynna siatka GRU tzw. „czerwonej orkiestry", działająca na terenie Nie­miec, Francji, Belgii, Holandii i Szwaj­carii, która przyczyniła się do klęski Niemców na froncie wschodnim. Nieraz tragiczny był los rezydentów, którzy po powrocie do Moskwy byli oskarżani o zdradę, oddawani w ręce Siersza i więzieni, jak np. Sandor Rado i Leopold Trepper. O efektach pracy wywiadu wojskowego świadczy nadanie 121 oso­bom pracującym dla GRU tytułu Boha­tera ZSRS.

Wojna z III Rzeszą nie zahamowała działań wobec krajów, które znalazły się z ZSRS w koalicji antyhitlerowskiej. GRU od jesieni 1941 r. otrzymywało in­formacje na temat prowadzonych przez aliantów prac nad zbudowaniem broni jądrowej. Wciągnięto do współpracy m.in. sympatyzującego z komunizmem fizyka pochodzenia niemieckiego Klausa Fuchsa pracującego w Anglii, a od 1943 r. w USA, nad projektem bomby atomowej. W USA przejęło z nim kontakt NKWD. Wiązało się to z decyzją nadzorującego służby specjal­ne Ławrientija Berii z 1942 r., by całość kontaktów i działań związanych ze zbie­raniem informacji o bombie atomowej prowadziło NKWD. Mimo to GRU, jego rezydenci i agentura nadal w USA i Kanadzie zbierali cenne informacje na ten temat, utrzymując kontakty z uczonymi, którzy dostarczali potrzeb­nej wiedzy.

Przejście na stronę przeciwnika spe­cjalisty od szyfrów w kanadyjskiej rezydenturze GRU Igora S. Guzenki spowo­dowało ujawnienie sieci agenturalnej zajmującej się szpiegostwem przemy­słowym i atomowym w Kanadzie. Ujawnione niedawno akta operacji „Venona" świadczą, iż służby amerykańskie wcześnie orientowały się w zakresie działalności sowieckiej siatki szpiegow­skiej GRU.

Rezydenturze GRU w Tokio zlecono nawet dostarczenie próbek z terenu wy­buchu pierwszych bomb atomowych w Japonii. Zadanie wykonano, choć je­den z funkcjonariuszy wkrótce zmarł, drugiego uratowała jedynie transfuzja krwi. Zdobyte przez wywiad informacje dotyczące konstrukcji i technologii bro­ni jądrowej były jednak decydujące dla zbudowania własnej bomby jądrowej i zdobycia przez ZSRS pozycji supermocarstwa.

Doświadczenia wyniesione z okre­su II wojny, a także zdobyte „aktywa operacyjne" w postaci agentury, były wykorzystywane w kolejnej odsłonie walki na „tajnym froncie" - w okresie zimnej wojny. Po zakończeniu wojny w celu intensyfikacji działań przeciwko mocarstwom Zachodu przeprowa­dzono w 1945 r. kolejną reorganizację wywiadu wojskowego, łącząc podpo­rządkowane narkomatowi obrony GRU i RU Sztabu Generalnego RKKA w GRU Generalnego Sztabu Armii Czerwonej z gen.-lejtnantem F.F. Kuzniecowem na czele. Kolejne zmiany nastąpiły już w 1947 r., gdy z inicjaty­wy W. Mołotowa, zainspirowanego po­wstaniem w USA CIA, postanowiono i w ZSRS połączyć wywiad cywilny MGB i wojskowy. Do nowego Komite­tu Informacji weszły zarządy GRU zdobywające i analizujące informacje. Na czele Komitetu stanął sam Mołotow, następnie A. Wyszyński, J. Malik, W. Zorin, jednak wobec braku ich do­świadczenia faktycznie kierowali GRU ich zastępcy.

CD. wyżej

Już wczoraj na całe szczęście... Postanowiłem uczcić to święto? fotoreportażem z Varsovii Analogicznie zamierzam pisać w piątek o RRD- tak przynajmniej deklarują- w czwartek nastąpi masowa degustacja oraz jazda na rurce... To tak by nie psuć 3 maja

Moherowa kamizelka- lewicowa wersja moherowych beretów

Jak widać na obrazku- młodzież lekko starszawa...Twardziele i wyznawcy..

Polski Gunter Grass?

Nieco "alternatywy" i wesołych junaków/junaczek..

Olt spajs men and gerls w ataku plus "młodzież".

Wstyd! Zamiast głębokich dysput ideologicznych mamy typowo męskie zabawy "mój jest większy"..

Co by nie było, że jestem tendencyjny i wklejam fotki "młodziezy" nieco starawej.. Tak jak to robią media na pochodach prawicy czy RM..

Ps. Ten pan nie jest gay..Pyta.pl jest gay

Oszczędność+ praca+ socjalizm= obóz koncentracyjny... Coś inne kolorki..

 Para buch, koła w ruch..

Za:

Kiedyś - "dawnych Polaków duma i szlachetność" -mówiono: "za naszą i waszą wolność". Czy nie nadszedł dziś czas, by powiedzieć: "za naszą i waszą prawdę"?

Za: Białe plamy?  Materiały ze spotkania w dniu 28 IX 1987, Warszawa 1988, s. 34- 50.

Postulat publicznego dyskursu nad sprawami zawłasz­czonymi przez urzędowe kłamstwo był fragmentem ruchu oby­watelskiej emancypacji. Formułowano go w epoce Polskiego Października, wśród destrukcji mitu Stalina, w marcu 1968 roku wśród płonących gazet, w sierpniu 1980 roku, I za każdym razem udawało się polskim historykom wydrzeć jakąś połać narodowej przeszłości z cęgów państwowego urzędu. Niechaj wolno mi będzie sformułować pogląd, że "emancypacyjny" dorobek polskiej myśli historycznej za­sługuje na podziw. Realnych "białych plam" jest dzisiaj stosunkowo niewiele, co dowodzi, że polscy historycy wy­grali batalię o prawdę. Rzecz prosta traktuję polską refleksję historyczna jako całość - jej nieusuwalnym frag­mentem są publikacje emigracyjne i podziemne. Powinnoś­cią chwili obecnej jest aktywna troska o równouprawnie­nie wszystkich publikacji w publicznym dyskursie, nie­obecność prac Kukiela i Wandycza, Zientary i Łepkowskiego, Kerstenowej i Holzera jest "białą plamą równie szko­dliwą, jak dotychczasowe milczenie oficjalnej krajowej historiografii na temat zbrodni katyńskiej. 

Nasz spór o "białe plamy" ma swój kontekst międzynarodowy. Świadkami ważnego sporu są współcześni Niemcy po obu stronach Łaby. Rzecz znamienna i godna namysłu: Niemcy z RFN spierają się o epokę nazistowską, Niemcy z NRD rehabilitują ostrożnie tradycję pruską, Jedni i dru­dzy w jakiś sposób wypełniają "białe plamy". Na czym po­lega różnica? W NRD urzędowe i ryczałtowe potępienie na­zizmu spowodowało, że przestał to być problem historyczne­go rachunku sumienia. Wraz z hitleryzmem, usunięto całą przeszłość - historia nowych Niemiec zaczęła się w 1945 roku, wraz z utworzeniem radzieckiej strefy okupacyjnej, Poza KPD - wedle stalinowskiej receptury - nie byłe żad­nej pozytywnej tradycji. Szansa kontynuacji została za­tarta i wyklęta. Obecną rehabilitację Fryderyka Wielkie­go, Bismarcka i tradycji pruskiej uznać można za element procesu odzyskiwania przeszłości. Sam proces jest nieu­chronny, lecz w NRD dokonuje się to na drodze oficjalne­go przyzwolenia lub wręcz nakazania. Obserwujemy przeto raczej sposób uzyskiwania nowej tożsamości przez elitę władzy niż osiągania pluralistycznej samowiedzy history­cznej przez społeczeństwo.

W RFN jest inaczej. Tam Niemcom nie pozwolono zapom­nieć o ich historii. Problem nazizmu jest żywy i stanowi przedmiot kontrowersji. Obraca się on wokół dylematu:czy nazizm był wyjątkiem w historii ludzkości czy też jednym z wcieleń formacji totalitarnej naszego stulecia? Czy wina niemiecka wobec świata jest wyjątkowa, czy też można ją zestawić z winą turecką za rzeź Ormian, sowiec­ką - za zbrodnie Gułagu, kambodżańską - za cmentarz uczyniony przez ludzi Pol Pota. Pozbawiając winę niemiec­ką wyjątkowości - dowodzą jedni - przywraca się historyczną normalność narodowi. Idzie o to, by przeszłość nie była wyłącznie rezerwuarem zbrodni, by wypełnić lukę w pamięci, by zaproponować interpretację losu niemieckie­go w epoce nazizmu w kategoriach rozumienia mechanizmów totalitarnej niedoli. Jest to jedyna droga integracji narodu niemieckiego wokół pewnego obszaru ich dziejów, a przez to i ich powołania. Polemizując z reprezentanta­mi tego stanowiska, Jurgen Habermas zauważył, że "nie ma już miejsca dla zamkniętych interpretacji historii". "Pluralizm poglądów na historię - zdaniem Habermasa -jest po prostu odzwierciedleniem struktury społeczeństw otwartych. To dzięki pluralizmowi ukazują się w swej ambiwalencji tradycje kształtujące tożsamość".

Podzielam ten pogląd. Podzielam także lęk Habermasa przed rozmywaniem poczucia moralnej odpowiedzialnoś­ci Niemców w stwierdzeniach, że na tle zbrodni Gułagu nazistowskie ludobójstwo traci znamię wyjątkowości. Pe­wien rodzaj zrozumienia samego siebie staje się usprawie­dliwieniem. Relatywizacja odbiera historycznej relacji moc przestrogi.

Wszelako to Ernst Nolte ma słuszność, gdy proponu­je analizę porównawczą totalitaryzmów o barwie brunat­nej i czerwonej. Gułag nie może być usprawiedliwieniem dla Oświęcimia, ale Oświęcim nie może usprawiedliwiać obyczaju strzelania do ludzi przekraczających berliński mur. Nieobecność analizy niemieckiego totalitaryzmu w NRD w eseistyce Habermasa jest faktem tyleż zasmucają­cym, co znamiennym.

Polskiego obserwatora musi wszelako uderzyć osobliwa koincydencja: relatywizacji okresu nazistowskiego w RFN towarzyszy rehabilitacja tradycji pruskiej w NRD, W dyskusjach rosyjskich oba te zjawiska występują łącz­nie.

Spór o ocenę Stalina - zbrodniarza, a zarazem, twór­cy sowieckiej potęgi państwowej - pozwala wejrzeć w na­turę rozdartej świadomości historycznej. Zróżnicowana jest świadomość elit i świadomość potoczna. Komunistycz­ny konserwatyzm zmaga się z tendencją reformatorską: spór o Stalina jest jedną z form tego konfliktu. Jest to spór publicystów: wciąż nie została napisana naukowa biografia Stalina, ani historia rewolucji bolszewickiej, ani też monografia sowieckiego państwa.

W problematykę polskich "białych plam" wprowadza dobrze pewien dokument. W 1983 roku, a więc w czasie nie­zbyt odległym, opracowana została notatka służbowa w spra­wie filmu "Wierna rzeka". Autor "notatki", dyrektor de­partamentu programowego NZK Stanisław Goszczurny, infor­muje, że odbyły się dwa pokazy filmu, po których gremium w składzie: Waldemar Swirgoń, Witold Nawrocki, Kazimierz Żygulski i Jerzy Bajdor zadecydowało, iż "film nie zosta­nie skolaudowany i nie będzie rozpowszechniany". Dalej czytamy: "Powodem podjęcia takiej decyzji jest fakt, iż film, zrealizowany bardzo dosłownie wg. Żeromskiego eks­ponuje te treści, które w obecnej sytuacji nie mogą dob­rze służyć sprawie zbliżenia narodów polskiego i rosyj­skiego. Prawda z okresu po Powstaniu Styczniowym ukaza­na w powieści, dziś może przyczyniać się do wzmacniania nastrojów antyrosyjskich, służyć jako argument tym wszyst­kim, którzy - także sięgając po argumenty historyczne -dążą do zaognienia i zadrażnienia naszych wzajemnych sto­sunków.  Bardzo zostało w filmie wyeksponowane okrucień­stwo kozaków /np. scena wieszania sołtysa/, cierpienie Polaków itd. [chodzi głównie o sceny dobijania polskich powstańców przez żołnierzy rosyjskich-Unicorn]

Ostatnio pojawił się - raczej z inicjatywy strony sowieckiej - temat paktu Ribbentrop-Mołotow, 17 wrześ­nia, deportacji Polaków w głąb Rosji, zbrodni katyńskiej. Uznajemy to zjawisko za bardzo pozytywne, za ogromny krok naprzód. Wszelako wypada zapytać, dlaczego ta tema­tyka zarezerwowana została dla niektórych tylko history­ków i publicystów? Czyżby zaproponowane przez prof. Jaremę Maciszewskiego kryteria selekcji i dyskryminacji miały moc wiążącą? /"Są wśród historyków polskich i ta­cy, z którymi zapewne historycy radzieccy rozmawiać i współpracować nie chcieliby i trudno byłoby im dziwić się"/. Tak powiadał na posiedzeniu Rady Konsultacyjnej prof. Jarema Maciszewski. Rzecz znamienna, że historyk rosyjski, prof. Jurij Afanasjew, w wywiadzie dla "Poli­tyki" wolny jest od tego rodzaju selekcjonerskich ambi­cji.

Pomijam sferę dotychczasowych interpretacji: w ra­mach pluralistycznego dyskursu winno być miejsce dla wszystkich punktów widzenia, także dla stalinowskiego. Wszelako zgoda na to, by monopol interpretacji paktu Ribbentrop-Mołotow czy katyńskiej zbrodni posiadali his­torycy najbardziej dyspozycyjni, oznacza aprobatę dla następnych fałszerstw. Zwykła przyzwoitość zabrania pol­skiemu historykowi wyodrębniać los polski, a przemilczać los innych ofiar tego "diabelskiego paktu": Litwinów, Łotyszów czy Ukraińców. By nie powstała kolejna "biała pla­ma".

Plamą nie białą, a wręcz krwawą jest cały kompleks spraw związanych z historią podziemnego państwa i AK oraz z późniejszymi losami AK-owców. Mimo wielkiej iloś­ci monografii i przyczynków, mimo publikacji dokumentów /zwłaszcza na emigracji/ i pamiętników, dzieje AK-owskiej martyrologii - tej wojennej i tej powojennej - wciąż nie zostały opisane. [To pisze redaktor gazety w której zarzucano AKowcom dobijanie resztek Żydów..-Unicorn. Zaiste..Zmiany, zmiany]

Krystynie Kerstenowej zawdzięczamy świetną książkę na temat pierwszych lat powojennych. Ale już brak szerokiej i publicznej dyskusji nad tą książka jest "białą plama". A czy nie jest nią brak wiedzy o technice roz­gromienia oponentów /podziemia, PSL, PPS/? Co wiemy o technice pierwszych procesów pokazowych /proces 16-u, WRN, Doboszyńskiego/? A przecież bez wiedzy każdy obraz kryzysu z 1948 roku będzie okaleczony, a mechanizm uza­leżnienia Polski od ZSRR - nieczytelny. Bez pełnej zna­jomości szczegółów sądowych mordu dokonanego na endec­kim polityku Adamie Doboszyńskim, nigdy nie zrozumiemy losu Gomułki i Spychałskiego, Kirchmayera i Tatara. Ja­ka była struktura aparatu bezpieczeństwa? Jak planowano i realizowano scenariusz przymusowej kolektywizacji, a jak - walki z Kościołem?

Pytania można mnożyć, a każde z nich obrazuje kolej­ną "białą plamę". Np. pytanie często powracające, nazwa­ne przez Jacka Trznadla pytaniem o "hańbę domową". Jaki był mechanizm akceptacji komunizmu przez intelektualis­tów? Czy można na to odpowiedzieć bez publicznej dysku­sji nad "Zniewolonym umysłem" Miłosza? Czy można je roz­ważać bez elementarnej wiedzy o "heglowskim ukąszeniu" wśród intelektualistów rosyjskich i węgierskich, w Cze­chosłowacji i w Jugosławii? A także we Francji i Włoszech?

Czy nie czas opisać fenomen - nieczęstego, ale tym bardziej przecież godnego szacunku i podziwu oporu Patoćki i Elzenberga, Nadieżdy Mandelsztam i Hanny Malewskiej, Borysa Pasternaka i Zbigniewa Herberta? [W kontekście późniejszych "pisanin" na ten temat o poecie przez GW znowu jawi się to zastanawiająco..-Unicorn]

Kiedy wreszcie opublikowane zostaną pierwsze książ­ki na temat 1956 r.? Kiedy przeczytamy normalne biogra­fie Stalina, Bieruta czy Gomułki? O historii najnowszej pisać trudno, ale Adam Próchnik napisał swoje "Pierwsze piętnastolecie" - pracę waż­ną i do dziś cytowaną - z perspektywy jeszcze mniej odle­głej . Gdzież więc dzisiaj - poza pracą Jerzego Holzera o "Solidarności" - historycy epoki najnowszej? Czy to nor­malne, by o wypadkach marcowych 1968 roku pisał jedynie autor z cenzusem naukowym wprawdzie, ale za to z godnym podziwu zaufaniem wyłącznie do źródeł sporządzonych przez oficerów służby bezpieczeństwa? Czy zainteresowany kryzy­sami w PRL czytelnik musi być skazany na książkę Henryka Jerzego Przybylskiego, z jego niezwyczajną wizją histo­rii jako spisku i zwyczajną profesjonalną ignorancją? Czy to normalne i pożyteczne, że jedynym historykiem aparatu bezpieczeństwa jest Tadeusz Walichnowski, na­czelnym specem od zagłady Żydów - Kazimierz Kąkol, a pierwszym dziejopisem sprawy katyńskiej - Machejek?

W takim dialogu - mam tego świadomość - staniemy wo­bec problemu "białych plam" innego typu. Dotąd mówiliśmy o tych zawinionych przez ołówek cenzora oraz strach czy lenistwo - nas samych. Ale istnieją przecież "białe pla­my", o które trudno winić "onych" - naszych rządzących, Tkwią w świadomości narodowej, w świadomości naszej włas­nej .

Dotykam tu - nie bez lęku - spraw bulwersujących. W trakcie wspomnianej już dyskusji na posiedzeniu Rady Konsultacyjnej, jeden z dyskutantów, po wypowiedzeniu szeregu słusznych uwag na temat "białych plan" i potrze­by ich wypełnienia, podjął refleksję historiozoficzną na temat kondycji moralnej naszego narodu. "Nie jestem szowinistą - zadeklarował ów dyskutant, po czym uparcie powtarzał: "musimy mieć świadomość naszej znakomitej po­zycji moralnej", "my mamy wyjątkowo dobrą pozycję" itd. Skąd ta pozycja? Stąd, że "tylko my możemy każdemu pa­trzeć prosto w oczy", "tylko my nikogo nie zdradziliś­my", "tylko my nie odstąpiliśmy nikogo". W replice przy­pomniano temu dyskutantowi o "zimnych pożarach na Pole­siu" i o Zaolziu. Przy całym szacunku dla cytowanego dyskutanta, podzielam w tej szczegółowej sprawie argu­menty jego polemistów. Zastępowanie historycznej reflek­sji narodową apologetyką uważam za umysłowe samooślepie­nie. Z tej perspektywy niepodobna zrozumieć napięć w stosunkach polsko-ukraińskich czy polsko-litewskich. Na­tomiast wyższościowy ton, obecny w uwagach o Czechach, którzy - inaczej niż Polacy - "ugięli się pod naciskiem niemieckim" jest dla mnie po prostu czymś niepojętym. Jest on bowiem czymś - najogólniej mówiąc - nietaktow­nym w ustach Polaka, bowiem to Polacy - co przypomnieć wypada ze smutkiem, choć stanowczo -  dwukrotnie, w 1938 roku i w trzydzieści lat później - przyłożyli rę­kę do zniszczenia wolności i suwerenności swych połud­niowych sąsiadów. Oto jedna z "białych plam", tyin bar­dziej dojmujących, że wynika ona w pierwszym rzędzie z polskiej niezdolności do rzetelnie krytycznego myślenia o polskiej historii.

Ten styl rozumowania jest wszelako dość rozpowszech­niony. Jego genezy szukam w latach niedoli, kiedy to -podług słów prof. Tadeusza Manteuffla - o historii Pol­ski pisano z perspektywy nieżyczliwego cudzoziemca.

To wtedy przyzwyczailiśmy się widzieć w Polsce wieczną ofiarę podłości świata i bezduszność procesów dziejowych. Ucieleśniona niewinność wśród permanetnych winowajców. Ludzie i społeczności pogrążone w opresje bronią się zwykle taką autoidealizacją. Kłamstwo o samym sobie jest tra­dycyjną bronią udręczonych i nie przypuszczam, by kompe­tentne prace historyków mogły ten stan rzeczy radykalnie odmienić. Wszelako może jest tak, że to historycy powinni umieć płynąć pod prąd mitologicznych nastrojów i wciąż udowadniać, że bronią bardziej skuteczną może być prawda? Może w tym napięciu nieuchronnym między za­kłamaną samowiedzą społeczności, a uporczywym drążeniem prawdy przez humanistów tkwi jakaś szansa dla Polaków? Może też nadszedł czas, by przedstawić obraz Polski wi­dziany okiem Ukraińców, którzy nie doczekali się ukraiń­skiego uniwersytetu we Lwowie, ale doczekali się pacyfikacji swoich wsi? Okiem Litwinów, którzy w Polakach wi­dzieli niebezpiecznego i agresywnego sąsiada? Okiem Ży­dów przerażonych antysemicką propagandą - upowszechnio­ną także z pewnych kościelnych ambon - pogromem w Przy­tyku, gettem ławkowym? Okiem Niemców wysiedlanych ze swych domów zamieszkałych od pokoleń z tą ilością dobyt­ku, ile mieściło się w obojgu rąk. Cd. dalej